تجاوز جنسی: تفاوت میان نسخه‌ها

تجاوز نوعی [[خشونت جنسی]] است که معمولاً شامل [[آمیزش جنسی]] می‌شود و توسط فرد یا افرادی به رغم رضایت شخص انجام می‌شود. این عمل می‌تواند با اجبار فیزیکی، تهدید، سوءاستفاده از مسئولیت یا با فردی که ناتوان یا زیر [[سن قانونی]] است رخ دهد.<ref>^ "Rape". Merriam-Webster. April 15, 2011. [http://www.merriam-webster.com/dictionary/rape%5B3].</ref><ref>^ a b «Sexual violence chapter 6". World Health Organization. April 15, 2011. http://whqlibdoc.who.int/publications/2002/9241545615_chap6_eng.pdf.</ref><ref>^ "Rape". dictionary.reference.com. April 15, 2011. http://dictionary.reference.com/browse/rape.</ref> این عبارت غالباً در قانون جزایی تعریف می‌شود.<ref>^ a b «Sexual violence chapter 6". World Health</ref><ref name="autogenerated6">a b c d e "Rape". legal-dictionary.thefreedictionary.com. April 15, 2011. http://legal-dictionary.thefreedictionary.com/rape.</ref> کسی که عمل تجاوز را انجام می‌دهد تحت عنوان متجاوز شناخته می‌شود.

در سراسر دنیا، رویداد تجاوز که توسط پلیس در سال ۲۰۰۸ گزارش شد از ۰٫۱ به ازای ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در مصر و ۹۱٫۶ به ازای ۱۰۰٬۰۰۰ در لسوتو تا ۵٫۰ به ازای هر ۱۰۰٬۰۰۰ در روسیه به عنوان حد وسط متغیر بود.<ref>«Rape at the National Level, number of police recorded offenses". United Nations.</ref> طبق نظر انجمن پزشکی آمریکا (۱۹۹۵) خشونت جنسی و به خصوص تجاوز بیشترین آمار عدم گزارش را به خود اختصاص می‌دهد.<ref># ^ American Medical Association (1995) Sexual Assault in America. AMA.</ref><ref>^ a b c "A gap or a chasm? Attrition in reported rape cases" (PDF). http://rds.homeoffice.gov.uk/rds/pdfs05/hors293.pdf. Retrieved 2010-12-31.</ref> درصد گزارش، تعقیب قضایی و مجازات به طرز قابل ملاحظه‌ای در سیستم‌های قضایی گوناگون تفاوت دارد. دایره آمار قضایی آمریکا (۱۹۹۹) تخمین زد که ۹۱٪ از قربانیان تجاوز مؤنث، ۹٪ مذکر و ۹۹٪ متجاوزین مذکر هستند.<ref>a b «UCSC Rape Prevention Education: Rape Statistics". www2.ucsc.edu. http://www2.ucsc.edu/rape-prevention/statistics.html. Retrieved 2008-01-01. The study was conducted in Detroit, USA.</ref> معمولاً تجاوز توسط افراد ناشناس از تجاوز توسط افرادی که قربانی آن‌ها را می‌شناسد کمتر شایع است،<ref>a b c Abbey, A. , BeShears, R. , Clinton-Sherrod, A. M. , & McAuslan, P. (۲۰۰۴). Psychology of Women Quarterly, 28, 323–332. "Similarities and differences in women's sexual assault experiences based on tactics used by the perpetrator". Retrieved 10 December 2007.</ref><ref>a b c "Statistics | Rape, Abuse & Incest National Network". www.rainn.org. http://www.rainn.org/statistics/. Retrieved 2008-01-01.</ref><ref>Alberto R. Gonzales et al. Extent, Nature, and Consequences of Rape Victimization: Findings From the National Violence Against Women Survey. U.S. Department</ref><ref>a b «Sexual Assault in Australia: A Statistical Overview, 2004". Abs.gov.au. 2006-12-08. http://www.abs.gov.au/ausstats/abs@.nsf/mf/4523.0. Retrieved 2010-12-31.</ref><ref>a b «Rape and sexual assault of women: findings from the British Crime Survey" (PDF). http://rds.homeoffice.gov.uk/rds/pdfs2/r159.pdf. Retrieved 2010-12-31.</ref> و چند تحقیق عنوان کرده‌اند که تجاوز مذکر به مذکر و مؤنث به مؤنث در زندان‌ها بسیار معمول است و احتمال دارد که از بقیۀ موارد کمترین گزارش را داشته باشد.<ref>Human Rights WatchNo Escape: Male Rape In U.S. Prisons. Part VII. Anomaly or Epidemic: The Incidence of Prisoner-on-Prisoner Rape. ; estimates that 100٬000–140٬000 violent male-male rapes occur in U.S. prisons annually; compare with FBI statistics that estimate 90٬000 violent male-female rapes occur annually.</ref><ref>Robert W. Dumond, "Ignominious Victims: Effective Treatment of Male Sexual Assault in Prison," August 15, 1995, p. 2; states that "evidence suggests that [male-male sexual assault in prison] may a staggering problem"). Quoted in Mariner, Joanne; (Organization), Human Rights Watch (2001-04-17). No escape: male rape in U.S. prisons. Human Rights Watch. p. 370. {{ISBN|978-1-56432-258-6|en}}. http://books.google.com/?id=QkFfYfEO5IgC&pg=PA370. Retrieved 7 June 2010.</ref><ref>Struckman-Johnson, Cindy; David Struckman-Johnson (2006). «A Comparison of Sexual Coercion Experiences Reported by Men and Women in Prison". Journal of Interpersonal Violence 21 (12): 1591–1615. doi:10.1177/0886260506294240. PMID 17065656. ; reports that "Greater percentages of men (70%) than women (29%) reported that their incident resulted in oral, vaginal, or anal sex. More men (54%) than women (28%) reported an incident that was classified as rape."</ref>

