شیخ طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

در این زمان ''عبد الملک'' وزیر [[طغرل بیک]]، به محله‌های شیعه‌نشین حمله کرده، به قتل آنان پرداختند. حتی خانه شیخ حمله کردند تا وی را به قتل برسانند، ولی او را نیافتند و وسایل منزل و کتاب‌های او را آتش زدند و نابود ساختند. گفته‌اند [[طغرل بیک]] تا سال [[۴۴۹ (قمری)|۴۴۹]]، چندین بار کتاب‌های شیخ طوسی را در ملأ عام سوزاند. بعد از این حادثه شیخ از بغداد خارج شد و به [[نجف]] رفت و [[حوزه علمیه]] نجف را تأسیس کرد. گفته شده که در آنجا ۳۰۰ [[مجتهد]] تربیت کرد و چندین کتاب نوشت.<ref>گرجی، ابوالقاسم؛ تاریخ فقه و فقها، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، 1375، صص 184</ref> برخی گزارش‌ها نیز سال [[۴۴۸ (قمری)|۴۴۸]] را سال تأسیس حوزه عملیه نجف می‌دانند.<ref>[http://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/16241 پاکتچی، حوزه علمیه، دائره المعارفدائرةالمعارف بزرگ اسلامی ج 21 ص 465]</ref>

نفوذ علمی به گونه‌ای بود که تا ۸۰ سال [[فتوا|فتوایی]]یی مخالف فتواهای وی صادر نشد. خاندان شیخ طوسی تا چند نسل همه از علما و فقها بوده‌اند. پسرش ''شیخ ابو علی ملقب'' به «مفید ثانی» کتابی به نام «أمالی» دارد و کتاب «النهایة» تألیف پدرش را نیز شرح کرده‌است. همچنین دختران شیخ طوسی نیز فقیهه و فاضله بوده‌اند.