یوری گاگارین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: هیچکجای⟸هیچجای |
جز » |
||
خط ۷۵:
در این میان [[خبرگزاری تاس]]، خبرگزاری رسمی دولت شوروی، سه بیانیهٔ گوناگون برای نخستین پرواز فضایی تهیه کرد. بیانیه نخست، اعلام خبر موفقیت پرواز نخستین فضانورد جهان بود. بیانیه دوم در صورتی مخابره می‌شد که فضانورد برخلاف برنامهٔ پیشین در خاک کشوری غیر از شوروی یا در اقیانوس فرود بیاید، و شامل درخواست کمک بین‌المللی برای یافتن او بود. بیانیه سوم برای بدترین حالت یعنی از دست رفتن فضانورد تهیه شده بود. خوشبختانه بیانیه‌های دوم و سوم هیچگاه بکار نیامد.{{مدرک}}
=== شمارهٔ رمز «۲۵» ===
تا پیش از پرواز گاگارین، هیچ انسانی به فضا نرفته، خارج از جو [[زمین]] و در شرایط بی‌وزنی قرار نگرفته بود. پزشکان و [[روان‌شناسی|روانشناسان]] و حتی به قولی خود [[سرگئی کارالیوف]] نگران این بودند که فضانورد با ورود به مدار زمین و قرار گرفتن در بی‌وزنی از یک سو، و مشاهده فضای بیکران و [[زمین|کره زمین]] از سوی دیگر، تعادل روانی خود را از دست داده و دست به اقدامات غیرقابل پیش‌بینی بزند.{{مدرک}}
خط ۸۸:
متخصصان در مرکز کنترل پرواز، بوسیله سه کانال رادیویی و یک کانال تلویزیونی با گاگارین در مدار زمین ارتباط داشتند.{{مدرک}}
نخستین جمله‌هایی که گاگارین به زمین مخابره کرد این بود: «پرواز به خوبی ادامه دارد، دید خوبی دارم، من زمین را می‌بینم، خیلی زیبا است».<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.kosmonaut.se/gagarin/article.html |عنوان=یوری گاگارین |تاریخ بازدید=۱۲ بهمن ۱۳۸۶ |نویسنده=دیوید پلفلدت |ناشر=وبگاه کیهان‌نوردان |زبان=انگلیسی| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6D6Vba4Th | تاریخ بایگانی = 23 December 2012}}</ref> مشهور است که گاگارین در حال اوج گرفتن به مدار زمین، آهنگ یک سرود میهن‌پرستانه روسی را زمزمه می‌کرده.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://epizodsspace.testpilot.ru/bibl/gagarin/doroga/obl.html |عنوان=راه کیهان |تاریخ بازدید=۱۲ بهمن ۱۳۸۶ |نویسنده=یوری گاگارین |سال=۱۹۶۱ |ناشر=وبگاه عصر کیهان‌نوردی، نقل کتاب از انتشارات پراودا |نویسندگان دیگر=نیکلای کامانین (پیشگفتار) |زبان=روسی| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6D6Vc685i | تاریخ بایگانی = 23 December 2012}}</ref> این سرود «مام میهن می‌شنود» نام دارد؛ شعر این سرود اثر [[یوگنی دولماتوسکی]] و آهنگ آن اثر [[دمیتری شوستاکوویچ]] آهنگساز پرآوازه [[روسیه|روسی]] است. ابیات اول این آهنگ چنین هستند:<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.sovmusic.ru/english/text.php?fname=rodinasl |عنوان=مام میهن می‌شنود |تاریخ بازدید=۱۲ بهمن ۱۳۸۶ |نویسنده=یوگنی دولماتوسکی، [[دمیتری شوستاکوویچ]] |سال=۱۹۵۱ |ناشر=وبگاه موسیقی شوروی |زبان=روسی| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6D6VcX4mA | تاریخ بایگانی = 23 December 2012}}</ref>
{{شعر}}
{{ب|مام میهن می‌شنود|مام میهن می‌داند}}
سطر ۱۰۵ ⟵ ۱۰۴:
{{نقل قول|«به محض اینکه کار موتور ترمز پایان یافت، فضاپیما تکان شدیدی خورد و شروع کرد به چرخش با سرعت بالا دور محور خودش، سرعت چرخش حدود ۳۰ درجه در ثانیه بود. همه چیز می‌چرخید. این رویداد بر فراز قاره [[آفریقا]] رخ داد، از پنجره یک لحظه قاره آفریقا، یک لحظه افق زمین و لحظه دیگر آسمان را می‌دیدم. اصلاً وقت نداشتم خودم را در برابر نور شدید آفتاب محافظت کنم که کور نشوم. پاهایم را به سمت پنجره پایینی بردم که جلوی نور را بگیرد اما پنجره را نبستم چون می‌خواستم موقعیت خودم را بدانم و ببینم اوضاع از چه قرار است.»}}
با ورود به لایه‌های ضخیم‌تر جو زمین، فضاپیما دچار دوران و تکان‌های شدیدتری شد. با این وجود، گاگارین اعتماد به نفس خود را از دست نداد و باور داشت که هنوز فضاپیما شانس فرود عادی را از دست نداده:<ref name="ruswebspacevostok1" /> {{نقل قول|«من به کنترل زمین اطلاع دادم که مرحله جداسازی بر اساس برنامه روی نداده. اما هنوز به نظرم موقعیت اضطراری نبود، و من روی صفحه کنترل کُد VN4 را به زمین مخابره کردم.» (معنی کُد: همه چیز بخوبی پیش می‌رود
این حالت حدود ده دقیقه ادامه داشت تا اینکه کابل‌ها در اثر [[گرما|حرارت]] شدید ناشی از ورود به جو زمین سوختند و بالاخره کپسول گاگارین در ساعت ۱۰:۳۵ دقیقه آزاد شد. گاگارین اعتقاد داشت که در بدترین لحظات این حادثه، شتابی در حدود ۱۰ جی (G-force) به او وارد می‌شده‌است:<ref name="ruswebspacevostok1" />{{نقل قول|«در یک لحظه، برای حدود ۲–۳ ثانیه، داده‌های روی صفحه کنترل محو شدند و جلوی چشمانم تیره شد. خودم را محکم گرفتم و تلاش کردم در برابر فشار مقاومت کنم، تا بالاخره همه چیز تقریباً به حالت عادی برگشت.»}}
| |||