نقد بهائیت: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی مسلمانان، بهائیت را ایجاد شده در [[ایران]] برای ایجاد تفرقه در بین شیعیان و مسلمانان می‌دانند،<ref>][ مذهب استعمارساخته برای مقابله با اسلام.]</ref> والبته این رویکرد در مورد همه دگر اندیشان و نو اندیشان ایران صدق می‌کند از جمله [[ترور احمد کسروی]] که خود یکی از بزرگترین منتقدین همین دیانت بهایی و از سوی دیگر اسلام بود.<ref name="amini">{{پک|Amini|2012a|ک=KASRAVI, AḤMAD ii. ASSASSINATION |ج=۱۶|ص=۹۲–۹۴}}</ref>

[[عزیزه الله سلیمانی]] بهایی سرشناس در کتاب خود «مصابیح هدایت» می‌نویسد:روزی او برادر بزرگترش در ارض مقصود (اقامتاه عباس افندی در عکا) با اطفال بازی می‌کردند. در این بین هر دو توسط ورقه علیا (خواهر عباس افندی) احضار شده و از آنان می‌پرسد که در ایران چه می‌کردید. آنان می‌گویند تبلیغ سپس می‌پرسد چگونه تبلیغ می‌کردید و آنان پاسخ می‌دهند که: «می‌گفتیم خدا ظاهر شده. خانم لب به دندان گزیده و گفتند :شما به مردم می‌گفتید خدا ظاهر شده؟ عرض کرد ما به همه کس نمی‌گفتیم به اشخاص خاصی می‌گفتیم؛ به اشخاصی می‌گفتیم که استعداد شنیدن این کلمه را داشته باشند. خانم فرمودند این قبیل اشخاص را چطور می‌شناختید؟ عرض کردم به چشم اشخاص نگاه می‌کردیم و ملتفت می‌شدیم که می‌شود چنین حرفی زد یا نه. خانم خندیدند و فرمودند که بیا به چشم من نگاه کن ببین می‌توانی این کلمه را به من بگویی؟ روح‌الله برخاست و آمد مدتی به چشمشان نگاه کرد و گفت شما خودتان تصدیق دارید.<ref>{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۲۶ آوریل ۲۰۱۴ | عنوان=قائم موعود اسلام (عج)، و مدعیان مهدویت | ناشر=تاریخ معاصر ایران» پاییز و زمستان 1387 - شماره 47 و 48 | نشانی=http://www.noormags.comir/view/fa/articlepage/749962}}</ref>»

در یکی از این لوح‌ها که معمولاً به عنوان وصیت نامه [[باب]] از آن یاد می‌شود، ''صبح ازل'' به عنوان رهبر بابیان پس از بنیانگذار جنبش تعیین شده‌است. در همین لوح به وی دستور داده شده‌است که از [[من یظهره‌الله]] پیروی کند.<ref name="Manuchehri ۲۰۰۴">{{cite journal

}}</ref> برخی گزارش‌ها حاکی از این است که ادعای جانشینی ''صبح ازل'' آشکار است.<ref>{{cite book | last = Nicolas | first = A.L.M | title = Qui est le succeseur du Bab? | location= Paris | publisher = Librairie d'Amerique et d'Orient | year = ۱۹۳۳ | url = http://www.h-net.org/~bahai/diglib/books/K-O/N/Succeseur/Succeseur.htm | page = ۱۵}}</ref> و برخی دیگر از منابع بر این باورند که [[باب]] برای حفظ جان بهاءالله نامه‌ها را خطاب به ''صبح ازل'' صادر کرده‌است. بعد از مرگ [[باب]] ''صبح ازل'' به عنوان شخصیت محوری جنبش مورد توجه قرار گرفت.<ref name="MacEoin, Dennis 1989">MacEoin, Dennis (1989). "Azali Babism". Encyclopædia Iranica.</ref> رهبری ''صبح ازل'' جنجال‌برانگیز بود. وی کمتر در میان [[بابی]]ها حاضر می‌شد. منوچهری ادعا می‌کند که دلیل در خفا ماندن ''صبح ازل'' بخشی از وصیت نامه [[سید علی محمد باب]] است که او را به محافظت از خویش توصیه کرده بود.<ref>{{cite journalname="Manuchehri ۲۰۰۴"/>

