موسیقی قرن بیستم: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
گسترش مقاله حذف/اضافه کردن پیوند به بیرون |
گسترش مقاله |
||
خط ۹:
ضبط چند تراک و میکس کردن آهنگها در پیشرفت و معرفی موسیقی راک و پاپ در سال ۱۹۵۵ بسیار مؤثر بود چرا که در فن صدا برداری این امکان را به نوازندگان و هنرمندان داد که بتوانند چندین صدا را ضبط و میکس کنند، کاری که بطور زنده بر روی سن قادر به انجام آن نبودند.<ref>Watson, Allan. ''Cultural Production in and Beyond the Recording Studio''. Routledge, 2014. (Multitrack recording and mixing made the recording "...studio a tool of musical composition" in which producers could "...create a reality which could not actually exist" in a live performance. p. 25)</ref>
پیشرفت تکنولوژی مهندسی صدابرداری درسال ۱۹۴۹، و امکان ادیت کردن صداها، یک پهنه جدیدی در عرصه موسیقی کلاسیک به اسم موسیقی کانکریت را به وجود آورد.<ref>Schaeffer, P. (1966), Traité des objets musicaux, Le Seuil, Paris.</ref>
== اجزا تشکیل دهنده ارکستر در قرن بیستم ==
در زمان بتهوون و فلیکس مندلسون در قرن ۱۹ میلادی، ارکستر از یک هسته نسبتاً استاندازی برخوردار بود که به ندرت عوض میشد که به تدریج و با گذر زمان و تغییراتی که دوره رمانتیک با ظهور هکتور برلیوز و مالر در خود بوجود آورد، سازهایی مانند ساکسفون در قرن بیستم مورد استفاده قرار گرفت. این ساز در سمفونی شماره ۶ و ۹ اثر رالف وان ویلیامز استفاده شد و همچنین در اثری از ویلیام والتون مورد استفاده قرار گرفت .
== منابع ==
{{پانویس|چپچین=بله}}
|