فضاپیمای گالیله: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰) +مرتب (۱۴.۹ core): + رده:برنامه فلگ‌شیپ
خط ۹۷:
پس از گذشت حدود ۱۴ سال از پرتاب گالیله، سوخت پیشران فضاپیما در حال تمام شدن بود و امکان ادامهٔ کار گالیله وجود نداشت. بخاطر نبود سوخت، فضاپیما دیگر قادر نبود مسیر خودش را حفظ کند و نیز نمی‌توانست آنتن فرستنده اطلاعاتش را به سمت زمین تنظیم کند. درنتیجه مرکز کنترل گالیله تصمیم می‌گیرند آخرین کار ممکن را انجام دهند و ماموریتی را که خیلی پیش از این کامل شده بود، خاتمه دهند. آخرین مرحله این ماموریت نابودی گالیله بود. گالیله در روز ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۳ به اعماق اتمسفر مشتری شیرجه زد.
 
با تحلیل رفتن قدرت مانور گالیله، این احتمال وجود داشت که فضاپیما تحت تاثیر جاذبه اقمار مشتری، به خصوص [[اروپا اروپا_(قمر) | اروپا]]، به سوی آن کشیده شده و با آن برخورد کند.
دانشمندان بیم آن داشتند که در صورت بروز چنین برخوردی، سطح اروپا با موجودات میکروسکوپی که احتمالاً در فضاپیما وجود داشت آلوده شود و بر تحقیقات بعدی در مورد وجود حیات در این قمر مشتری اثر گذارد.
به منظور منهدم کردن گالیله، این سفینه به سوی کره مشتری هدایت شد و با برخورد با جو این سیاره آتش گرفت.
خط ۱۱۱:
 
== کاوش‌های بعدی ==
دانشمندان امیدوارند ناسا در برنامه‌های بعدی خود کاوشگری را راهی اروپا (قمر مشتری) کند، زیرا این قمر یکی از بهترین گزینه‌ها برای جستجوی حیات در منظومه شمسی است. [[آیو_آیو (قمر) | آیو]]، [[اروپا اروپا_(قمر) | اروپا]]، [[گانیمد گانیمد_(ماه) | گانیمد]] و [[کالیستو کالیستو_(ماه) | کالیستو]] چهار [[قمر]] مشتری‌اند که [[گالیله]] آنها را کشف کرد و شباهت زیادی به ماه دارند. در مورد این قمرها هنوز ناشناخته‌هایی وجود دارد؛ مانند کوه‌ها و گدازه‌های آتشفشانی. قمر یو یا [[میدان مغناطیسی]] که در هسته آهنی گانیمد وجود دارد و دانشمندان امیدوارند از طریق شناخت آن، به راز میدان مغناطیسی منظومه شمسی پی ببرند. اما در این بین اروپا بهترین شانس ما برای شناخت [[منشأ حیات]] است؛ زیرا این قمر علاوه بر آب مایع، دارای منابع انرژی زیادی است که می‌تواند کربن و دیگر عناصری را که محصول فعالیت [[موجودات زنده]] هستند، به وجود آورد. پروفسور رونالد گریلی و دیگر محققان [[دانشگاه آریزونا]] می‌گویند که ناسا در ماموریت بعدی خود به سیارات خارجی منظومه شمسی باید کاوشگری را به سوی قمر معروف مشتری اروپا بفرستد. تمام شرایط برای وجود و شکل‌گیری حیات در اروپا وجود دارد از جمله منبع انرژی، ارگانیسم‌های شیمیایی و از همه مهمتر آب مایع.
هنگامی که فضاپیمای گالیله ناسا از کنار این قمر عبور کرد، معلوم شد که سطح این قمر با لایه نازکی از یخ پوشیده شده‌است. هم اکنون دانشمندان فکر می‌کنند که در زیر این لایه نازک یخی اقیانوسی از آب مایع وجود داشته باشد و وجود این آب مایع احتمال وجود حیات در این سیاره را افزایش می‌دهد.
اروپا به دور مشتری در گردش است و [[نیروی گرانش]] مشتری باعث ایجاد [[جزر و مد]] در این قمر می‌شود. اقیانوسی که در زیر لایه یخی قرار دارد هر روز بالا و پایین می‌رود و اگر فضاپیمایی به [[ارتفاع سنج]] دقیق مجهز باشد می‌تواند این تغییرات را اندازه‌گیری کند. این کار به دانشمندان امکان می‌دهد تا قطر لایه یخی سطح این قمر را اندازه بگیرند و متناسب با آن کاوشگری بسازند تا بتواند با سوراخ کردن این لایه، در آب‌های سرد این قمر به جستجوی حیات بپردازد.
خط ۱۳۴:
[[رده:فضاپیمای گالیله]]
[[رده:برنامه فضایی آلمان]]
[[رده:برنامه فلگ‌شیپ]]
[[رده:برنامه‌های ناسا]]
[[رده:بنیان‌گذاری‌های ۱۹۸۹ (میلادی) در ایالات متحده آمریکا]]