دین و انقلاب ۱۳۵۷ ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

 

سرانجام شدت مبارزات مذهبی به حدی رسید که شاه به ناچار مجبور به عقب‌نشینی شد. او به منظور نمایش عقب‌نشینی خود، [[جعفر شریف‌امامی]] (که یک آخوندزاده بود) را به [[نخست وزیر]]ی برگزید. مهمترین کارهای نمادین شریف امامی، تغییر مبدأ تاریخ به [[هجرت پیامبر اسلام]] و تعطیل نمودن مراکزی بود که از نظر [[دین اسلام]]، مراکز فساد محسوب می‌شد.

در روز سیزدهم شهریور پنجاه و هفت که مصادف با روز [[عید فطر]] بود، بزرگترین راهپیمایی تا آن روز در تپه‌های [[قیطریه]] تهران برگزار شد. از آنجا که این راهپیمایی '''جنبه مذهبی''' داشت، از سوی رژیم تدارک محدودیتی در نظر گرفته نشده بود. [[ویلیام سالیوان]]، سفیر [[آمریکا]] در ایران گزارش می‌کند:<ref>خاطرات دو سفیر. مأموریت در ایران. ویلیام سالیوان. نشر علم. ص ۱۴۸</ref>

{{نقل قول|راهپیمایی روز عید فطر به عنوان یک دمونستراسیون و نمایش خیابانی در تاریخ ایران بی‌سابقه بود. حداقل یکصدهزار نفر در این راهپیمایی شرکت کرده بودند. نظم ین راهپیمایی فوق‌العاده و شبیه یک رژه نظامی بود… این راهپیمایی نمایشی از قدرت مخالفان مذهبی شاه و تشکیلات قوی و منظم آنها بود. مأموران ما متفق القول بودند که یک سازمان مجهز و مجرب این راهپیمایی را سازمان داده‌است… ما تشکیلات و فعالیت مخالفان را دست کم گرفته‌ایم و از منابع اطلاعاتی در میان گروه‌های مخالف به‌ویژه روحانیون و بازاریان برخوردار نیستیم}}