بهاءالله در بغداد معاون و کارگزار میرزا یحیی نوری برادر دیگرش بود که باب به او لقب صبح ازل داده بود میرزا یحیی در بغداد دستگاهی پدیدآورد و ۱۰ سال در آنجا به ریاست و دعوت پرداخت اما غالب امور را برادرش حسینعلی اداره می‌کرد.<ref name="ReferenceA">سجادی، صادق؛ بابیه، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج11</ref>

ولی بعدتر در سال۱۸۶۳به طور محدود ادعای من یظهری کرد و بعدترها در سال ۱۸۶۶ ادعایش را عمومی ساخت<ref> name="MacEoin, Dennis (1989). "Azali Babism". Encyclopædia Iranica.</ref>

پس از تیرباران [[باب]]، پیروانش که به «بابی» مشهور بودند بر طبق بیانات باب در [[کتاب بیان]] به دنبال مظهر ظهور بعدی که در این کتاب به «ظهور [[من یظهره الله]]» اشاره شده‌است، گشتند. آنها در ابتدا از میرزا یحیی نوری که باب به او لقب صبح ازل داده بود پیروی می‌کردند ولی پس از چندی در سال ۱۸۶۳ میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله) که سمت معاونت برادرش را داشت از او برید و خود را [[من یظهره‌الله]] معرفی کرد. دولت عثمانی هم از بیم جنگ میان دو فرقه میرزا یحیی و اتباعش را به [[قبرس]] و میرزا حسینعلی و یارانش را به [[عکا]] تبعید کرد. میرزا یحیی از آن پس فعالیت چندانی نشان نداد و فشار و تبلیغات بهائیان اندک اندک او و یارانش را به فراموشی افکند. اما حسینعلی که خود را بهاءالله می‌خواند به فعالیت شدیدی دست زد و بهائیت را پدیدآورد<ref>سجادی، صادق؛ بابیه، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج11<name="ReferenceA"/ref>

یکی از نقدهائی که به بهائیت وارد می‌شود، محارم در [[ازدواج بهائی]] است.<ref>[http://saharnews.ir/view-2358.html سحرنیوز]</ref> عده‌ای از منتقدان بر این باورند که بهائیان منعی برای ازدواج با محارم ندارند.

برخلاف بهائیت؛ در دیانت اسلام اصول عقاید ابداً تقلدی نیست و کاملاً عقلی است.<ref>{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۲۶ آوریل ۲۰۱۴ | عنوان=پذیرش اصول دین عقلی است یا تقلیدی؟ | ناشر=خبرگزاری ایسنا | نام خانوادگی=آیت الله مظاهری | نشانی=http://isna.ir/fa/news/92110200997/پذیرش-اصول-دین-عقلی-است-یا-تقلیدی}}</ref><ref>{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۲۶ آوریل ۲۰۱۴ | عنوان=روح القدس در آموزه‌های مسیحی و اسلامی | ناشر=مجله الهیات تطبیقی | نام=علی اله | نام خانوادگی=بداشتی | نشانی=http://www.noormags.comir/view/fa/articlepage/952851}}</ref>

منتقدان به مطالبی در متون ران بهایی اشاره می‌کنند که توهین‌هایی را در حق غیر بهائیان ارائه کرده است. از جمله بهائ الله در کتاب بدیع می‌گوید:<ref name="HAGHISLAMICA">{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۲۶ آوریل ۲۰۱۴}}</ref>{{نقل قول|الیوم هر نفسی بر احدی از معرضین من اعلاهم او من ادناهم ذکر انسانیت نماید از جمیع فیوات رحمانی محروم است؛ تا چه رسد بخواهد از برای آن هنفوس اثبات رتبه و مقام نماید.}}

