رسم سوزاندن اسپند در آتش برای دود تطهیر دهندهاش تا قسمت هندی کشمیر هم نفوذ کرده است و در آنجا در مراسم عروسی [[وداها]] برای دور کردن تاریکی از زندگی جدید عروس و داماد آن را میسوزانند.
در ایران و ترکیه از اسپند رنگی قرمز تهیه میکردند که به [[قرمز ایرانایرانی]] معروف بود و از آن برای رنگ کردن پشم و تولید قالی و فرش استفاده میکردند. درواقع چیزی که این رنگ قرمز در جوشاندهٔ اسپند را به وجود میآورد، همان آلکالوئیدهایی هستند که خواص روان گردان اسپند را به آن میدهند، و برای به دست آمدن چنین رنگ غلیظی که برای رنگ کردن پشم مناسب باشد، درصد بسیار بالایی از آلکالوئید حل شده لازم است؛ در چنین غلظت بالایی این آلکالوئیدها میتوانند از راه تماس با پوست وارد بدن شده و تأثیرات روان گردان بگذارند. از آنجایی که قالی بافان قدیم مدام با این رنگها به طور مستقیم تماس داشتهاند، بسیاری از تاریخ دانان اعتقاد دارند که داستانهای مربوط به قالیچههای پرنده، و همچنین طرح و نقشهای هندسی روی فرشهای ایرانی، هردو نتیجهٔ تأثیرات آلکالوئیدهای درون رنگهای گرفته شده از اسپند بر روی قالی بافان هستند.