نی سحرآمیز: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان اصلی =

| تصویر =

| تصویرگر =

| طراح جلد =

| کشور =

| زبان =

| مجموعه =

| موضوع =

| سبک =

| ناشر فارسی =

| تاریخ نشر =

| پس از =

داستان‌های این کتاب را دوایی از مجموعه‌ها و دفترهای متفاوتی گردآورده و آن‌ها را با یادداشتی از [[میلان کوندرا]] در وصف [[هرابال]] همراه کرده است. این مجموعه شامل شانزده داستان است با عنوان‌های: «نی سحرآمیز»، «یک روز در ماهِ اوت»، «بئاتریس»، «پری دریایی»، «مرواریدهای اعماق»، «پادوی هتل»، «روشنایی های شهر»، «پرنده زرد»، «عمو پپینِ من»، «مادام کاملیا»، «سرشاخه های شکسته»، «آن روز بعدازظهر»، «پدربزرگ»، «کافکائیه»، «آن هاله سفیدبرفی» و «اشک های استالین». <br />

در داستان کوتاه «نی سحرآمیز» که از مجموعه‌یمجموعهٔ ''توفان ماه نوامبر'' انتخاب شده است هرابال به روایت تجربه‌یتجربهٔ مشاهده‌گرانه‌يمشاهده‌گرانهٔ خود به‌عنوان یک نویسنده و روشن‌فکر از حادثه شورش دانشجویی و برخورد پلیس و به‌طور کلی فضای حاکم بر آن دوران می‌نویسد. نویسنده تلاش می‌کند فضای مایوس‌کننده‌یمایوس‌کنندهٔ موجود را به‌شکل ضربه‌زننده و پتک‌واری به خواننده عرضه کند. داستان با این جمله آغاز می‌شود: «خدایان این سرزمین را ترک گفته‌اند و قهرمانان افسانه‌ای ما را به دست فراموشی سپرده‌اند. » سپس به شرح آن‌چه گذشت می‌پردازد. در خلال شرح رویدادها از یأس پنهان خود نیز پرده برمی‌دارد: «و من در آن غروب یکشنبه‌‌اییکشنبه‌ای حس می‌کردم دیگر به منتهای تنهایی پرهیاهویم، به اوج تهی رسیده‌ام. به نهایت آن بی‌قراری دست یافته‌ام که کی‌یرگکور و نیچه به آن رسیدند. چند بار خواسته‌ام خود را از پنجره طبقه پنجم خانه‌ام به پایین پرت کنم...» اما این روایت تنها یک مشاهده‌گری صرف نیست چرا که مدام با انتقاد به خود به عنوان نویسنده و روشن‌فکر یک جامعه تحت سیطره‌یسیطرهٔ دیکتاتوری همراه است و به‌نوعی در خلال روایت صرف از حادثه وظیفه‌یوظیفهٔ تعهد به امر کنش‌مندی در زندگی را به خویش و دیگران یادآور می‌شود. «ولی چه آسان است و پیش پاافتاده، استاد هرابال، گفتن این‌که به‌قول هایدگر خدایان این جهان را ترک کرده‌اند و قهرمانان افسانه‌ای هرکول و پرومته نیز به هزیمت رفته‌اند. حرف‌های قشنگ برای مخاطب‌ها. ولی این حرف‌ها خرواری‌اش دو قروش است چون که آن دانشجوی جوان ادبیات به جناب هایدگر نشان داد که باید جوری قصاص پس بدهد که شاید ونسان ونگوگ با بریدن گوشش پس داد. ونگوگ که به اسطوره نیازی نداشت و با وجود این با آثارش این جهان را شفاف‌تر ساخت. » و این گونه است که نویسنده با روایت جهانی که تجربه کرده است آن را از تیرگی به در آورده و شفاف می‌کند. و با این شفاف‌سازی طنین دیگرسان و متفاوتی به جهان چرکین می‌دهد. او در پایان این داستان کوتاه این طنین را به گوش ما از طریق نوای نی سحرآمیزی می‌رساند که شاید در کالسکه نهفته کودکی پنهان بوده است. <ref> [http://etemadnewspaper.ir/Modules/News/PrintVer.aspx?News_Id=33243&V_News_Id=&Src=Main درباره‌ی كتابکتاب «نی سحرآميزسحرآمیز و چند داستان ديگردیگر»]</ref>