گوندولین بروکس: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰) +مرتب+تمیز (۱۴.۹ core): + رده:شاعران آمریکایی آفریقاییتبار |
ترجمه بخشی از زندگی نامه |
||
خط ۱۵:
| awards = {{nowrap|[[جایزه پولیتزر برای شعر]] (۱۹۵۰)}}
}}
'''گوندولین الیزابت بروکس''' ({{lang-en|Gwendolyn Elizabeth Brooks}}؛ {{birth date|1917|6|7}} – {{death date|2000|12|3|1917|6|7}}) یک [[شاعر]]، مولف و
در زمان فعلایتش افتخارات زیادی کسب کرد. او به عنوان ملک الشعرای ایالت ایلینویز در سال 1968 منصوب شد مقامی که تا پایان عمر در آن ابقا شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان="Illinois Poet Laureate". Retrieved 6 March 2015.|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>
== [[زندگی‌نامه|سال های نخست زندگی]] ==
گوندولین بروکس، 7 ژوئن سال 1917 در توپکا، کانزاس متولد شد و در سوم دسامبر سال 2000 <ref>{{یادکرد ژورنال|عنوان=Mel Watkins (December 4, 2000). "Gwendolyn Brooks, Whose Poetry Told of Being Black in America, Dies at 83". The New York Times. Retrieved September 13, 2012. Gwendolyn Brooks, who illuminated the black experience in America in poems that spanned most of the 20th century, winning the Pulitzer Prize in 1950, died yesterday at her home in Chicago. She was 83.|ژورنال=|ناشر=|تاریخ=|زبان=|شاپا=|doi=|پیوند=|تاریخ دسترسی=}}</ref>در شیکاگو دیده از جهان فرو بست. او اولین فرزند دیوید اندرسون بروکس و کزیا (ویمز) بروکس بود. پدرش سرایدار یک شرکت موسیقی بود که پیشتر دوست داشت به حرفه ی پزشکی بپردازد ولی آرزویش را فدای ازدواج و تشکیل خانواده کند خانواده کرد. مادرش یک معلم مدرسه و همچنین یک پیانیست تعلیم دیده ی کنسرت در موسیقی کلاسیک بود. افسانه های قدیمی خانوادگی آنها روایت می کنند که پدربزرگ پدری اش از بردگی گریخت تا در زمان جنگ های داخلی آمریکا به ارتش ایالت متحده ملحق شود.<ref>{{یادکرد ژورنال|عنوان=Kent (1993). A Life of Gwendolyn Brooks. pp. 1–2.|ژورنال=|ناشر=|تاریخ=|زبان=|شاپا=|doi=|پیوند=|تاریخ دسترسی=}}</ref>
وقتی بروکس تنها شش هفته از عمرش گذشته بود خانواده اش در زمان مهاجرت کبیر<ref>{{یادکرد خبر|تاریخ=great migration|عنوان=|ناشر=|doi=|تاریخ بازدید=}}</ref> به شیکاگو مهاجرت کردند، از آن پس شیکاگو برای او یادآور خانه بود. به گفته ی زندگی نامه نویس کنی جکسون ویلیامز<ref>{{یادکرد خبر|تاریخ=Kenny Jackson Williams|عنوان=|ناشر=|doi=|تاریخ بازدید=}}</ref>، بروکس در دبیرستان معتبر یکپارچه ای که عمدتا دانش آموزان سفید پوست حضور داشت دبیرستان هاید پارک، و بعد به دبیرستان سیاه پوستانِ وندل فیلیپس منتقل شد و سپس به دبیرستان یکپارچه ی انگل وود نقل مکان کرد. بعد از پایان دبیرستان او از کالج ویلسون جونیر که امروز به نام کالج شاه کندی شناخته می شود در سال 1936 فارغ التحصیل شد. بر اساس پویایی اجتماعی دبیرستان های مختلف در رابطه با دوره ی زمانی که او می زیست، بروکس با نابرابری های نژادی مواجه بود که با گذشت سالیان به او کمک کرد تا غرور و تعصب در سیستم پایه گذاری شده و نهادهای غالب که او را در برگرفته بودند درک کند و از طرز فکر مربوط به کشورش آگاهی یابد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Williams, Kenny Jackson (2001). "Brooks, Gwendolyn". In Andrews, William L.; Foster, Frances Smith; Harris, Trudier. The Concise Oxford Companion to African American Literature. Oxford University Press. p. 47. ISBN 9780198031758. Retrieved 23 August 2014.|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>
بروکس نویسندگی را در نخستین سالهای زندگی آغاز کرد و مادرش همواره او را با این جمله که «تو [[wikipedia:Paul_Laurence_Dunbar|Paul Laurence Dunbar]] بانو خواهی شد»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Watkins, Mel (December 5, 2000). "New York Times". Gwendolyn Brooks, 83, Passionate Poet, Dies. Retrieved March 14, 2016|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref> تشویق می کرد.
