روانکاوی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳:
'''روانکاوی''' نظریهای دربارهٔ عملکرد [[ذهن]]، [[اختلال روانی|اختلالهای روانی]] و نام شیوهای [[رواندرمانی]] است که بر این فرض اساسی استوار است که بیشتر فعالیتهای ذهنی و پردازش آنها در [[ناخودآگاه]] رخ میدهد.<ref>خلاصه روانپزشکی کاپلان و سادوک (جلد1). نویسنده: سادوک؛ مترجمان: دکتر رضاعی؛ ناشر: ارجمند؛ موضوع: روانپزشکی، پزشکی بالینی؛</ref>
واژه ی «روانکاوی» را اولین بار [[ابراهیم خواجهنوری]] برساخت و سپس این واژه به همراه بسیاری دیگر از برساخته های او به سرعت مقبولِ نویسندگان و مترجمان قرار گرفت.{{سرخط}} تعریف داده شده از کتاب خلاصه روانپزشکی تعریف درستی از روانکاوی نیست، «روانکاوی اصلا یک روش درمانی نیست. در واقع روانکاوی یک روش ورای درمانی است و به همین دلیل قطعیترین نوع درمان است».<ref name="ReferenceA">کدیور، میترا. مکتب لکان، روانکاوی در قرن بیست و یکم، ناخودآگاه را درمان نمیکنند،انتشارات اطلاعات، 1381</ref> «باید تأکید کنم که روانکاوی یکی از انواع روان درمانی نیست و اساساً با تمام آنها متفاوت است. درست است که در بسیاری از کتابهای معتبر دانشگاهی روانکاوی یکی از انواع روان درمانی قلمداد شده است ولی توجه داشته باشید که این کتابها را روانکاوان ننوشتهاند بلکه روانشناسان یا روانپزشکان به رشته تحریر درآوردهاند و برداشت خودشان را از روانکاوی ارائه دادهاند.»<ref name="ReferenceA" />{{سرخط}}سوءتفاهم در مورد مفاهیم فرویدی بقدری جدی شد و این مفاهیم ارزشمند تا اندازهای دستخوش تحریف شد که «لکان قسمت اعظم عمر خود را صرف سه کلمه کرد: بازگشت به فروید و با این تلاش تئوری فروید را به منتها درجه گسترش داد.»<ref>کدیور، میترا. مکتب لکان، روانکاوی در قرن بیست و یکم، انتشارات اطلاعات، 1381، یک مقدمه</ref> و فروید میگوید: "ما نمیتوانیم بگوییم چه وقت یا کجا هر قطعه کوچک از دانش تبدیل به قدرت و به علاوه تبدیل به قدرت درمانی خواهد شد.»<ref>از مقاله «روانکاوی و روانپزشکی»، سخنرانی سیزدهم ایراد شده در پنجشنبههای فرویدی</ref> «همانطور که میدانید آنالیز به عنوان یک روش درمان پایهگذاری شده؛ ولی حالا خیلی از آن سرریزتر شده است اما اساس خود را ترک نکرده و هنوز به ارتباطش با بیماران، برای عمیقتر کردن آن و رشد بیشتر، ادامه میدهد.»<ref>مقاله «توضیحات، کاربردها و راهکارها» زیگموند فروید، ۱۹۳۲، http://freudianassociation.
{{سرخط}}به عبارت دیگر روانکاوی علمی برای پرداختن عمیقتر و متمرکزتر به ذهن ناخودآگاه است. منظور از ناخودآگاه آن بخش از روان است که از دسترس آگاهی خارج شدهاست ولی به کنترل رفتار فرد ادامه میدهد.
خط ۲۴:
== رویکردهای روانکاوانه<ref>نظریههای رواندرمانی، پروچسکا، ترجمه فیروزبخت، نشر رشد</ref><ref>روانکاوی در گذر زمان، دکتر علی فیروزآبادی، نشر نوید شیراز</ref> ==
{{سرخط}}این جمله نقل به مضمون از دکتر کدیور است که: «روانکاوی یعنی فروید و فروید یعنی روانکاوی» و ادعایی بعنوان «شاخههای متعدد» بی معناست چنانچه فروید در مقاله توضیحات، کاربردها و راهکارها، ۱۹۳۳، میگوید: «این تقریباً ویژگی جهانشمول این «جنبشهای جدایی طلبانه» است که هر یک جزیی از گنجینه موضوعات روانکاوی را برمیدارد و خود را بر اساس این قاپیدن مستقل میکند».<ref>http://freudianassociation.
{{سرخط}}روانکاوی پس از [[فروید]] توسط روانکاوان و پژوهشگران این عرصه به شاخههای متعددی تقسیم شد:
* [[روانشناسی تحلیلی]] توسط [[کارل گوستاو یونگ]]
|