ایگور میخایلوویچ دیاکونوف: تفاوت میان نسخه‌ها

در طول دههٔ ۱۹۲۰ میلادی، دیاکونوف دو بار در شهر [[اسلو|اُسلو]] زندگی کرد، جایی که پدرش میخائیل الکسویچ دیاکونوف برای مأموریت‌های تجاری [[اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی|شوروی]] در آن‌جا کار می‌کرد. مادرش پزشکی خوانده‌بود اما عمدتاً همهٔ عمرش را در خانه گذراند. برادر بزرگ‌ترش، [[میخائیل میخائیلویچ دیاکونوف]] (۱۹۰۷–۱۹۵۴) پژوهشگر برجسته‌ای در رشتهٔ تاریخ و باستان‌شناسی ایران بود.<ref>{{پک|داندمایفداندامایف|۱۳۹۶|ک=ایگور میخائیلوویچ دیاکونوف|ص=۱۹۷}}</ref>

در سال ۱۹۳۸ میلادی، دیاکونوف از [[دانشگاه لنین‌گراد]] فارغ‌التحصیل شد، او در آن‌جا همراه با آشورشناس برجسته، [[الکساندر پاولویچ ریفتین]] (۱۹۰۰–۱۹۴۵) تحصیل می‌کرد. پس از فراغت از تحصیل، در گروه شرق نزدیک باستان در [[موزه ارمیتاژ|موزهٔ دولتی ارمیتاژ]] در [[سن پترزبورگ|لنین‌گراد]] استخدام شد و تا سال ۱۹۴۱ میلادی، در طول [[جنگ جهانی دوم]] و هنگامی که [[آلمان]] به شوروی حمله کرد، در آن‌جا مشغول به کار بود. در سال ۱۹۴۴ میلادی دیاکونوف دوباره به [[نروژ]] رفت، این بار برای آزادسازی این کشور از اشغال آلمان در جنگ جهانی دوم به‌عنوان سروان ارتش اتحاد جماهیر شوروی جنگید. از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۰ میلادی، زبان‌های [[زبان اکدی|اکدی]] و [[زبان سومری|سومری]] و تاریخ میان‌رودان باستان را در دانشگاه لنین‌گراد آموخت و سپس تا سال ۱۹۵۹ میلادی، در گروه شرق نزدیک باستان در موزهٔ ارمیتاژ به‌عنوان موزه‌دار مجموعهٔ الواح میخی کار کرد. از سال ۱۹۵۳ میلادی تا زمان مرگ وی در سال ۱۹۹۹ میلادی، او پژوهشگر ارشد شعبهٔ لنین‌گراد/سنت پترزبورگ مؤسسهٔ مطالعات شرقی در آکادمی علوم شوروی/روسیه بود.<ref>{{پک|داندمایفداندامایف|۱۳۹۶|ک=ایگور میخائیلوویچ دیاکونوف|ص=۱۹۸}}</ref>

دیاکونوف تماس‌های بین‌المللی و سهیم‌شدن در سازماندهی پروژه‌های مهم علمی را بنیان نهاد. به‌طور خاص، او در برگزاری ۲۵مین کنگرهٔ بین‌المللی خاورشناسان که در سال ۱۹۶۰ در [[مسکو]] برگزار شد، نقشی فعال داشت (دبیر اجرایی کمیتهٔ برگزاری بود). آثار منتشرهٔ او موضوعات مختلفی را در بَر می‌گیرند، از مطالعات زبان‌شناختی [[زبان‌های آفروآسیایی]] گرفته تا حماسه‌های اسکاندیناوی و آثار شاعر مشهور روس، [[الکساندر پوشکین]]. دیاکونوف مترجم زبردست آثار ادبی از جمله ''[[حماسه گیلگمش|حماسهٔ گیل‌گمش]]'' و چندین کتاب از ''[[کتاب مقدس]]'' بود. او همچنین اشعار و ترجمه‌های خود را منتشر می‌کرد. دیاکونوف در زندگی شخصی و حرفه‌ای خویش نمونه‌ای از چشم‌انداز انسان‌دوستی بود و عقیده داشت که پژوهشگران در همهٔ جهان، خانواده‌ای متحد و برادرند. وی همچنین معتقد بود که پژوهشگر نباید به شرایط سیاسی وابسته باشد و خود را در مرزهای ملی محدود کند.<ref>{{پک|داندمایفداندامایف|۱۳۹۶|ک=ایگور میخائیلوویچ دیاکونوف|ص=۱۹۸}}</ref>

