فلز سبک: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Ewtic1991 (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Ewtic1991 (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸:
 
 
== فراوانی ==
 
فلزات سبک آلومینیوم، منیزیم و تیتانیوم به ترتیب اولین، سومین و چهارمین فلزات سازه ای فراوان در پوسته زمین هستند. همچنین منیزیم در اب دریا نیز فراوان است که به عنوان منبعی برای تهیه منیزیم نیز به شمار میرود. آب دریا حدود 0.13 درصد منیزیم دارد.
 
 
== کاربردها ==
 
به طور کلی کاربرد صنعتی و سازه ای آلیاژهای سبک در سه دسته صنعت حمل و نقل، لوازم الکترونیک و وسایل قابل حمل، و تجهیزات ورزشی و تفریحی می‌باشد. کاربر فلزات سبک در سازه ها رشد بسیار سریعی دارد ( حدود 7درصد در سال) که بیشتر از هر فلز دیگری است.
خط ۲۱:
 
 
== بازیافت ==
 
علاوه بر این که منابع معدنی فلزات محدود است، به منظور کاهش مصرف انرژی و کاهش تولید گازهای گلخانه ای که در استخراج مواد معدنی فلزات سبک با آن مواجهیم، توجه ویژه ای به بازیافت این فلزات شده است. همچنین انگیزه بازیافت فلزات سبک بالاست چرا که هزینه تولید آنها به طور نسبی زیاد است. به عنوان مثال بازیافت ضایعات آلومینیوم تنها 5درصد انرژی مورد نیاز برای تولید آلومینیوم اولیه از سنگ معدن بوکسیت را دارد. با ان حال مشکلی که در بازیافت برخی آلیاژهای سبک وجود دارد این است که قابل تسویه نیستند یا به عبارت دیگر عناصر آلیاژی قابل جداسازی یا حذف نیستند. به همین دلیل مگر در شرایطی که محصولات به خصوصی در چرخه بسته استفاده و بازیافت میشوند، ذوب مجدد و بازیافت منجر به کاهش گرید آلیاژ میشود. بازیافت ضایعات منیزیم نسبت به آلومینیوم گسترش کمتری دارد چرا که فعالیت شیمیایی منیزیم بالاتر است و همچنین اغلب قطعات منیزیمی با فلزات دیگر نظیر مس، نیکل و کروم آلوده میشوند که به مقاومت به خوردگی آن اثر میگذارد. با این حال بازیافت منیزیم نیز روند رو به رشدی دارد. توجه کمتری به بازیافت تیتانیوم شده است با این که به طور میانگین تنها حدود 0.4 کیلوگرم از فلز تیتانیوم اسفنجی به صورت محصول نهایی در می اید.
خط ۳۴:
{{پانویس}}
{{یادکرد ویکی|عنوان =Light metal |پیوند = https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Light_metal&oldid=787081511 |زبان =انگلیسی | بازیابی = ۱۰ دسامبر ۲۰۱۷}}
 
2-
Polmear I 2006, Light Alloys: From Traditional Alloys to Nanocrystals, 4th ed., Butterworth Heinemann, Oxford