آگوست ویلسون: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰) +مرتب+تمیز (۱۴.۷ core): + رده:نویسندگان اهل پیتسبرگ |
Fatranslator (بحث | مشارکتها) جز اصلاح پیوند> بازگشت به خانه > بازگشت به خانه (فیلم ۱۳۶۹) (به درخواست کاربر:Yamaha5) دلیل:وپ:داپ |
||
خط ۷۹:
با همراهی دوستش راب پِنی در سال [[۱۹۶۸ (میلادی)|۱۹۶۸]] تئاتر افق سیاه را پایه گذاشت. اولین نمایشش، بازیافت در سالنهای نمایش کوچک و خانههای سازمانی و مراکز عمومی روی صحنه رفت. در میان اولین کارهای ویلسون میتوان از مفت نام برد. نمایشی که دو دهه برای اجرا در دور دهگانهٔ نمایشهای پیتزبرگِ قرن بیستم بازنگری شد.
در سال [[۱۹۷۶ (میلادی)|۱۹۷۶]]، وِرنِل لیلی مؤسس تئاتر نمایشهای کوتاه (رپرتوار) کنتو در [[دانشگاه پیتزبرگ]] ، نمایشنامهٔ [[بازگشت به خانه (فیلم ۱۳۶۹)|بازگشت به خانه]] اثر ویلسون را کارگردانی کرد. در همان سال ویلسون موفق شد اجرای سیزو بنزی مردهاست را که اولین نمایشنامهٔ حرفهایش محسوب میشد، ببیند. ویلسون و پِنی به همراه شاعری به نام مایشا بیتن کارگاه نویسندگی گروه کنتو را راه انداختند تا با گرد هم آوردن نویسندگان سیاهپوست به آنها در نشر و تولید آثارشان یاری کنند. هر دو مؤسسهٔ کنتو و افق سیاه امروزه فعالاند.
در سال [[۱۹۷۸ (میلادی)|۱۹۷۸]] ویلسون به [[سنت پال، مینسوتا]] مهاجرت کرد. در این مدت به کار در موزه علوم مینسوتا مشغول بود. در [[۱۹۸۰ (میلادی)|۱۹۸۰]] فلوشیپِ مرکز نمایشنامهنویسانِ مینسوتا را دریافت کرد. سال [[۱۹۸۱ (میلادی)|۱۹۸۱]] کار در موزه را رها کرد، اما تا سه سال به نوشتن نمایشنامه ادامه داد. نمایشنامهٔ [[خیابان فلرستن]] را در سال [[۱۹۸۰ (میلادی)|۱۹۸۰]] نوشت؛ اما این نمایشنامه هیچگاه ساخته نشد. نمایش [[ما رِینی]] در سال [[۱۹۸۴ (میلادی)|۱۹۸۴]] در [[دانشگاه ییل]] اجرا شد و پس از آن راهی [[برادوی]] گردید. این نمایش جایزهٔ بهترین نمایشِ حلقه منتقدین تئاتر نویورک را برای او به همراه داشت. در سال [[۱۹۸۶ (میلادی)|۱۹۸۶]] او رفتوآمدِ جو ترنر را در ییل اجرا کرد.
|