بهداشت حرفه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

شاید بتوان مهمترین نقطه عطف در تاریخ تکامل بهداشت شغلی و ایمنی را انقلاب صنعتی اروپا دانست. زمانی که انسان با قدرت جسمی محدود در مقابل دستگاهها و ماشین آلات تازه ساخت غول پیکر ایستاد و در حالی که اطلاع چندانی راجع به چگونگی کارکرد ماشین آلات و چگونگی کنترل آنها نداشت، به کار مشغول شد. این مسئله باعث شد که در ابتدای پیدایش انقلاب صنعتی در اروپا تعداد بسیار زیادی از افراد در اثر مواجهه با حوادث محیط کار کشته و یا دچار نقص عضو شوند. این اتفاقات و آمار بالا باعث شد که سردمداران انقلاب صنعتی به فکر تصویب قواعد و قوانینی در رابطه با الزامات محیط های کاری و نحوه رفتار کارگران برای آسیب کمتر ناشی از کار با ماشین آلات عظیم الجثهعظیم‌الجثه بیفتند.

# عوامل زیان آور شیمیایی محیط کار مانند[[گاز|گازها]]،ها، بخارات، دودودمه،[[گردوغبار]]،[[اسید|اسیدهاوبازها]]،هاوبازها، فلزات و...

# عوامل زیان آور بیولوژیکی محیط کار شامل: انتقال[[ویروس|ویروس‌ها]]،‌ها،[[قارچ|قارچ‌ها]]،‌ها،[[انگل|انگل‌ها]]،‌ها،[[باکتری|باکتری‌ها]]،‌ها، ریکتزیاها از طریق خون و سایر مایعات بدن

# عوامل زیان آور مکانیکی و[[ارگونومی|ارگونومیک]]ک محیط کار، شامل: پوزیشن‌های نامناسب بدن حین کار، بلندکردن وحمل باربیش از حدمجاز، سطوح کار شامل میز، صندلی، ابزارآلات مورد استفاده، تجهیزاتی که مناسب طراحی نشده باشند(عدم تطابق کار با کاربر)و.....

# عوامل زیان آور روحی وروانی محیط کار مانند روابط [[کارگر|کارگربا]]با[[کارفرما]]، همکاران و زیردستان،_ استرسهای شغلی ،تشویق‌ها و تنبیه ها_ارتقاء شغلی، رضایت شغلی و...

چنانچه هریک ازعوامل یادشدهٔ فوق از حدتحمل [[فیزیولوژی|فیزیولوژیک]]ک بدن انسان پیشی گیرد، عوارض و آسیب‌هایی را ایجاد خواهدنمود. در بهداشت حرفه‌ای عمده کوشش‌ها بر شناسایی این عوامل، اندازه‌گیری و درصورت نیاز کنترل آنها متمرکزاست.

== روز جهانی ایمنی و سلامت شغلی ==

روز ۲۸ آوریل (هشتم اردیبهشت) از سوی [[سازمان بین‌المللی کار]](ILO) به عنوان روز جهانی ایمنی و سلامت شغلی [[World Day for Safety and Health at Work]] نامگذاری شده است.<ref>http://www.ilo.org/safework/events/safeday/lang--en/index.htm</ref>

'''ایمنی صنعتی''' {{به انگلیسی|Industrial Safety}} رشته‌ای است گسترده که به مجموعه تدابیر، اصول و مقرراتی گفته می‌شود که با به کار گرفتن آنها می‌توان نیروی انسانی و سرمایه را در برابر خطرات گوناگون در محیط‌های صنعتی به گونه‌ای مؤثر و کارا نگهداری کرد و به این وسیله یک محیط کار و صنعت بی خطر و سالم برای افزایش کارایی کارکنان به وجود آورد. مهندسی ایمنی عبارت است از مقررات یا نظامی که برای کاهش وقوع حوادث از طریق حذف یا کنترل خطرات بکار می‌روند<ref>مجموعه سوالات ایمنی در صنعت – انتشارات سبحان – غلامحسین حلوانی و ابوالفضل برخورداری، 1387</ref>

با وجود مرز بندی این دانش در زیر مجموعه ی مهندسی صنایع و وزارت علوم،تحقیقات و فن آوریفناوری ، ایمنی صنعتی زیرمجموعه ای از دانش کلان بهداشت حرفه ای محسوب می شود . در ایران با شکل گیری دانشکده های بهداشت و حفاظت فنی در دانشگاه های وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشکی،ایمنی صنعتی به صورت سرفصلی از دروس این رشته تدوین گردید. تا قبل از دهه ۱۹۷۰ مهندسی ایمنی بخشی از [[مهندسی کنترل]] محسوب می‌شد. در این دوران هنوز دانش ایمنی همگام با سایر علوم مرتبط با کنترل فرایند پیش نرفته بود. با وقوع حوادث فاجعه بار در صنایع و کارخانجات شیمیایی از جمله کارخانه Flixborough در سال ۱۹۷۴[[انگلستان]] و شکل گیری تدریجی سیستم مدیریت [[HSE]] توسعه دانش ایمنی به عنوان یک بخش مستقل مورد نظر قرار گرفت.