آلایش هستهای: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات : جراحی پلاستیک |
جز ربات: اصلاح نیم فاصله مجازی |
||
خط ۱۰:
==آلودگیهای سطح بالا و اثرات آنها بر روی محیط زیست==
[[تصویر:Tschernobyl2.jpg|thumb|left|راکتور روسی چرنوبیل در اوکراین، بیست سال پس از [[حادثه اتمی چرنوبیل|حادثه اتمی ۱۹۸۶]]]]
هر نوع فلز سنگین مانند اورانیوم در اثر واکنشهای هستهای
معمولاً منظور از زباله اتمی باقی مانده سوخت [[رآکتور اتمی]] است.
خود فلز اورانیوم مقداری [[پرتوزایی]] طبیعی دارد. این مقدار بسیار اندک بوده و تشعشعات و پرتوهایی که از آن خارج میشوند، در حد خطرناکی نیست. تنها در صورت تماس مداوم است که ممکن است اثرات ناخوشایند و بیماری بهبار آورد.
اما همین فلز اورانیوم پس از آنکه مورد [[شکافت اتمی]] قرار گرفت تبدیل به مواد دیگری میشود که برخی از آنها به شدت پرتوزا هستند. خواه این شکافت در رآکتور اتمی انجام شود، خواه در بمب اتم و خواه در آزمایشگاه. این مواد که عناصری چون [[رادیوم]] و [[کریپتون]] در آن به مقدار فراوان وجود دارند بسیار بسیار فعال و پرتوزا هستند. حتی لمس آنها برای چند ثانیه
دانشمندان و تکنسینهای نیروگاه اتمی برای خارج کردن میلههای سوختی از درون رآکتور و قراردادن آنها در محفظههای بسیار محکم و غیر قابل نفوذ از ربات و [[دوربین مدار بسته]] استفاده میکنند. این میلههای سوختی پس از مرحله سرد شدن (که ممکن است تا چند روز بهدرازا بکشد) به دقت در بستههای محکم و نفوذناپذیر قرار گرفته و سپس وارد یک کانتینر فولادی بسیار ضخیم و ضد زنگ و ضد ضربه میشوند.
دفن این زبالهها که تا هزاران سال به شدت پرتوزا و کشنده هستند تابع مقررات بسیار سخت و بسیار پیچیدهای است. آنها عموماً به صورت ذرات ریز در آمده و با شیشه مذاب مخلوط میشوند. سپس در یک بشکه قطور فولادی بستهبندی شده و آنها نیز به نوبه خود در لایههای ضد پوسیدگی و ضد نفوذ قرار میگیرند. حمل این مواد با اسکورتهای ویژه امنیتی پلیس و حتی ارتش همراه است. زیرا چنانچه این مواد بدست تروریسها بیفتد
بستههای ضایعات اتمی، سپس در لایههای ژرف زمین همچون گنبدهای نمکی که تا سدهها تغییر نمیکنند انباشته میشوند. در بسیاری از کشورها به علت همین پسماندهای اتمی گروههای طرفدار محیط زیست با تأسیس نیروگاههای اتمی مخالفت میکنند.
|