سافت‌بال: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: اصلاح نیم فاصله مجازی |
جز ربات: اصلاح نیم فاصله مجازی |
||
خط ۲۲:
جرج هانکوک یک هفته بعد توپ دستكشی را ارتقا بخشيد و چوبی كوچكتر از چوب بيسبال درست كرد.
جرج هنكوک در اين انديشه بود كه بازيكنان بيسبال با اين بازی بتوانند در طول [[زمستان]] هم اين [[ورزش]] را در داخل سالن بازی كرده و آمادگی خود را حفظ كنند. توپی كه او ساخت نرم بود و زياد ارتفاع
باشگاه فاراگات به مركز اين ورزش تبديل شد و یک سال بعد اين بازی با نام «''اوت دُر-اين''» در به بيرون راه يافت. نخستين مجموعه قوانين سافت‌بال دو سال بعد در ۱۸۸۹ به چاپ رسيد.
== پيشرفت ==
نام سافت بال در ۱۹۲۶ پيدا‌شد. قبل از آن از نام‌های ''پامپ‌كين بال'' ([[کدو‌تنبل]]) و ''بيسبال داخل سالن'' استفاده
در دهه ۱۹۳۰ سافت بال در سراسر ايالات متحده بازی
البته توپ ۱۶ اينچی هانكوک و باشگاه فاراگات جای خود را به يك توپ دوازده اينچی داد كه در مسابقاتی كه در سال ۱۸۹۵ توسط سر لوئيس رابر برای آتش نشانان برگزار‌شد، استفاده شده‌بود. امروزه از توپ ۱۶ اينچی فقط در [[شيكاگو]] استفاده می‌شود.
خط ۵۲:
سافت بال در بيش از صد كشور برگزار می‌شود. در حال حاضر صدوسیزده كشور مستقل عضو [[فدراسيون بين‌المللی سافت‌بال]] هستند.
اين ورزش در آمريكا بيشترين تعداد بازيكنان را در ميان تمام رشته‌های ورزشی دارد. حدود چهل ميليون آمريكايی حداقل يک‌بار در سال در يک مسابقه سافت‌بال شركت می‌كنند. در بسياری از شهرهای امريكا تيم‌های سافت‌بال توسط [[میکده]]ها سازمان‌دهی
علاوه بر امريكا سافت‌بال در [[ژاپن]]، [[استرالیا]]، [[نیوزلند]]، [[چین]]، [[تایوان]]، [[کانادا]]، [[كوبا]] و [[ایتالیا]] هم محبوبيت زيادی دارد.
| |||