در زمانی که استخدام زنان در پست‌های اداری معمول نبود و هیچ زنی به فکر اشتغال در ادارات و پست‌های اداری و دولتی نبود، فخرعظمی ارغنونارغون نخستین زن شاغل بود که در سال 1316 شمسی با سمت معاونت تعلیمات [[نسوان شرق|نسوان]] در [[وزارت فرهنگ]] و معارف وقت استخدام شد و در مدت یک سال فعالیت خود، تعدادی از زنان را برای همکاری در این حوزه انتخاب کرد. البته او به علت علاقه‌ای که به تدریس داشت از این کار دولتی استعفا داد و دوباره به شغل معلمی روی آورد و به مدت سه سال در دبیرستان پسرانه پهلوی [[زبان عربی]] تدریس کرد.<ref name=":0">[http://www.kalam.se/z-fakhr-ozma.htm فخرعظمی ارغون] </ref>
== فعالیت‌ها ==
در سال 1303، فخرعظمی وگروهیو گروهی از زنان روشنفکر مانند نورالهدی منگنه، محترم اسکندری، ملوک اسکندری و فخرآفاق پارسا هسته مرکزی «[[جمعیت نسوان وطنخواه|انجمن نسوان وطنخواه]]» را تأسیس کردند. هدف از این کار به دست آوردن حقوق برابر با مردان و امکان آموزش و پرورش دختران بود. در همین ایام انجمن توانست تعدادی از زنان با سواد را که مشتاق خدمت بودند به خدمت و عضویت بگیرد و هر کدام در انجمن مسئولیتی به عهده گرفتند.<ref name=":1">[http://www.iranzanan.com/social/cat_12/002358.php بررسی و پژوهش در مورد جنبش زنان] </ref><ref name=":0" />
در آن زمان سه یا چهار مدرسه دخترانه در تهران بیشتر نبود و ارغنونارغون در دو مدرسه دخترانه «ناموس» و «دارالمعلمات» [[زبان فرانسوی]] درس می‌داد و اوقات فراغتش را به خدمت رایگان در انجمن اختصاص داد.<ref name=":0" /><ref name=":1" />
علاوه بر سوادآموزی،[[سوادآموزی در ایران|سوادآموزی]]، آموزش نقاشی،[[نقاشی]]، گلدوزی،[[گلدوزی|گلدوزی]]، آشپزی،[[آشپزی]]، [[خیاطی]] و سایر کارهای هنری، کمک به زنان بی‌سرپرست، تهیه جهیزیه برای دختران نیازمند،دادن وام به افراد مستمند از دیگر فعالیت‌های انجمن بود.<ref name=":0" /><ref name=":1" />
بعد از تعطیل شدن انجمن نسوان وطنخواه، فخر همراه با [[صدیقه دولت‌آبادی|صدیقه دولت آبادی،آبادی]]، [[هاجر تربیت،تربیت]]، [[فخرآفاق پارسا|فخرآفقاق پارسا،پارسا]]، [[فاطمه سیاح،سیاح]]، [[مهکامه محصص،محصص]]، [[بدرالملوک بامداد،بامداد]]، همکاری خود را با کانون بانوان ادامه داد.<ref name=":0" /><ref name=":1" />
فخرعظمی سالها مدیریت مدرسه بزرگسالان را به عهده داشت و با وجود مشکلات فراوان و هزینه‌های سنگین مدرسه هرگز راضی نمی‌شد مدرسه را تعطیل کند. او حتی با فروختن وسایلی که از خانه پدری برایش به ارث مانده بود تلاش می‌کرد مدرسه را حفظ کند.<ref name=":0" /><ref name=":1" />
دختر وی [[سیمین بهبهانی]] می‌گوید:
{{گفتاورد|«عجیب آنکه مادر با اصرار تمام از خورد و خوراک و پوشاک ما می‌کاست و مخارج مدرسه را می‌پرداخت.»<ref name=":0" /><ref name=":1" />}}
فخرعظمی ارغنون علاوه بر این کار در هر ماه یک [[تئاتر|تئائر]] هم در این مدرسه راه‌اندازی می‌کرد. بازیگران تئاتر خود خانم‌ها بودند و [[نمایشنامه|نمایشنامه]] هم خودشان می‌نوشتند. <ref name=":0" /><ref name=":1" />
فخری مدتی هم مسئولیت سردبیری روزنامه «آینده ایران» را داشت. او بعد از سالها تدریس در مدارس تهران، در سال 1337 بازنشسته شد و برای سرپرستی فرزندانش به آمریکا رفت.<ref name=":0" /><ref name=":1" />
