شهاب‌سنگ: تفاوت میان نسخه‌ها

* سن پیش از پیدایش: مدت زمان میان تشکیل [[عناصر شیمیایی]] در [[ستاره]]‌ها تا بکار رفتن این عناصر در شهاب‌واره‌ها.

 

بیشتر سنگ‌های آسمانی دست کم مقداری فلز [[آهن]] دارند (در واقع آلیاژی از آهن و نیکل). شما می‌توانید درخشش فلز را در سطوح شکستهٔ آن‌ها ببینید. سنگ‌های آسمانی به طور کامل همواره مقداری فلز دارند و بسته به مقدار فلز آن‌ها در سه گروه دسته‌بندی می‌شوند:

* سنگ‌های آسمانی فلزی، که ۹۸ درصد از فلز ساخته شده‌اند؛

* در واقع جنس بعضی‌ها از نیکل و ۲۴٫۵٪ تکنیککوالو مادهٔ خیلی خطرناک است.

 

بسیاری از سنگ‌های آسمانی، به ویژه شهاب سنگ‌های فلزی، بسیار سنگین تر و چگال تر از سنگ‌های زمینی هستند. [[چگالی]] فلز آهن در حدود ۸ گرم بر سانتی‌متر مکعب است، چنان‌که بیشتر سنگ‌های آسمانی دارای چگالی بالاتر از ۳٫۳ گرم بر سانتی‌متر مکعب هستند.

چگالی شمار کمی از سنگ‌های زمینی، البته به جز سنگ‌های معدن فلزی، بالاتر از این است، که آن‌ها هم به طور نوعی [[اکسید]] آهن (مانند سنگ آهن مغناطیسی یا هماتیت) هستند.

 

بیشتر سنگ‌های آسمانی دارای مقداری [[آلیاژ]] آهن - نیکل هستند و به آسانی یک آهنربا را به سوی خود می‌کشند. شما می‌توانید به آسانی با یک آهن‌ربا این ویژگی را آزمایش کنید. یک آهنربا بی گمان به سنگ‌های آسمانی خواهد چسبید به شرط آن که دست کم دارای مقداری فلز باشند. برخی از شهاب سنگ‌ها مانند گونهٔ سنگی آن‌ها تنها دارای مقدار کمی فلز هستند با این وجود یک آهن‌ربای آویخته با ریسمان را به سوی خود می‌کشند.