خانه آبشار: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mough7 (بحث | مشارکت‌ها)
برچسب: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر
Mough7 (بحث | مشارکت‌ها)
افزودن مقدمه‌ای راجع به معمار و اثر
برچسب‌ها: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایشگر دیداری
خط ۲۶:
| designated_other1_textcolor=#ffc94b
}}
'''خانهٔ آبشار''' یا '''فالینگ‌واتر''' {{انگلیسی|Fallingwater}} که به آن «اقامتگاه کافمن» نیز گفته می‌شود، خانه‌ای است که معمار معروف آمریکایی، [[فرانک لوید رایت]]، در سال ۱۹۳۵ در [[پنسیلوانیا|پنسیلوانیای]] آمریکا طراحی کرده‌است و جز یکی از برترین آثار معماری [[قرن بیستم]] به‌شماربه شمار می‌رود.
 
این خانه در نزدیکی شهر [[پیتسبورگ]] و به سبک «معماری اُرگانیک» ساخته شده‌استشده است.
 
محاسبات فنی این بنا را [[ویلیام وسلی پیترز]] انجام داد.
 
فرانک لوید رایت همه چیز را در ذهن خود طراحی می‌کرد و از ترسیمات تنها برای ثبت تصوراتش استفاده می‌نمود. بنابراین در سپتامبر 1935 از بازدید کافرمای طرح ادگار جی کافمن از اسکیس‌های خانه‌ی آبشار در دفتر کارش نگران نشد. با وجود اینکه هیچ نقشه‌ای وجود نداشت، رایت بی هیچ تردیدی پشت میز نقشه‌کشی خود نشست و یک پلان مختلط، یک مقطع و یک نما کشید که همه‌چیز در آن‌ها حل شده بود. هنگامی که کافمن از راه رسید و این نقشه‌ها را دید هیجان‌زده شد. پس از آن روز، علی‌رغم مشکلات تکنیکی شدید و خرج‌های سرسام‌آور، کافمن مصمم به انجام این پروزه باقی ماند. خانه آبشار به منبع الهامی برای بقیه زندگی او تبدیل شده بود.
 
== ویژگی‌ها ==
سطر ۱۰۷ ⟵ ۱۰۹:
سیستم ساختاری خانه آبشاری شامل مجموعه‌ای از بتن تقویت شده وصل به بالکن‌ها بود که از همان ابتدا مشکلاتی را در پی داشت. خمیدگی گزارش شده از قسمتهای بتنی مرتبط با هم زودتر از آنکه فرم آن روی دیگر بخش‌های ساختمان تأثیر سوء بگذارد مورد توجه قرار گرفت. این خمیدگی که هر لحظه بیشتر می‌شد در نهایت به اندازه ۷ اینچ یا ۱۵ فوت رسید.
نسخه مینیاتوری ساختمان آبشاری مذکور در MRRV، مرکز علوم کارنگی در پیترزبرگ می‌باشد.
در سال ۱۹۹۵، کمیسیون پنسیلوانیای غربی مطالعه‌ای را روی ساختارهای متصل به خانه آبشاری آغاز کرد. مهندسان ساختار ستون خمیده را لحظه به لحظه مورد بررسی قرار دادند و مطالعات خود را با بکارگیری رادار در نقطه اصلی این خمیدگی و با استفاده از کمیت فولادگذاری اجرا کردند. اینها نشان می‌دهند که براستی پیمانکار این پروژه عملیات فولادگذاری را طبق برنامه رایت انجام داده‌استداده است. با این وجود، خمیدگی مذکور هنوز بطور باور نکردنی در حال افزایش بود. در حقیقت در عملیات فولادگذاری هر دو ماده بتن و فولاد از دست رفته بودند. در نتیجه در سال ۱۹۹۷، بطود موقت شاه تیرهای افقی زیر این خمیدگی نصب شدند تا وزن آن را متحمل شوند.
در سال ۲۰۰۲، کل ساختار بطور اساسی با استفاده از آرماتورها تعمیر شد. بلوکها به این تیرهای پیش آمده بتنی و تیرکهای کف متصل شدند، و کابل‌های فولادی مستحکم شده از میان بلوکها و دیوارهای بتنی خارجی عبور داده شدند و سپس کابلها بوسیله جک محکم بسته شدند. سپس کفها و دیوره‌ها تعمیر شدند، بدون اینکه کوچکترین تغییری در شکل ظاهری داخل و خارج این خانه آبشاری پدید آید. با این کار، عملیات پشتیبانی به اتمام رسید و تغییر شکل فرایند خمیدگی متوقف شد.<ref>http://en.wikipedia.org/wiki/Fallingwater</ref>