رمانتیسم: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ماتیو آرنولد]] فرهنگ را در مقابل [[آنارشیسم|آنارشی]] یا هرج‌ومرج قرار می‌دهد. دیگر اروپاییان پیرو فیلسوفانی نظیر [[توماس هابز]] و [[ژان ژاک روسو]] فرهنگ را در مقابل وضعیت طبیعی قرار می‌دهند. هابز و روسو معتقدند که [[بومیان آمریکا]] که سرزمینشان به وسیله [[اروپایی]]ان [[تسخیر]] شد، از سده‌های ۱۶ به بعد در وضعیت طبیعی به سر می‌بردند؛ این تضاد در مقایسهٔ «متمدن» و «غیرمتمدن» مطرح شده‌است. براساس این اندیشه ما می‌توانیم برخی کشورها و ملت‌ها را نسبت به دیگران به عنوان متمدن‌تر و برخی از مردم را فرهنگی‌تر تلقی کنیم. این تقابل به نظریهٔ [[داروینیسم اجتماعی]] [[هربرت اسپنسر]] و [[نظریه تحول فرهنگی|نظریهٔ تحول فرهنگی]] [[لوییس هنری مورگان]] انجامید. همچنان که برخی منتقدین بحث کرده‌اند که تمایز میان فرهنگ‌های عالی و پست ناشی از مجادله میان نخبگان و غیر نخبگان اروپایی است، برخی دیگر از آنان استدلال می‌کنند که تمایز میان متمدن و غیرمتمدن چیزی جز مجادله میان قدرت‌های [[استعمار]]ی اروپایی و [[مستعمره|مستعمراتشان]] نیست. دیگر منتقدین سدهٔ نوزدهم پیرو [[ژان ژاک روسو]] این تمایز را میان فرهنگ عالی و پست پذیرفته‌اند اما همچنین پالایش و پیچیدگی فرهنگ عالی را در نظر گرفته‌اند. آن‌ها این تغییرات را به عنوان توسعهٔ غیرطبیعی، ابهام‌آفرین و انحراف از وضعیت طبیعی مردم می‌دانند. این منتقدین [[موسیقی محلی]] (چنانچه توسط [[طبقهٔ کارگر]] ساخته شده باشد) را بیان راستین شکل طبیعی زندگی می‌شناسند، در حالی که [[موسیقی کلاسیک]] در مقایسه با طبیعت و زندگی خالص، سطحی و منحط به نظر می‌رسد. به همین سیاق، این دیدگاه، اغلب مردم متکی به [[فطرت]] را مردمی غیراهلی تصویر می‌کند که به شکلی اصیل و غیر مصنوعی ساده و سالم زندگی می‌کنند و به وسیلهٔ سیستم [[سرمایه‌داری]] به‌شدت طبقاتی غرب دچار انحطاط نشده‌اند.

'''== رمانتیسم منفی''' ==

اصطلاح رمانتیسم منفی را «مورس پکام» در شرح بن‏بن مایه ‏هایهای ناهمگون و واگرای رمانتیسم وضع کرد و آن را در برابر رمانتیسم مثبت علم کرد. او در مقاله‏‏مقاله ی «به سوی نظریه ‏یی رمانتیسم» (۱٩٥۱) نوشت:

«... [رمانتیسم منفی] بیان گرایش‏ها،گرایش‌ها، نگرش‏ها،نگرش‌ها، احساسات، باورها و اندیشه ‏هایهای انسانی است که قوالب ثابت مکانیکی را ترک گفته اما از دیدگاه ذوات یکپارچه ‏یی متحرک و زنده به اتحاد دوباره ‏یی اندیشه و هنر خود نرسیده است.»

از این رو رمانتیک منفی‏منفی گرا «دوره ‏ایای از شک، یاس، انزوای اجتماعی و مذهبی و جدایی خرد از نیروی خلاق» را تجربه می‏کندمی‌کند و «هیچ نوعی از نظم و قاعده‏قاعده حتی از نوع شیطانیش» را درک نمی ‏کندنمی‌کند و این شک و یاس را در قهرمانان آثار خود منعکس می‏کندمی‌کند.