زبان انگلیسی: تفاوت میان نسخه‌ها

به غیر از زبان اسکاتس، هیچ‌یک از زبان‌های دیگر نسبت به انگلیسی برای دو کاربر آن قابل فهم نیست حتی با وجود اینکه در [[نحو]]، [[معناشناسی]] و [[واج‌شناسی]] آن‌ها می‌توان نقاط مشترک پیدا کرد. جدا قرار گرفتن جزیره‌های بریتانیا باعث شده انگلیسی و اسکاتس مستقل از زبان‌های ژرمنی توسعه یابند و از تاثیرها و تغییرهای آن‌ها به دور بمانند. درنتیجه با آنکه ارتباط قوی میان زبانی‌هایی مانند هلندی و انگلیسی وجود دارد، بویژه با انگلیسی باستان اما این دو زبان برای کاربران آن‌ها به صورت متقابل قابل فهم نیست.<ref>A History of the English Language|Page: 336 | By: Albert C. Baugh and Thomas Cable | Publisher: Routledge; 5 edition (21 March 2002)</ref>

 

 

با وجود تمام واژه‌هایی که انگلیسی از دیگر زبان‌ها قرض گرفته با این حال هنوز این زبان به عنوان یک زبان ژرمنی شناخته می‌شود و این به دلیل ساختار و دستور زبانش است. به این ترتیب واژه‌هایی وجود دارند که بومی نیستند ولی با دستور و قانون‌های صرف و نحو ژرمنی کاربرد دارند و چنان رفتار می‌کنند که گمان می‌کنیم این‌ها واژه‌های بومی ژرمنی گرفته شده از انگلیسی باستان اند. برای نمونه فعل ''reduce'' که در انگلیسی به صورت {{عبارت چپچین|''I reduc'''e''' - I reduc'''ed''' - I '''will''' reduc'''e'''''}} به کار می‌رود، از واژهٔ لاتین ''redūcere'' گرفته شده‌است اما خود واژهٔ لاتین در کاربردش به صورت {{عبارت چپچین| redūcō - redūxī - redūcam}} رفتار می‌کند که با انگلیسی تفاوت دارد. اما در مقابل عبارت انگلیسی {{عبارت چپچین|John''''s''' life insurance company}} اگر بخواهد به هلندی برگردد می‌شود ''John'''s''' levensverzekeringsmaatschappij'' که به ترتیب ترجمهٔ آن چنین است: {{عبارت چپچین|''leven (life) + verzekering (insurance) + maatschappij (company)''}}. همچنین عبارت انگلیسی ''the company of insurance life of John'' در برگردان فرانسه می‌شود ''la compagnie d'assurance-vie de John''. به صورت کلی در زبان انگلیسی پسوندهای دستوری که به اسم، فعل، صفت و قید افزوده می‌شود همگی ژرمنی اند. در انگلیسی پسوندی که به اسم می‌چسبد پسوند جمع معمولی است: ''s-'' و ''es-'' مانند ''apple - apple'''s''''' برابر آن در دیگر زبان‌ها عبارت است از: در فریسی ''appel - appel'''s''''' و در هلندی ''appel - appel'''s'''''. نشان مالکیت در انگلیسی {{عبارت چپچین|''-'s'' و -s'}} است مانند ''Brad''''s''' hat'' به آلمانی ''Brads Hut'' به هلندی ''Brads hat''. در فعل‌ها پسوندهایی که افزوده می‌شوند در حال سادهٔ سوم شخص مفرد عبارتند از {{عبارت چپچین|-s و -es}} مانند ''he stand'''s''''' یا ''he reach'''es''''' در حال استمراری عبارت است از ''ing-'' با برابر هلندی ''ende-'' و برابر آلمانی {{عبارت چپچین|''-end(e)''}} و در گذشته ساده و گذشتهٔ نقلی (ماضی نقلی) عبارت است از ''ed-'' با برابر سوئدی {{عبارت چپچین|''-ade یا -ad''}}. مصدر فعل در انگلیسی با پیشوند ''to'' ساخته می‌شود مانند '''''to''' drive'' که برابر آن در انگلیسی باستان '''''tō''' drīfenne'' در هلندی '''''te''' drijven'' در آلمانی سفلا '''''to''' drieven'' و در آلمانی '''''zu''' treiben'' می‌شود. قیدها در انگلیسی معمولاً با ''ly-'' به پایان می‌رسند که این در آلمانی به صورت ''lich-'' و در سوئدی به صورت ''ligt-'' است. صفت‌ها و قیدهای برتر و برترین در انگلیسی با استفاده ''more'' و ''most'' یا ''er-'' و ''est-'' ساخته می‌شوند مانند ''hard/hard'''er'''/hard'''est''''' با برابر هلندی ''hard/hard'''er'''/hard'''st'''''. در انگلیسی امروزی تمامی پیشوندها و پسوندهایی که گفته شد آزادانه و بدون توجه به ریشهٔ واژه‌ها بسته به کاربرد آن‌ها به آغاز یا پایان واژه‌ها اضافه می‌شوند مانند: {{عبارت چپچین|''tsunami'''s'''; communicate'''s'''; '''to''' buccaneer; dur'''ing'''; calm'''er'''; bizarre'''ly'''''}} دلیل این آزادی عمل این است که سرچشمهٔ تمام این‌ها به انگلیسی باستان بازمی‌گردد. بسیاری از پسوندها و بخش‌های پایانی فعل که در انگلیسی باستان وجود داشته‌اند مانند {{عبارت چپچین|-e,a،u,o،an}} با گذر زمان کم رنگ و در نهایت حذف شده‌اند (''zero or null (-Ø) affixes'') و گاهی تنها تلفظ آن‌ها باقی‌ماند. برای نمونه جملهٔ ''ic sing'''e''''' در انگلیسی باستان به ''I singe'' تبدیل شد و درنهایت بخش پایانی در انگلیسی امروزی حذف شد ''I sing-Ø'' و به شکل «''I sing''» باقی‌ماند. نمونهٔ دیگر: ''wē þōht'''on''''' انگلیسی باستان به {{عبارت چپچین|''we thoughte(n)''}} سپس با حذف بخش پایانی ''we thought-Ø'' به «''we thought''» دگرگون شد.