پس از دوره ی نخستین تجربه ی آموختن، هرگز دوره ی چهار ساله ی دانشگاه را تمام نکرد چرا که می خواست یک نویسنده شود و آموزش را غیرضروری می دانست. او بعدها گفت : « من یک ادیب نیستم من فقط یک نویسنده ام که عاشق نوشتن است و همیشه خواهد نوشت»<ref name=":0">{{یادکرد خبر|تاریخ=Hawkins, B. Denise. "1994 Gwendolyn Brooks Interview". James Madison University Furious Flower Poetry Center. Retrieved 6 March 2015.|عنوان=|ناشر=|doi=|تاریخ بازدید=}}</ref>در طی زمانی که برای رسیدن به مقصودش تلاش می کرد، زندگی اش را از راه تایپ می گذراند<ref name=":0" />.
برای ما بقی عمر او به سختی با شیکاگو عجین شده بود و این مطلب را در مصاحبه ای در سال 1994 خاطر نشان کرد.
« زندگی در شهر سبب شد که من نویسنده ی متفاوتی بشوم با آنچه که ممکن بود با زندگی در توپکا باشم. من یک شیکاگوئیه اصیلم. زندگی در آنجا به من شخصیت هایی را بخشید که آرزو داشتم بدست بیاورم، امیدوارم روزهای باقی مانده ی عمرم را هم همانجا به سر ببرم. این هدف نهایی من است.<ref name=":0" />
== فعالیت ==
بروکس اولین شعر خودش شامگاه را در سیزده سالگی و در مجله ی کودکان دوران کودکی آمریکایی منتشر کرد. تا سن شانزده سالگی او حداقل هفتاد و پنج شعر سروده و به چاپ رساند. او برای آثار شاعرانه اش ستوده شده و توسط جیمز ویلدنجیسون و بعدها توسط لنگستون هیوز مورد تشویق قرار گرفت، که هر دوی آنها نویسندگان مطرحی بودن و او رابطه اش را با آنها حفظ کرد. در هفده سالگی او شروع به ثبت آثارش در ستون شعری سایه روشن در روزنامه ی مدافعان شیکاگو کرد که روزنامه ای آمریکایی- آفریقایی بود.
بسیاری از آثار او زمانی به چاپ رسیدند که او دانشجوی کالج ویلسون جونیور بود، شامل سبک های تصنیف ها و غزل های سنتی شعر که با ریتم های بلوز و قافیه های آزاد مورد استفاده قرار می گرفت.
شخصیت های او اغلب با توجه به زندگی داخل شهر که بروک به خوبی می شناختشان به تصویر کشیده می شدند. « من در گوشه ای از یک آپارتمان دو طبقه ی کوچک زندگی می کردم و مواد من برای خلق اثر این بود که اول به سمتی نگاه کنم و بعد به سمت دیگر.
تا سال 1941 بروکس در کارگاه های آموزشی شعر شرکت می کرد. اینز چانینگهام استارک این کارگاه های ویژه ی تاثیر گذار را سازمان دهی کرده بود، زنی سفید پوست و دولتمند با پیشینه ی ادبیاتی قوی. استارک کارگاه های نویسندگی برای آمریکایی- آفریقایی ها ر جنوب شیکاگو راپیشنهاد داد که بروکس در آن حضور یافت<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Kent, George E. (1993). A Life of Gwendolyn Brooks. Lexington, Kentucky: University Press of Kentucky. pp. 54–55, 184. ISBN 0-8131-0827-6. Retrieved March 15, 2012.|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>. در آنجا بود که او به نیروی محرکش را در یافتن صدای خود دست یافت و به دانش عمیق تری نسبت به تکنیک های پیشینیانش رسید. شاعر معروف لنگستون هیوز در کارگاه های آموزشی متوقف شد و شنید که بروکس شعر ''تصنیفی برای پرل می لی'' را میخواند.
در سال ۱۹۸۵م، او اوّلین زن امریکایی ـ افریقایی تبار بود که به عضویت انجمن ملّی ادب و هنر امریکا درآمد. از کودکی، به خواندن و سرودن شعر علاقه‌مند بود و به تشویق والدینش، به جلسات شعرخوانی نویسندگان و شاعران افریقایی ـ امریکایی می‌رفت. در تمام سالهای نوجوانی و در اوایل سنین جوانی، شعرهای بروکس، در مجلّات مختلف ادبی به چاپ رسیدند.
| |||