 

 

== تعاریف ==

 

=== رضایت‌مندی ===

 

اجبار که تحت آن قربانی می‌تواند دچار فشار یا خشونت غیرقابل مقاومت شود یا به آن تهدید گردد و می‌تواند منجر به عدم مقاومت در برابر آمیزش شود، منتهی به فرض عدم رضایت می‌گردد<ref name="autogenerated1" /> اجبار می‌تواند فشار واقعی یا تهدیدی یا خشونت علیه قربانی یا کسی نزدیک به قربانی باشد. حتی باجگیری هم می‌تواند مشمول اجبار شود. سوءاستفاده از قدرت می‌تواند مشمول اجبار باشد. برای مثال در فیلیپین مردی که با زنی «به موجب دسیسه و فریب یا سوءاستفادۀ جدی از قدرت» آمیزش می‌کند، مرتکب تجاوز شده‌است.<ref>REPUBLIC ACT NO. 8353. Phillipine Law. Approved: September 30, 1997</ref> محکمه جنایی بین‌المللی برای رواندا در قضاوت برجسته‌اش به سال ۱۹۹۸ تعریفی از تجاوز را استفاده کرد که در آن از واژه «رضایت» استفاده نشده بود: «تعرض جسمی با ماهیت جنسی که به فردی تحت شرایط اکراه‌آمیز وارد شده‌است.»<ref>Fourth Annual Report of ICTR to the General Assembly (1999) March 23, 2007</ref>

و از سال ۲۰۰۶ چند کشور دیگر هم تجاوز زوجی را غیرقانونی کردند. در ایالات متحده، تجاوز زوجی در ۵۰ ایالت غیرقانونی است. اولین ایالتی که آن را غیرقانونی کرد [[داکوتای جنوبی]] در ۱۹۷۵<ref>Marital rape: Drive for tougher laws is pressed, 13 May 1987]</ref> و آخرین آن [[کارولینای شمالی]] در ۱۹۹۳ بود.<ref name="autogenerated4">The National Center for Victims of Crime – Library/Document Viewer. Ncvc.org. Retrieved on 2011-10-01.</ref> سایر [[کشورهای در حال توسعه]] در سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ آن را غیرقانونی کردند. در بسیاری از کشورها، مشخص نیست که آیا تجاوز زناشویی تحت قوانین معمول تجاوز تحت پیگرد قرار می‌گیرد یا نه. با این وجود، در نبود قانون تجاوز زوجی احتمال دارد که ممکن باشد که برای آنچه بالفعل تجاوز است با توصیف آن به عنوان آزار و اذیت آن را مورد پیگرد قرار داد.

