لائوتسه: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←تائوتیسم |
|||
خط ۱:
[[پرونده:Laozi 002.jpg|بندانگشتی|چپ|مجسمه سنگی لائوتسه درشمال [[قوآنزو]] و در پای [[کوه قینگی یوان]]]]
'''لائوتسه'''، با نام اصلی «لی اره»، معروف به «استاد کهن» یا «پیر استاد»
== بنیان‌گذاری آیین تائو ==
«لائوتسه» در قرن پنجم یا ششم قبل از میلاد، «آیین تائو» را پایه‌گذاری کرد. وی از [[فلاسفه]] بزرگ [[چین]]
وی بنیانگذار [[فلسفه]] و[[مذهب]] [[تائوئیسم]] است؛ مذهبی که آزادیخواه بوده و بر پایه رفتار نیک بنیان نهاده شده که تشریفات و رسوم مذهبی را بیهوده می‌داند. یکی از مورخان چینی به نام «سزوما چی ین» می‌نویسد:
«لائوتسه از نیرنگ و فرومایگی سیاستمداران نفرت داشته و از شغل خود که کتابدار کتابخانه سلطنتی بوده، خسته می‌شود و [[چین]] را ترک می‌کند و هیچ‌کس
== تائوتیسم ==
خط ۱۲:
اقتصاد، سادگی در زندگی، اخلاق و نیکی به همه.
[[تائوئیسم]] با جنگ و خونریزی به شدت مخالف است. [[قتل]]، دزدی، فریب، نافرمانی از [[پدر]] و [[مادر]]، لاابالی گری و عدم توجه به خانواده، گناه است و [[مجازات]] دارد.
تائو ﴿(Tao به معنی راه، خدا، خرد، واژه، معنا و منطق است. تائو
طبق اصول [[تائوئیسم]]، بدترین شکل حکومت آن است که به دست فیلسوفان اداره می‌شود؛ چرا که هر گونه سیر طبیعی را با فرضیه نابود می‌کنند و نقش آنها در ایراد سخنرانیها و خطابه‌های افراطی، جلوه دادن افکار و پیچیده نمودن باورها، خود علامت بی‌لیاقتی آنها در عمل و فعالیت است. لائوتسه می‌گوید:
«کسانی که هوشمند باشند، مبارزه و گفتگو
در [[مذهب]] [[تائوئیسم]]، مرد با استعداد و شخص روشنفکر خطری برای دولت و کشور
«
اگر دولت و کشور دچار بی نظمی است، شایسته نیست که آن را اصلاح نماییم یا تغییری در آن ایجاد کنیم، بلکه
لائوتسه می‌گوید:
«هرگاه تو جنگجوئی نکنی و حاضر به [[جنگ]] و دعوا نشوی، هیچ‌کس در این کره خاکی قادر نخواهد بود که با تو به [[جنگ]]
«آن کس که راه را می‌شناسد، دربارهٔ آن یک کلمه هم سخن نمی‌گوید و آن کس که دربارهٔ آن سخن می‌گوید، آن را نمی‌شناسد. آن کس که می‌داند، نمی‌گوید و آن کس که می‌گوید، نمی‌داند. مرد خردمند به هیچ وجه اهمیتی برای [[ثروت]] و قدرت قایل نیست، بلکه خواسته‌های خود را به حداقل بودیسم کاهش می‌دهد».
[[کنفوسیوس]] در سن سی و چهار سالگی برای دیدار از لائوتسه که آخرین روزهای عمر خود را سپری می‌کرد، به شهر «لویانگ» پایتخت «چو» رفت و از اندیشه‌های وی آگاهی یافت. [[فلسفه]] لائوتسه به نظر [[کنفوسیوس]] عجیب رسید و بعدها درصدد ایجاد [[فلسفه]] عکس آن
«... خود را از شر غرور، خودبینی، طمع، ناز، تظاهر و هدفهای دور و دراز رها کن. رفتار تو چیزی به اینها نمی‌افزاید. این است اندرز من به تو».
«سزوما چی ین» مورخ بزرگ چینی حکایت می‌کند که [[کنفوسیوس]] با شنیدن این کلمات، [[حکمت]] آن را درک کرد و آن را حمله و اهانت به خویشتن نپنداشت و پس از ملاقات با لائوتسه، مأموریت خود را آغاز کرد.<ref>Luo (2004), p. 118.</ref><ref>Kramer (1986), p. 118.</ref><ref>Kohn (2000), p. 2.</ref><ref>{{یادکرد |کتاب = زبان تصویر |نویسنده = کپس، جئورگی |ترجمه = [[فیروزه مهاجر]] |فصل = |صفحه = ص. ۳۱ | ناشر = سروش | چاپ =نخست | سال =۱۳۶۸ |شابک =}}</ref>
خط ۳۶:
* کپس، جئورگی. زبان تصویر. ترجمهٔ فیروزه مهاجر. چاپ نخست، سروش، ۱۳۶۸.
{{چپ‌چین}}
* Livia Kohn: God of the Dao: ''Lord Lao in History and Myth''
* Viktor
* [http://www.tao-te-king.org/index.html 老子 Lǎozĭ 道德經 Dàodéjīng Chinese+English+German (Dr. Hilmar KLAUS)]
| |||