فیرچایلد ریپابلیک ای-۱۰ تاندربولت ۲: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فیرچایلد ریپابلیک ای-۱۰ تاندربولت ۲''' {{انگلیسی|Fairchild Republic A-10 Thunderbolt II}} از جمله نخستین [[هواپیما|هواپیماهای]]های [[نظامی]] آمریکایی است که برای [[پشتیبانی هوایی نزدیک|حمایت نزدیک]] از نیروهای زمینی به هنگام نبرد طراحی و ساخته شده‌است.این [[هواپیما]] که طرحی ساده اما کارآمد دارد با دو موتور [[توربوفن]] و گنجایش یک خلبان، برای مقابله با اهداف زمینی مانند [[تانک]]، [[زره‌پوش|زره‌پوشهای]]های مسلح و دیگر اهداف نظامی مسلح به‌کار می‌رود. پشتیبانی از نیروهای خودی در شب و روز از فاصله نزدیک از جمله دیگر توانایی‌های این هواپیمای نظامی است. کاربردهایی نظیر جستجو و نجات سربازان گمشده یا آنان که دچار سانحه شده‌اند نیز بسادگی با این هواپیما قابل انجام است. این هواپیمای نظامی را که به وارتاگ (Warthog [[گراز زگیل‌دار]]) مشهور است می‌توان نسل بعدی هواپیماهای [[پ-۴۷ تاندربولت]] (P-۴۷ Thunderbolt)، مربوط به [[جنگ جهانی دوم]]، نامید. بال‌های بلند این [[هواپیما]] به آن قدرت مانور زیاد در سرعت کم و ارتفاع پایین می‌دهد. برخاست و فرود در مدت‌زمان کوتاه از دیگر ویژگی‌های این [[هواپیمای نظامی]] است که به‌کارگیری آن را در نزدیکی جبهه‌های نبرد هم ممکن می‌کند. این هواپیما می‌تواند مدت‌ها با سرعت نسبتاً کم ۳۲۰ کیلومتر در ساعت در ارتفاع پائین‌تر از ۳۰۰ متری زمین با شعاع دید حدود ۴/۲ کیلومتر، حرکت کند. با این ویژگی‌ها آ-۱۰ می‌تواند نقطه ضعف جنگنده‌های پر سرعت را -که توان زدن هدف‌های کوچک با سرعت کم را ندارند- پوشش دهد.

* موتورهای [[توربوفن]] این هواپیما از نوع TF-۳۴-۱۰۰/A شرکت [[جنرال الکتریک]] است که در بالای دو بال کوچک پشت هواپیما نصب شده‌اند. به منظور پایدارسازی سازه نگهدارنده موتور، دو استابلایزر بصورت عمودی در دو انتهای بال‌های پشتی قرار داده شده‌است.

* [[مسلسل گاتلینگ]] ۳۰ میلیمتری که بر روی این هواپیما تعبیه شده‌است ۳۹۰۰ گلوله در دقیقه شلیک می‌کند و توسط سامانه‌های کنترل الکترونیکی مرتبط با سامانه‌های ناوبری بسادگی قابلیت آتش روی اهداف متحرک را مهیا می‌کند.

* سیستم [[دید در شب]] این هواپیما به [[خلبان]] امکان می‌دهد به‌هنگام شب اطراف را بوضوح مشاهده کند. اطراف محوطه‌ای که [[خلبان]] می‌نشیند توسط بدنه محکم از جنس [[تیتانیوم]] محافظت می‌شود.

* برخلاف نسل قبلی، این هواپیما می‌تواند حتی در صورت انفجار، [[خلبان]] را به بیرون پرتاب کند و او را نجات دهد. وجود سامانه‌های موازی کنترل جنگ در این هواپیما به خلبان اجازه می‌دهد تا در مواردی که سامانه خودکار صدمه دیده‌است و حتی امکان کنترل‌های هیدرولیک وجود ندارد، بصورت دستی هواپیما را تا مقصد هدایت کند.

اولین نوع از این هواپیما در سال ۱۹۷۵ ساخته شد و تحویل یکی از پایگاه‌های [[نیروی هوایی آمریکا]] گردید. در جنگهای دهه ۱۹۸۰ در اروپای شرقی از این هواپیما برای مقابله با تانک‌های روسی استفاده شد. در [[جنگ خلیج فارس]] سال ۱۹۹۱ نیروهای آمریکایی بیش از ۸۱۰۰ سورتی پرواز با این هواپیمای نظامی داشتند. بیش از ۹۰ درصد از [[موشک|موشکهای]]های هوا به زمین AGM-۶۵ شلیک شده در جنگ خلیج فارس، توسط این هواپیماها شلیک شد. طی این نبردها حدود ۱۰۰۰ تانک، ۲۰۰۰ نفربر و بیش از ۱۲۰۰ سلاح سنگین توپخانه از بین رفتند. اما برخلاف انتظار فقط ۵ فروند از این هواپیما در این جنگ سقوط کرد.