باغ موزه نگارستان: تفاوت میان نسخه‌ها

|شماره‌ثبت=[[۲۰۸۲]]

با گذشت زمان از آن‌جا که این باغ دیگر جزو بناهای سلطنتی نبود، رو به ویرانی رفت، تا این که در سال [[۱۳۰۷]] هجری خورشیدی، [[وزارت معارف]] در این محل سه بنای بزرگ ساخت و به [[دارالمعلمین عالی]] اختصاص داد. برای این کار از معمار و مهندس مهاجر روس، [[الکسی مارکف]] کمک گرفته‌شد. سپس با رعایت اصول [[معماری ایرانی]]، نقشهٔ تبدیل عمارت به دارالمعلمین تهیه گردید. باغ نگارستان نیز به دست [[سید علی‌اکبر باغبان]] طراحی شد. [[دبیرستان علمیه]] نیز تا سال [[۱۳۱۱]] ه‍. خ. در یکی از این سه بنا دایر بود. با تأسیس [[دانشسرای عالی]] در خرداد ۱۳۱۱ ه‍. خ. تمام بناها به این دانشسرا اختصاص یافت.

در [[۱۳۱۵]] ه‍. خ، کتاب‌خانهٔ باغ ساخته شد که معاونت آن را [[پروین اعتصامی]] به‌عهده داشت. در [[۱۳۳۵]]،۱۳۳۵، [[مؤسسۀ لغت‌نامه دهخدا]]، کلاس‌های زبان‌های خارجی، [[جغرافیا]] و کلاس‌های عمومی دانشکده ادبیات دایر شد. در [[۱۳۳۷]] نیز [[مؤسسۀ تحقیقات اجتماعی]] در این مکان آغاز به کار کرد.

از [[۱۳۴۱]] تا [[۱۳۷۰]] ه‍. خ. [[دانشکده علوم اجتماعی]] در این محل دایر بود و پس از انتقال آن، زمانی که در [[۱۳۷۱]] قصد واگذاری و تخریب آن را داشتند، دکتر روح‌الامینی مقاله‌ای با عنوان ''حسب حال‌'' در [[روزنامۀ ''اطلاعات'']] نوشت و به واگذاری و تخریب آن اعتراض کرد. این محل نزدیک به دو سال متروکه بود، تا این که در آبان [[۱۳۷۴]] دکتر [[حسن حبیبی]]، [[معاون اول رئیس‌جمهور]] وقت، از این مکان دیدن و یکی از کارشناسان میراث فرهنگی به نام مهندس دانشور را برای تهیه نقشه و بازسازی باغ معرفی کرد. او نیز با هماهنگی دانشگاه، نقشه اولیه را به دست آورد و تغییرات انجام شده را اصلاح کرد.<ref>نیرومنش، مهدی، دارالمعلمین عالی: اولین دانشگاه ایران، رشد معلم، شمارهٔ ۱۰۷، بهمن ۱۳۷۳، صص ۷۵–۷۷.</ref>