ابرنواختر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابرنواختر''' {{انگلیسی|Supernova}} و یا '''سوپرنوا''' پرجرم ترین [[ستاره|ستاره‌های]] عالم، زندگی خود را با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر به پایان می‌برند. یک ابرنواختر زمانی رخ می دهد که یک ستاره ی در حال مرگ شروع به خاموش شدن می کند. ان گاه به طور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید می کند و در پس خود یک هسته ی کوچک نوترونی به جای می گذارد. نوترون سنگین ترین ماده در فضا است. مقداری نوترون به اندازه ی یک سر سوزن می تواند هزاران تن وزن داشته باشد.[[ستاره]] مادهٔ خود را به سوی فضا پرتاب می‌کند و ممکن است [[درخشندگی]] آن چند روزی از کل یک [[کهکشان]] هم بیش تر باشد. هنوز هم می‌توان بقایای درخشان [[ستاره|ستاره‌های]] منفجر شده را، که صدها یا هزاران سال پیش از هم پاشیده‌اند، دید. ابرنواخترها نادراند؛ در [[کهکشان راه شیری|کهکشان خودمان]] به طور میانگین در هر قرن یک یا دو ابرنواختر رخ می‌دهد که برخی از آن‌ها نیز در پس غبار [[کهکشان]] پنهان می‌شوند. آخرین ابرنواختر قطعی که در [[کهکشان راه شیری|راه‌شیری]] دیده‌شد، ابرنواختر کپلر در سال ۱۶۰۴ میلادی بود. اما اخترشناسان، به‌خصوص رصدگران‌ آماتور، تعداد بسیار بیشتری را در دیگر [[کهکشان|کهکشان‌ها]] یافته‌اند.