 

اطلاعات بیشتر: [[خشونت جنسی|علت‌های خشونت جنسی]]

 

 

== اثرات ==

قربانیان تجاوز می‌توانند به خاطر آزار و اذیت به شدت دچار آسیب شوند و امکان دارد که در عملکرد به همان کیفیتی پیش از تجاوز مثلاً به دلیل عدم تمرکز، الگوهای خواب و غذا خوردن دچار مشکل شوند. ممکن است که تحریکی یا عصبی باشند. پس از تجاوز، عادی است که قربانی اختلال استرس حاد را تجربه کند که شامل نشانه‌هایی مشابه نشانه‌های اختلال استرس پس از آسیب است مانند عواطف شدید و گاهی غیرقابل پیش بینی؛ و ممکن است در مواجهه با خاطرات آن حادثه مشکل داشته باشند.<ref>Richard A. Bryant, Tanya Sackville, Suzanne T. Dang, Michelle Moulds, and Rachel Guthrie (۱۹۹۹). «Treating Acute Stress Disorder: An Evaluation of Cognitive Behavior Therapy and Supportive Counseling Techniques". Am J Psychiatry ۱۵۶ (۱۱): ۱۷۸۰–۶. PMID 10553743.</ref><ref name="autogenerated5">a b «Acute Stress Disorder". Diagnosis Dictionary.</ref> در ماه‌های پس از تجاوز، این مشکلات می‌تواند شدید و ناراحت‌کننده باشند و قربانی را از آشکار کردن تجربه ناخوشایندشان نزد دوستان یا خانواده یا مراجعه به پلیس یا درخواست کمک پزشکی باز بدارند. نشانگان دیگر اختلال استرس حاد شامل این موارد می‌شود:

 

* زوال شخصیت یا گسستگی (احساس کرختی و بی‌علاقگی، مانند در بهت یا خواب بودن، یا این احساس که دنیا عجیب یا غیرواقعی است)

* دشواری در به خاطر آوردن بخش‌های مهم تجاوز

* دوری از زندگی اجتماعی یا محل تجاوز

 

 

=== مقصر دانستن قربانی ===

 

ام. بادی و آرتور جی. میلر در یک خلاصه از پژوهش‌های پیرامون باورهای نادرست در مورد تجاوز عنوان می‌کنند:

قربانیان تجاوز وقتی دیرتر در جریان تجاوز در برابر حمله مقاومت می‌کنند بیشتر سرزنش می‌شوند تا وقتی که زودتر مقاومت می‌کنند. (کوپر، ۱۹۹۶)، که به نظر می‌رسد به کلیشه‌ای اشاره می‌کند که می‌گوید این زنان مقاومت دروغین می‌کنند. (ملموث و براون، ۱۹۹۴؛ موهلنهارد و راجرز، ۱۹۹۸) یا به خاطر اینکه در تجربهٔ جنسی تا اینجا پیش رفته‌اند پس به دروغ مرد را تشویق کرده‌اند. در نهایت، این باور که وقتی قربانیان تجاوز توسط یک آشنا یا کسی که با او قرار داشته‌اند مورد تجاوز قرار می‌گیرند بیشتر سرزنش می‌شوند تا وقتی که تجاوز توسط یک ناشناس انجام می‌شود. (برای مثال. بل، کریلف، و لوتس، ۱۹۹۴؛ بریجز، ۱۹۹۱؛ بریجز و مک گریل، ۱۹۸۹؛ چک و ملموث، ۱۹۸۳؛ کانکر، شاهرولا، فرانکو، کونجو، و پینتو، ۱۹۹۱؛ لارماند و پپیتونه، ۱۹۸۲؛ تترالت و بارنت، ۱۹۸۷)، که به نظر می‌رسد از کلیشه‌ای برمی‌خیزد که از آن جایی‌که قربانیان متجاوز را می‌شناسند و شاید حتی با او سر قرار رفته‌اند واقعاً می‌خواهند سکس داشته باشند. به نظر می‌رسد پیام بنیانی این پژوهش این باشد که وقتی عناصر تجاوز کلیشه‌ای خاصی وجود داشته باشند احتمالاً قربانیان تجاوز مورد سرزنش واقع می‌شوند.

 

تعدادی از کلیشه‌ها در مورد [[نقش‌های جنسیتی]] می‌توانند در توجیه تجاوز نقش ایفا کنند. در مورد تجاوز مرد به زن، این کلیشه‌ها شامل این نظرات است که: قدرت مختص مردان است در حالی که زنان به درد سکس می‌خورند و کالایی بیش نیستند، اینکه زنان خواهان سکس اجباری و توسری خوری هستند،<ref>Neumann, S. , Gang Rape: Examining Peer Support and Alcohol in Fraternities. Sex Crimes and Paraphilias</ref> و اینکه تکانه‌ها و رفتارهای جنسی مردان غیرقابل کنترل است و باید ارضا شود.<ref>Joan Z. Spade; Catherine G. Valentine (10 December 2007)</ref> در مورد تجاوز زن به مرد، قربانی یا احتمالاً ضعیف فرض می‌شود یا در فرهنگ‌هایی که مردان با پیروزی‌های جنسی جایگاه کسب می‌کنند [[خوش شانس]] تصور می‌شود.

