سازمان پیمان امنیت جمعی: تفاوت میان نسخه‌ها

|image_border =

|alt =

|caption =

|map =

|msize =

|malt =

|mcaption =

|abbreviation =

|motto =

|formation = 15۱۵ مه[[۱۹۹۲ (میلادی)|۱۹۹۲]]{{سخ}}(۲۵ اردیبهشت ۱۳۷۱)<ref>{{یادکرد-ویکی

|extinction =

|type =

|status = <!-- ad hoc, treaty, foundation, etc -->

|location =

|region_served = و

|language = [[زبان روسی|روسی]]

|num_staff =

|budget =

|website = [http://www.dkb.gov.ru/ www.dkb.gov.ru]

{{سخ}}'''سازمان پیمان امنیت دسته‌جمعی''': یکی از [[سازمان‌های]] فعال [[نیروی نظامی|نظامی]] و چندمنظوره در حوزهٔ [[آسیای مرکزی]] و قفقاز است. پس از فروپاشی [[اتحاد جماهیر شوروی]] تواناییِ سیاسی، اقتصادی و نظامی فدراسیون [[روسیه]] کاهش یافت. روسیه به منظور ارتقای ظرفیت‌ها و متحد نگه داشتنِ کشورهای عضو سابق به تشکیل چُنین سازمانی اقدام نمود.

یکی از دیگر اهداف عمدهٔ این سازمان محدود کردن زمینهٔ گسترش [[ناتو]] و نفوذ [[امریکاآمریکا]] در حوزهٔ کشورهای همسایه و متحدان پیشینِ آن است. دولت فدارتیو روسیه می‌خواست با ایجاد ساختارهای جدید سیاسی، اقتصادی و نظامی بازیگرِ اصلی در منطقهٔ آسیای میانه حوزه [[قفقاز]] باشد.

* اعضا اصلی

این پیمان در ۱۵ مه ۱۹۹۲ در شهر [[تاشکند]] [[ازبکستان]] امضا شد. امضاکنندگان این پیمان کشورهای [[ارمنستان]]، [[قزاقستان]]، [[قرقیزستان]]، [[تاجیکستان]]، [[ازبکستان]] روسیه بودند. [[آذربایجان]] در ۲۴ سپتمبر ۱۹۹۳، [[گرجستان]] در ۹ دسامبر ۱۹۹۳ و بلاروس در ۳۱ دسامبر ۱۹۹۳ این پیمان را امضا نمودند و پیمان مذکور از ۲۰ آوریل ۱۹۹۴ رسماً فعالیتش را آغاز کرد. «مدت فعالیت این سازمان در آغاز، در صورت عدم تمدید، پنج سال تعیین شده بود. در ۲ آوریل ۱۹۹۹ تنها شش کشور عضو پروتکلی را مبنی بر تجدید پیمان برای پنج سال دیگر امضا نمودند، اما سه عضو دیگر که عبارت از آذربایجان، گرجستان و ازبکستان بودند، از امضای این پروتکل خودداری نموده، از پیمان مذکور خارج شدند. ازبکستان بعد از خروج از این سازمان عضویت گوام را که در سال ۱۹۹۷ توسط گرجستان، اکراین، آذربایجان و مولداوی برای مقابله با تأثیر روسیه در منطقه تأسیس شده بود، حاصل کرد. این گروه در بسیاری از موارد نظریات مخالف با روسیه داشت. یعنی هنوز ازبکستان مزهٔ جنگ داخلی و پیشروی [[طالبان]] را ندیده بود. پس از ۱۹۹۲ و پیشروی فعالیت تندروها در آسیای میانه، تشکیل چنین پیمانی خیلی ضروری پنداشته می‌شد. تاجکستان که پس از ۱۹۹۲ جنگ‌های خونین داخلی را پشت سرهم می‌گذاشت بودنِ چنین پیمان نظامی‌ای برایش ارزش طلا داشت.داشت؛ بنابراین، جنگ کشوری بین آذربایجان و ارمنستان ممد مصیبت جدید در منطقه بود زیرا حکومت آذربایجان از گلبدین حکمتیار تقاضای همکاری نموده بود و عملاً افراد گلبدین حکمتیار در آذربایجان با روسیه می‌جنگیدند. از مفاد عمدهٔ این پیمان این بود که تمامی دولت‌های شرکت‌کننده از تهدید و زور خودداری نمایند. امضاکنندگان این پیمان حق پیوستن به پیمان نظامی دیگری را ندارند و حمله نظامی به یکی از امضاکنندگان پیمان به منزلهٔ تعرّض به تمامی امضاکنندگان تلقی می‌شد و همه یکجا به دفاع برخیزند.

{{سخ}}در هفتم اکتبر ۲۰۰۲ شش عضو منشوری را امضا نموده و نام پیمان را به سازمان پیمان امنیتت دسته جمعی سی. آی. اس تغییر دادند. در سال ۲۰۰۵ چندین مانور نظامی با شرکت کشورهای عضو انجام گردید. در این سال ازبکستان از گوام خارج شده و روابط نزدیکتری با روسیه برقرار ساخت. در ۲۳ ژانویه ۲۰۰۶ ولادیمیر پوتین اعلام کرد که ازبکستان عضو دائم این پیمان گردیده‌است. این پیمان در مجمع عمومی سازمان ملل متحد نقش ناظر را بر عهده دارد. سازمان پیمان امنیت دسته جمعی در ابتدا با اهداف کاملانظامی تاسیستأسیس گردید.گردید؛ ولی پس از مدتی برای تعقیب اهداف متعددی شکل گرفت. هکذا توانست در چوکات [[سازمان ملل]] رسمیت بین‌المللی را بخویش دهد. دفتر مرکزی این سازمان در شهر [[مسکو]] موقعیت داشته و زبان رسمی آن روسی می‌باشد. نیکولای بوردیوژا، سر منشی این سازمان می‌باشد. در سال ۲۰۰۷ قیرقیزستان و در سال ۲۰۰۸ ارمنستان ریاست دوره‌ای را برای این سازمان پیشنهاد نمودند.

* ۱-حفظ و تامینتأمین امنیت کشورهای عضو

* [[موسسهمؤسسه فرهنگی مطالعات روسیه، آسیای مرکزی و قفقاز]]

* [//[:en.wikipedia.org/wiki/Collective_Security_Treaty_Organisation:Collective Security Treaty Organisation|سازمان پیمان امنیت جمعی در ویکی پیدیا انگلیسی]]