تبلور مجدد: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰) +املا+تمیز (۱۴.۹ core): + رده:تغییرات فازی |
|||
خط ۳۱:
در گذشته فرض می شد که نرخ [[هسته‌زایی (شیمی)|هسته‌زایی]] دانه های تبلور مجدد با مدل نوسانات حرارتی که بطور موفق برای فرایندهای انجماد و رسوب سازی استفاده می شد ، مشخص می شود . در این نظریه فرض بر این است که به عنوان یک نتیجه ی حرکت طبیعی اتم ها ( که با دما افزایش می یابد ) ، جوانه های کوچک بطور خود به خود در ماتریس به وجود می آیند . تشکیل این جوانه ها با یک انرژی مورد نیاز برای تشکیل یک میانجی ( مرز ) جدید و یک انرژی آزاد شده در اثر تشکیل حجم جدیدی از ماده با انرژی پایین تر همراه است .اگر شعاع جوانه از شعاع بحرانی بزرگتر می بود ، از نظر ترمودینامیکی پایدار محسوب میشد و می توانست شروع به رشد کند . مشکل اساسی این نظریه این است که انرژی ذخیره شده به سبب نابجایی ها خیلی کم است (J/m3 0.1-1 ) در حالیکه انرژی مرز دانه کاملاً بالاست (J/m2 0.5) . محاسبات بر اساس این مقادیر مشخص ساخت که نرخ جوانه زنی مشاهده شده بزرگتر از مقدار محاسبه شده بوسیله فاکتور بزرگ و غیر ممکن 1050 بود .
در نتیجه نظریه جایگزین که توسط cahn در سال 1949 مطرح شد اکنون در جهان مورد پذیرش واقع شده است . دانه های تبلور مجدد یافته به صورت کلاسیک جوانه زنی نمی‌کنند ، بلکه از زیر دانه ها و سلول های موجود رشد می کنند . "زمان نهفتگی" قسمتی بعد از بازیابی است که در آن زیر دانه ها با زاویه ی مرز کم ( کمتر از 2-1 درجه ) شروع به انباشتن و متراکم کردن نابجایی ها و تغییر جهت کریستالی پیوسته ی بیشتر نسبت به همسایگان خود می کنند . افزایش در اختلاف جهت کریستالی تحرک مرز دانه و همچنین نرخ رشد زیر دانه را افزایش می دهد . اگر یک زیر دانه در ناحیه محلی خود یک برتری ( مانند [[چگالی]] نابجایی زیاد ، اندازه بزرگتر یا جهت کریستالی مطلوب ) نسبت به همسایگان خود داشته باشد ، این زیردانه قادر به رشد سریع تر نسبت به رقبای خود خواهد بود .هنگامی که این زیردانه رشد می کند ، مرز هایش نیز با توجه به مواد اطرافش دارای اختلاف جهت بیشتر می شود تا زمانی که بتواند به صورت یک دانه ی کاملاً عاری از کرنش در بیاید .شسبزشییظریرسی
شکل 2 a تا b تبلور مجدد و b تا d رشد دانه های حاصل از تبلور مجدد را نشان می دهد .
| |||