وحی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''وحی''' در لغت به هر نوع القای آگاهی نظیر اشاره، آواز، الهام، رؤیا، وسوسه، کتابت و... اطلاق می‌گردد. مخفیانه بودن و سرعت نیز در بعضی از استعمالات وحی لحاظ گشته‌گشته است.<ref name="al-shia.com">{{یادکرد وب |نشانی=http://www.al-shia.com/html/far/books/quran&olum/daresname/10.htm#f5 |عنوان=درسنامه علوم قرآنی |تاریخ بازدید=۲۰ آذر ۱۳۸۶ |نویسنده=حسین جوان آراسته |ناشر=وب‌گاه الشیعه |زبان=}}</ref>

در اصطلاح مفسران قرآن و دانشمندان [[علوم قرآنی]]، وحی ارتباطی معنوی است که برای [[پیامبران]] الهی، جهت دریافت پیام آسمانی از راه اتصال به غیب برقرار می‌شود. [[پیامبر]]، گیرنده‌ای است که پیام را به‌به واسطه همین ارتباط و اتصال (وحی) دریافت می‌کند.<ref name="al-shia.com"/> <br />{{سخ}}

وحی بر رسولان و پیامبران به دو گونه‌گونه است:

* القا در قلب، یعنی شیوه الهام یا رویای صادقه.

واژه وحی در قرآن به معناهای زیر به کار رفته‌است<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.al-shia.com/html/far/books/quran&olum/olu_qurani/olu-qu01.htm#link7 |عنوان=علوم قرآنی |تاریخ بازدید=۲۰ آذر ۱۳۸۶ |نویسنده=آیت‌الله محمد هادی معرفت |ناشر= |زبان=}}</ref>:

* الهام فطری به انسان، همانند الهام به مادر موسی که فرزندش را به رود نیل بیندازد.([[سوره قصص]]، آیه ۷)

* الهام غریزی به حیوانات، همانند الهام به زنبور عسل ([[سوره نحل]]، آیه ۶۸)

* فرمان به جمادات، همانند فرمان دادن به زمین در آستانه روز قیامت ([[سوره زلزال]]، آیه ۵)

* وسوسه شیطانی ([[سوره انعام]]، آیه ۱۱۲)

* اشاره سریع، ([[سوره مریم]]، آیه ۱۱)

* خبردادن و آگاهیدن ([[سوره آل عمران]]، آیه ۴۴)