حمودیان: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
ImanFakhri (بحث | مشارکتها) جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: قتلسلیمان⟸قتل سلیمان، المتوکل⟸متوکل، المعتمد⟸معتمد، بعیت⟸بیعت، المتاید⟸متاید، نپائید⟸نپایید |
ImanFakhri (بحث | مشارکتها) اصلاح ارقام |
||
خط ۱۵۶:
== زوال حمودیان ==
پس از آن بربرها با [[ادریس دوم]] با لقب عالی بیعت کردند و او را به مسند رساندند. با توجه به شخصیت هنری و ادبی وی، مملکت از امور سیاسی عقب ماند و در نتیجه باعث بروز تمرد یاغیان و جسورتر شدن آنها شد که توانستند در سال ۴۳۸ وی از حکومت برکنار<ref>{{پک|محمد عبدالله عنان|ک=تاریخ دولت اسلامی در اندلس|ص= ص۶۷۰–۶۷۱}}</ref> و با [[محمد بن قاسم]] با لقب مهدی بیعت کنند.<ref>{{پک|محمد عبدالله عنان|ک=تاریخ دولت اسلامی در اندلس|ص= ص۶۷۱}}</ref> وی برعکس ادریس دوم، شخصی جسور و قدرتمند بود که باعث نگرانی گروهها به خصوص بربرها شود. پس وی از سلطنت خلع و [[محمد بن ادریس دوم]] با لقب مستعلی به حکومت رساندند.<ref>{{پک|محمد عبدالله عنان|ک=تاریخ دولت اسلامی در اندلس|ص= ص۶۷۱}}</ref> در دوران وی نیز به مانند اسلافش، هرج و مرج و شورش در سراسر حکومت بیداد میکرد و موجب رنجش بیش از پیش اهالی اندلس شده بود تا اینکه در سال ۴۴۶ شخصی به نام [[بادیس بن حبوس]] بر مالقه دست یافت و محمد را دستگیر و به [[افریقیه]] فرستاد. بدین ترتیب حکومت حمودیان پس از ۴۰ سال برافتاد و باردیگر خاندان اموی توانستند قدرت را به دست بگیرند.<ref>{{پک|محمد عبدالله عنان|ک=تاریخ دولت اسلامی در اندلس|ص= ص۶۷۲–۶۷۳}}</ref>
==تشیع در دوره حمودی==
یکی از ویژگیهای خلافت حمودی آن است که توانست فضای بسته فرهنگی و اجتماعی عهد اموی را بشکند و محیط نسبتا آزادی برای انتشار و تبلیغ افکار گروههای مختلف به وجود بیاورد. از مهمترین پیامدهای این فضای باز، گسترش اندیشههای شرقی در اسپانیای اسلامی از طریق آثار علمی بود در این بین به دلیل حمایت حمودیان از مذهب تشیع، تفکرات و اندیشههای گسترش چشمگیری یافت و بسیاری از بدگوییهایی که بر اثر تبلیغات گسترده امویان بر این مذهب بود، تعدیل شد و تا حدودی از بین رفت. با این حال حمودیان بر مذهب خود تعصب چندانی نداشته و سعی بر گسترش آن با هر ابزاری نبودند در واقع میتوان گفت که آنها شیعیان معتدلی بودند که اعتقادات خود را بر باورهای کلی از این مذهب ساخته بودند. از این رو تفاوت زیادی با [[فاطمیان]] یا [[آلبویه]] که از تفکرات کلامی مدون برخوردار بودند، داشتند. آنان برخی از مبانی عمومی شیعه را باور داشتند و معتقد بودند که دین جز با امامت تمام نمیشود. براساس باورهای مذهبی این خاندان، امامانی همچون [[علی بن ابی طالب]] و [[حسین بن علی]] تنها افراد شایسته روزگار خود برای خلافت بوده و دیگران غاصبان آن هستند. بنابراین شناخت امام زمان خود بر هر مسلمانی واحب است تا غصب خلافت پدید نیاید.
با این همه میتوان گفت که شیعه حمودیان ظاهری و بدون مبانی عمیق اعتقادی و فلسفی است و اساس کار و عمل آنها نیز مبتنی بر رفتارهای مذهبی خلفای فاطمی است.<ref>{{پک|خضری|۱۳۸۸|ف=حمودیان و تشیع در اندلس|ک=مطالعات تاریخ اسلام}}</ref>
== پانویس ==
سطر ۱۶۳ ⟵ ۱۶۷:
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=عنان|نام=محمد عبدالله|عنوان=تاریخ دولت اسلامی در اندلس|جلد=۱|مترجم=عبدالمحمد آیتی|ناشر=کیهان|سال چاپ=۱۳۶۶|مکان=تهران}}
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=نعنعی|نام=عبدالمجید|عنوان=دولت امویان در اندلس |جلد=۱|مترجم=محمد سپهری|ناشر=پژوهشگاه حوزه و دانشگاه|سال چاپ=۱۳۸۶|مکان=تهران}}
* {{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی=خضری |نام= احمدرضا|عنوان= حمودیان و تشیع در اندلس |ژورنال=مطالعات تاریخ اسلام|مکان= تهران|ناشر= |دوره=اول |شماره= ۳|شماره= |سال= ۱۳۸۸|صفحه= |پیوند= |تاریخ بازبینی= | doi=}}
{{دادههای کتابخانهای}}
|