آمین (شیمی): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Hirbod (بحث | مشارکت‌ها)
Hirbod (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۴۸:
=== خاصيت بازي ===
آمين­ها نيز مانند الكل­ها مي­تواند خاصيت اسيدي يا بازي داشته باشند. اما چون الكتيرونگاتيويته نيتروژن از اكسيژن كمتر است، قابليت كنده­شده پروتون نيز كاهش مي­يابد و عموماً آمين­ها را به عنوان باز مي­شناسیم (قدرت اسيدي آمين­ها 10 به توان 20 مرتبه كمتر از الكل­هاي قابل مقايسه مي­باشد). براي جدا كردن پروتون از آمين­ها نياز به بازهاي بسيار قوي مانند آلكيل ليتيم مي­باشد. روش ديگر براي تهيه يون آميد، واكنش آمين با فلزهای قليايي است. فلزهای قليايي در آمين­ها حل شده و گاز هيدروژن آزاد مي­كنند (گرچه با سرعت نسبتاًكم). در اين واكنش نمك آمين ايجاد مي­گردد. براي مثال، سديم آميد را مي­توان از واكنش فلز سديم با آمونياك مايع و در حضور مقدار كاتاليستي  (باعث سهولت انتقال الكترون به آمين مي‌شود)، تهيه كرد. در غياب اين كاتاليست، سديم به آساني در آمونياك حل شده و محلول كاهش دهنده قوي حاصل مي­گردد. از طرف ديگر، جفت الكترون آزاد براي پروتون­دار شدن مناسبتر است و لذا آمين­ها بازهاي بهتري هستند. آمین­ها بازهای ضعیفی هستند، اما به عنوان یک طبقه، آمین­هادر بین مولکول های خنثی قویترین بازها هستند و در محلول آبي، به ميزان كمي از آب پروتون مي­گيرند و يون­هاي آمونيوم و هيدروكسيد ايجاد مي­كنند. از اين­رو آمين­ها، بازهاي قوي­تري نسبت به الكل­ها هستند ولي قدرت بازي آن­ها از آلكوكسيدها كمتر است. ثابت تعادل براي يك آمين نوع اول به شكل زير خواهد بود. بايد توجه كرد كه قرار گرفتن گروه­هاي الكترون­كشنده بر روي آمين­ها با عث كاهش قدر ت بازي آن­ها مي­شود. به طور مثال نيتروآنيلين از آنيلين باز به مراتب ضعيفتري است.
 
'''واكنش با اسيدها'''
 
از واكنش اسيدها با ترکیب¬های آميني و يا آمونياك، نمك­هاي آمونيوم ايجاد خواهد شد. نمك­هاي آمونيوم در آب محلولند.
 
'''توليد نمك­هاي دي­آزونيوم'''
 
هر يک از انواع آمين­ها در واکنش با نيترواسيد، HNO<sub>2</sub>، محصول متفاوتي به دست مي­دهد. آمين­هاي نوع اول با نيترواسيد (HNO<sub>2</sub>) واكنش مي­دهند و نمك­هاي دي­آزونيوم توليد مي­كنند. واکنش آمین­ها با نیترواسید از طریق حمله نوکلئوفیلی برروی (یا حمله الکتروفیلی به وسیله)یک کاتیون نیتروزیل NO'''<sup>+</sup>''' واسطه به پیش می­رود. محصول چنین تبدیلی بسیار متنوع است و بسته به اینکه واکنش­دهنده یک آلکان­آمین یا یک آنیلین باشد، نوع سوم، دوم یا اول باشد، تغییر خواهد کرد. بدین منظور نمی­توان از اسیدنیترو به طور مستقیم استفاده کرد، زیرا بسیار ناپایدار است. بدین جهت از نمک سدیم­نیتریت در حضور یک هالواسید مانند هیدروکلریک اسید، در محیط واکنش استفاده می­شود. در چنین محیط اسیدی ساخته شد، اسیدنیترو حاصل ناپایدار بوده و با توجه به اسیدی بودن محیط، پروتون جذب کرده و با حذف مولکول آب، کاتیون نیتروزیل تولید می­شود. کاتیون نیتروزیل خصلت الکتروفیلی دارد و به راحتی مورد حمله آمین­ها قرار می­گیرد.بسته به این که نیتروژن آمین فاقد هیدروژن و یا دارای یک یا دو هیدروژن باشد در مرحله بعد واکنش دوره ویژه­ای را طی می­کند. نمک­های –N نیتروزآمونیوم نوع سوم در دمای پایین پایدارند ولی در گرما تجزیه می­شوند و مخلوطی از ترکیب­های مختلف را به دست می­دهند. از طرف دیگر نمک­های –Nنیتروزآمونیوم نوع دوم به سادگی پروتون­زدایی شده و به عنوان محصول­های اصلی،-Nنیتروزآمین­های نسبتا پایدار را به دست می­دهند. واکنش مشابه با آمین­های نوع اول ابتدا منوآلکیل –Nنیتروزآمین­های مربوطه را بدست می­دهد. ولی این ترکیب­ها ناپایدارند و به سرعت به مخلوطی پیچیده تبدیل می­شوند. ناپایداری –Nنیتروزآمین­های نوع اول به پروتون باقیمانده روی نیتروژن مربوط است. به وسیله یک سری از انتقال­های هیدروژن، این ترکیب­ها ابتدا به دی­آزوهیدروکسیدها نوآرایی می­کنند. سپس پروتوناسیون و در پی آن از دست رفتن آب، یون­های دی­آزونیوم بسیار واکنش­پذیر را ایجاد می­کنند. دلیل واکنش­پذیری این نمک­ها تمایل آنها به از دست دادن نیتروژن برای ایجاد کربوکاتیون­های مربوطه است. این کربوکاتیون­ها ممکن است نوآرایی شوند، پروتون­زدایی شوند، یا بدام نوکلئوفیل­ها بیافتند.همان­گونه که در بالا به این موضوع اشاره شد، اگر آمين مورد استفاده آليفاتيك باشد نمك­دی­آزونیوم حاصل بسيار فعال است و قابل جداسازي نيست اما اگر از ترکیب¬های آروماتيك استفاده كنيم نمك­دي­آزونيوم حاصل پايدار خواهد بود. آمين­هاي آروماتيک نوع اول با نيترواسيد ترکيب مي­شوند و نمک هاي دي­آزونيوم تشکيل مي­دهند. بطور کلی نمک­های دی آزونیوم آمین‌های آروماتیک در دو دسته مهم از واکنش­ها شرکت می‌کنند. دسته اول، واکنش­های جانشینی هستند که در جریان این واکنش­ها نیتروژن آزاد می‌شود و گروه دیگری بجای آن جانشین می‌گردد. دسته دوم واکنش­های زوج شدن هستند که طی آن، نمک دی‌آزونیوم از طریق نیتروژن به یک گروه آروماتیک یا هتروآروماتیک متصل می‌شود. هر دو دسته واکنش از نظر سنتزی بسیار با اهمیت هستند.با استفاده از آريل دي آزونيوم­ها مي­توان ترکیب¬های متنوعي سنتز كرد.
 
==امنیت==