واپاشی هسته‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FARSHIDRABBANI (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
FARSHIDRABBANI (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴:
'''واپاشی هسته‌ای''' (فروپاشی هسته‌ای) به مجموعه فرایندهای مختلفی گفته می‌شود که در [[هسته اتم|هستهٔ]] اتم‌های ناپایدار [[پرتوزا]] رخ می‌دهد و پرتوهایی تولید می‌کنند که به آن‌ها پرتوهای [[رادیواکتیو]] می‌گویند. در اثر واپاشی هسته‌ای پس از یک زمان تصادفی، هسته‌های بزرگ به هسته‌های کوچکتر و معمولاً پایدارتر تجزیه می‌شوند و ماده اولیه به تدریج از بین می‌رود. البته [[جِرم (فیزیک)|جرم]] مواد جدید تنها به میزان اندکی کمتر از ماده اولیه خواهد بود و انرژی آزاد می‌شود. گاهی این انرژی را می‌توان به صورت [[نیروی هسته‌ای]] مهار کرد یا می‌تواند به‌وسیله [[آلودگی پرتوزایی]] در زیست بوم رها شود که بسیار مخاطره آمیز خواهد بود. این فرایند یک [[پیشامد]] است، یعنی نمی‌توان زمان دقیق واپاشی یک اتم مشخص را پیش‌بینی کرد، البته [[نیمه‌عمر]] آن قابل تعیین است.
 
در [[الکترودینامیک]] کلاسیک انتظار داریم که باید فقط [[ذرات باردار]] تشعشع کنند. در واقع [[گذارهای نوترونی]] نیز می توانند تولید تشعشع کنند، زیرا اولاً [[پروتون|پروتون‌ها]] در [[هسته اتم|هسته]] مجبور به تغییر مکان هستند تا [[مرکز جرم]] ثابت بماند، ثانیاً [[نوترون|نوترون‌ها]] نیز مانند [[پروتون|پروتون‌ها]] به علت داشتن [[گشتاور های مغناطیسی|گشتاورهای مغناطیسی]] تشعشع می‌کند.<ref>مبانی فیزیک هسته ای. والتر می یرهوف. ویرایش هفتم. ترجمه:محمدفرهاد رحیمی. انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد. شابک:964-5782-07-4</ref>
[[پرونده:Alfa beta gamma radiation penetration fa.svg|بندانگشتی|مقایسه نفوذپذیری پرتوهای آلفا، بتا و گاما]]
[[پرونده:Isotopes and half-life 1.PNG|بندانگشتی|240px|جدول پایداری عناصر]]