فاطمه سیاح: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
افزودن منابع |
افزودن متن |
||
خط ۴۲:
پدر فاطمه سیاح، میرزا جعفر رضازاده از محلات و مادرش اهل آلمان و بزرگ شده روسیه بود. میرزا جعفر رضازاده در جوانی (سال 1290 هجری قمری) به روسیه رفت و بیش از چهار دهه در آن‌جا به تحصیل و تحقیق پرداخت.
خانم فاطمه سیاح در باره پدرش می‌گوید:
{{گفتاورد|«پدرم مرحوم جعفر رضا زاده سیاح مدت 45سال در دانشکده زبان شرقی در مسکو، پروفسور زبان و ادبیات بودند.»<ref name=":0" />}}
او در روسیه با همسرش که آلمانی‌الاصل و ساکن روسیه بود آشنا شد و همان‌جا ازدواج کردند و در سال 1313 هجری شمسی (پس از 45سال سکونت در روسیه) همراه با دخترش به ایران آمد.<ref name=":0">[http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/6432/6462/73638 زندگی و اندیشه دکتر فاطمه سیاح]</ref>
خط ۴۸:
== فعالیتها ==
فعالیتهای سیاسی و اجتماعی فاطمه سیاح از همان اولین روزهای ورودش به ایران شکل گرفت. در مصاحبه ای با مجله عالم زنان در سال 1323 او گفت:
{{گفتاورد|« از اولین سال ورود به ایران با یک عده از زنان روشنفکر به اقداماتی برای آزادی و نهضت بانوان دست زده‌ام و هنگامی که وزارت فرهنگ «کانون بانوان» را تشکیل داد، جزو هیئت مدیره این انجمن شدم».<ref name=":0" />}}
فاطمه سياح ، اولين زن ايراني بود كه به كرسي استادي در دانشگاه ادبيات دانشگاه تهران دست يافت. همچنين اولين زني بود كه عهده دار ماموريت سياسي در خارج از كشور بود.
وی در روز پنج‌شنبه ۱۳ اسفند ماه ۱۳۲۶ شمسی در تهران بر اثر بیماریِ قند و سکته قلبی، دار فانی را وداع گفت و در روز جمعه ۱۴ اسفند در گورستان [[ابن بابویه]] به خاک سپرده شد.
محمد گلبن در سالهای پیش از انقلاب یادبودی از این بانوی برجسته و پیشگام شناخت ادبیات نوین جهانی گردآوری و منتشر نمود. فاطمه سیاح بانی ناشناختهٔ ادبیات تطبیقی در ایران است.
| |||