اسپند: تفاوت میان نسخه‌ها

 

از دانه‌های اسپند هزاران سال است که در بسیاری مراسم آیینی و معنوی فرهنگ‌های مختلف دنیا، به خصوص در فرهنگ‌های باستانی خاورمیانه استفاده می‌شود. اهمیت و تقدس اسپند در طول تاریخ به قدری زیاد است که برخی از تاریخ دانان بر این باورند که گیاه اسطوره‌ای - باستانی [[هوم]] (سانسکریت: [[soma]]، گیاهی بسیار مقدس ملقب به گیاه خدایان که هم در [[اوستا]]ی [[زرتشت]] و هم در متون مقدس [[ریگ‌ودا]] آیین هندو به آن اشاره شده ولی هویت واقعی آن در طول تاریخ فراموش شده است) همان اسپند است.

 

گل‌ها و مخصوصاً دانه‌های اسپند سرشار از [[آلکالوئید]]‌های گروه [[بتا-کربولین]] است که همگی [[بازدارنده‌های مونوآمین اکسیداز]] هستند؛ به همین دلیل خوردن جوشاندهٔ اسپند در اندازه‌های کم (۱ الی ۳ گرم) خواص ضدافسردگی و آرام بخش و در اندازه‌های زیاد (۳ الی ۱۵ گرم) خواص روان گردان دارد. اما به دلیل از کار افتادن آنزیم [[مونوآمین اکسیداز]] درون کبد توسط آلکالوئیدهای اسپند، [[تیرامین]] موجود در بساری مواد غذایی (الکل، پنیر، سوسیس و کالباس و اکثر محصولات پروتئینی و لبنی، میوه جات و غذاهای مانده و ...) که در حالت معمول توسط این آنزیم شکسته می‌شود، می‌تواند باعث ایجاد فشار خون و ضربان قلب بسیار شدید، سردردهای شدید، شوک، تشنج و در صورت عدم درمان سریع- حتی مرگ شود؛ لذا از حداقل ۴۸ ساعت قبل تا ۴۸ ساعت بعد، باید از مصرف هرگونه خوراکی حاوی تیرامین به شدت خودداری کرد. برخی از دیگر تداخلات به شدت خطرناک و مرگ‌آور که مصرفشان باید حداقل از ۲ هفته قبل قطع شود: اکثر قرص‌های ضد افسردگی از جمله [[بازدارنده‌های بازجذب سروتونین]] مانند [[سیتالوپرام]]، آمفتامین‌ها از جمله [[اکستازی]] و [[مت‌آمفتامین]] (شیشه)، [[کوکائین]]، [[مورفین]].