دیاکونوف می‌توانست متون را به زبان‌های سومری، اکدی، [[زبان عبری|عبری]]، [[زبان عیلامی|ایلامی]]، [[زبان هیتی|هیتی]]، [[زبان هوری|هوری]] و [[زبان اورارتویی|اورارتویی]] بخواند؛ او متون شرق نزدیک باستان را در دوره‌ها و انواع مختلف مطالعه کرد، از هزارهٔ سوم پیش از میلاد تا پایان [[شاهنشاهی هخامنشی|دورهٔ هخامنشی]] در سدهٔ چهارم پیش از میلاد. موضوعات آثار او زبان‌ها و فرهنگ‌ها، همراه با [[قوم‌شناسی|نژادشناسی]]، سیاست و تاریخ اجتماعی و اقتصادی شرق نزدیک باستان و آسیای مرکزی را شامل می‌شد. او مجموعهٔ قوانین سومری، بابلی و آشوری را همراه با یادداشت‌های دقیق ترجمه کرد. وی همچنین متون اصلی اسناد اقتصادی و نامه‌های روزمرهٔ ناشناخته به‌خط میخی از [[اورارتو|پادشاهی اورارتو]] را ویرایش، آوانویسی و ترجمه کرد. بسیاری از این اسناد در طول کاوش‌های باستان‌شناسی در [[کارمیر بلور]] در [[ارمنستان]] یافت شده‌بودند و خواندن آن‌ها دشواری‌های بسیاری به‌همراه داشت. همراه با [[سرگی آناتولیویچ استاروستین]]، نشان دادند که زبان‌های هوری و اورارتویی با زبان‌های داغستانی ارتباط دارند. یک کتاب او شامل بررسی دقیق و توصیف سیستماتیک زبان‌های آسیای غربی است. دیگر آثار زبان‌شناسانهٔ او، شامل مطالعهٔ تاریخی ریشه‌های آفروآسیایی و مقایسهٔ واژگانی [[زبان‌های آفروآسیایی]] می‌شد، همچنین برای گردآوری فرهنگ جامع واژگان این زبان‌ها و فرهنگ ریشه‌شناسی واژگان سامی نیز مشارکت داشت. دیگر کارهای او عبارتند از مطالعات تطبیقی زبان‌های حامی و سامی و بازسازی آوایی، ریخت‌شناسی و واژگانی آن‌ها و همچنین تجزیه و تحلیل تشابهات میان زبان اکدی و زبان‌های غیرمکتوب کوشی. دیاکونوف به‌همان اندازه نیز در [[واژه‌شناسی]]، تاریخ و زبان‌شناسی ماهر بود و ترجمه‌های استادانه‌ای از آثار ادبی مربوط به ''کتاب مقدس'' و آثار سومری، بابلی و آشوری ارائه داده‌است.<ref>{{پک|داندمایفداندامایف|۱۳۹۶|ک=ایگور میخائیلوویچ دیاکونوف|ص=۱۹۹}}</ref>

* {{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=داندمایفداندامایف|نام=محمد|پیوند نویسنده=محمد داندمایفداندامایف|کتاب=[[تاریخ ماد به‌گزارش دانشنامهٔ ایرانیکا]]|ترجمه=[[شهرام جلیلیان]] و محمد حیدرزاده|سال=۱۳۹۶|ناشر=انتشارات دانشگاه شهید چمران اهواز| فصل=ایگور میخائیلوویچ دیاکونوف|شهر=اهواز|شابک=۳-۲۰۷-۱۴۱-۶۰۰-۹۷۸}}