یسنا: تفاوت میان نسخه‌ها

*آیین بَرسم یا دسته ای شاخه، که امروزه با شاخه های فلزی جایگزین شده، اما نامش یادآور برهیس barhis است، حصیری که برای نشستن خدایان طی [مراسم] ودایی قربانی بافته می شد. در طول آیین پارسی، مقداری آب مقدس بر روی برسم ریخته می شود. همان طور که دارمستتر در زند و مودی نیز آن را تأیید کرده است، عمل نمادپردازی روشن است:«برسم نمایانگر آفرینش گیاهان است و آب مقدس به جای باران؛ زوهر به شکلی روی برسم ریخته می شودمی‌شود تا تماس کامل باشد و به این ترتیب، باروری کل آفرینش گیاهان و خاک تضمین شود.». در طول یسنا، برسم روی دو پایۀ هلای شکل گذاشته می شودمی‌شود که خود نماد روشنی از باروری گیاهی است.<ref>{{پک|دوشن گیمن|1385|ک=دین ایران باستان|ص=110}}</ref>

یسنای اصلی چنان که مودی نیز اشاره می کند بیش تر، از بازخوانی 72 فصل یسنا که اینجا و آنجا با برخی از آیین ها همراهی می شودمی‌شود تشکیل شده است. مراسم به دو موبد نیاز دارد، که اولی زوت، به تنهایی می خواند؛ و دومی راسپی raspi به تناوب پاسخ می دهد، اما وظیفۀ اصلی او مراقبت از آتش است که مراسم در مقابلش اجرا می شود. <ref>{{پک|دوشن گیمن|11385|ک=دین ایران باستان|ص=111}}</ref>