برخی منتقدین تأسیس بابی گری و بهایی گری را چه در عقاید و چه درعمل ساخته و پرداخته روسیه و دول خارجی می پینداشتند. این دیدگاه بر اساس کتابی موسوم به «خاطرات کینیاز دالگورگی جاسوس روس در ایران» استوار بود که در سالهای آغازین ۱۳۰۰ شمسی در تهران منتشر شد و برخی بهائیان سابق نیز آنرا تأیید کردند. اما در دهه‌های بعد عمده منابع منتقد بر این عقیده‌اند که عقاید بابیه و بهائیت ادامه دیدگاه‌های [[شیخیه]] بر بستر اجتماعی ایران در دوران قاجار متولد شد، اما در عین حال حمایت دول خارجی از جمله روس و انگلیس را عامل اصلی یا قابل توجه در باقیماندن بابیه و بهائیه می‌دانند و بر اسناد غیرقابل انکار حاکی از روابط گرم بهائیان حکایت دارند.<ref name="SHAHBAZI">{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۲۶ آوریل ۲۰۱۴ | عنوان=جستارهایی از تاریخ بهائیگری در ایران | ناشر=مجله تاریخ معاصر ایران | تاریخ=پاییز 1382 | نام=عبدالله | نام خانوادگی=شهبازی | نشانی=http://www.noormags.comir/view/fa/articlepage/418282}}</ref>

منابع بهایی همچنین ارتباط گرفتن دولت [[فرانسه]] با رهبران بهایی راتایید می‌کند و از جمله [[عباس افندی]] در نامه به [[ابوالفضل گلپایگانی]] می‌نویسد:<ref name="FRANCE">{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۲۶ آوریل ۲۰۱۴ | عنوان=بهائیت و استعمار فرانسه | ناشر=تاریخ معاصر ایران» بهار 1388 - شماره 49 | نام=محمد صادق | نام خانوادگی=ابوالحسنی | نشانی=http://www.noormags.comir/view/fa/articlepage/750062}}</ref>{{نقل قول|از طهران چند مکتوب رسید که اولیای سفارت فرانسه اصرار دارند بعضی از مبلغین به صفحات [[آفریقا|افریق]] یعنی [[تونس]] و [[الجزایر|جزایر]] توجه نمایند و از اولیای دولت فرانسه نهایت رعایت خواهد شد تا جماعت آن سامان را تبلیغ نمایند. آنچه در این خصوص فکر شد نفسی که از عهده کار برآید ندیدم.}}

علی محمد باب بنیانگذار بابی گری در کتاب خود با عنوان دلائل سبعه مدعی است که دین وی نیز بزودی همانند اسلام، عالمگیر می‌شود «... از برای خدا عبادی هست که وقایع از اول ظهور را حرفا بحرف ثبت نموده و عن قریب فوق اکراس بیان و اعراش آن، متدققین از علمای آن و محققین از حکمای آن، به ذکر آن افتخار نمایند. چنانچه امروز می‌بینی که کل به ذکر رسول‌الله چگونه مفتخرند، ولی در بدئ ظهور آن حضرت چه کلمات نگفتند.»<ref name="PISH">{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۱۹ مه ۲۰۱۴ | عنوان=وعده‌های بی بنیاد، پیشگوییهای معکوس! | ناشر=مجله تاریخ معاصر ایران شماره ۴۷ ۴۸ | تاریخ=پاییز و زمستان ۱۳۸۷ | نشانی=http://www.noormags.comir/view/fa/articlepage/749970}}</ref> با وجود این ادعا دیانت بابی نه تنها عالمگیر نشد بلکه [[یحیی دولت‌آبادی]] سومین جانشین او چند دهه بعد سران بابی‌های ایران را به بازگشت به اسلام امر کرد و برخی دیگر از بابیان نیز بهایی شدند و نهایتاً هم اکنون چیزی بیش از چند هزار نفر بابی در جهان باقی نمانده است و عملاً بابی گری پایان پذیرفته است.

خصوصیاتی که از [[حضرت مهدی]] در[[کتب اربعه]] شیعه ونیز [[صحاح سته]] اهل سنت موجود است شخص باب هیچ‌یک از ان خصوصیات را نداشته در نتیجه [[مهدی موعود]] [[شیعیان]] و[[اهل سنت]] نمی‌باشد وتا زمانیکه این امر روشن نشود صحبت در خصوص این فرقه ([[بهائیت]])ضرورتی ندارد نهایت اینکه می‌توان گفت [[مهدی موعود]] پیروان [[شیخ احمد احسائی]] ظهور کرده وربطی به سایر مسلمانان نداردمانند [[میرزا غلام احمد]] درپاکستان و[[محمد احمد]]درسودان وجاهای دیگر<ref>آشنائی جامع باقرآن کریم بخش ادیان الهی</ref> و