 

=== آثار روانی تجاوز ===

# اعمال منافی عفت و جرائمی که بر خلاف اخلاق حسنه‌است.

# امور خانوادگی یا دعاوی خصوصی به درخواست طرفین.

# علنی بودن محاکمه مخل امنیت یا احساسات مذهبی باشد.

 

 

== پیگرد قانونی ==

 

=== محکومیت ===

 

== جلوگیری و درمان ==

{{اصلی|خشونت جنسی در آفریقای جنوبی}}

 

 

=== انگلستان ===

{{اصلی|تجاوز جنسی در آمریکا}}

 

 

[[وزارت دادگستری ایالات متحده]]، آمار جنایتهای مربوط به تجاوز جنسی را تنها میان مردمی که بر اساس سفید یا [[سیاه پوستی]] طبقه‌بندی شده‌اند، جمع‌آوری می‌کند. گزارش‌های جرم‌های همگون (Uniform Crime Reports)، اغلب اسپانیایی‌ها را در دستهٔ «سفید» طبقه‌بندی می‌کند.<ref name="autogenerated7">Anthony Walsh (January 2004). Race and crime: a biosocial analysis. Nova Publishers. pp. 23–24. {{ISBN|978-1-59033-970-1|en}}. http://books.google.com/books?id=vgHgNsmZ3vsC&pg=PA23. Retrieved 1 October 2011.</ref>

طبق گزارش‌های اعلام شده در سال ۲۰۰۶، ۱۹۴٬۲۷۰ [[سفید پوست]] و ۱۷٬۹۲۰ [[سیاه پوست]]، قربانیان تجاوز یا حملات جنسی بوده‌اند. به گفتهٔ آنتونی والش، «داده‌های مربوط به تجاوز جنسیِ گری له‌فری(Gary LaFree's)، برای مدت ۴۵ سال، نشان می‌داد، بطور متوسط [[سیاه پوستان]] اغلب در حدود ۲۵/۶ برابر بیشتر از سفید پوستان در جرم‌های مربوط به تجاوز جنسی دستگیر می‌شوند»<ref name=autogenerated7 />

در ۴۷ درصدِ اغلب تجاوزات، هم قربانی و هم مجرم، الکل مصرف کرده بودند. تنها در ۱۷ درصد موارد، فقط مجرم نوشیده بود. در ۲۹ درصد تمامی موارد، نه مجرم و نه قربانی الکل مصرف نکرده بودند.<ref name=autogenerated9>Abbey, A. , BeShears, R. , Clinton-Sherrod, A. M. , & McAuslan, P. (2004). Psychology of Women Quarterly, 28, 3۲۳–۳۳۲. «Similarities and differences in women's sexual assault experiences based on tactics used by the perpetrator". Retrieved 10 December 2007</ref>

بر خلاف باور همگانی، تجاوز در خارج از خانه‌ها بسیار نادر است. بیش از دو سوم همهٔ موارد مربوط به تجاوزات در خانهٔ شخصی رخ می‌دهد. ۳۱ درصد در خانه‌های متجاوزان، ۲۷ درصد در خانه‌های قربانیان، و ۱۰ درصد در خانه‌های مشترک قربانیان و متجاوزان، رخ می‌دهد. علاوه بر خانه‌ها، ۷ درصد تجاوزها در مهمانی‌ها، ۷ درصد در وسایل نقلیه، ۴ درصد بیرون از خانه و ۲ درصد در بارها، روی می‌دهند.<ref name=autogenerated9 /> ۵۹ درصدِ موارد تجاوز در سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵، برای اجرای قانون، گزارش نشده‌اند.<ref>a b c "Statistics | Rape, Abuse & Incest National Network". www.rainn.org. http://www.rainn.org/statistics/. Retrieved 2008-۰۱–۰۱</ref><ref>Tjaden P, Thoennes N. Extent, nature, and consequences of intimate partner violence: findings from the National Violence Against Women Survey. Washington (DC): Department of Justice (US); 2000. Publication No. : NCJ 181867. Available from: URL: www.ojp.usdoj.gov/nij/pubs-sum/ 18186۷.htm.</ref> در واقع، مطالعات ارقام گوناگون زیر را نشان می‌دهد: (جدول)

== تاریخچه ==

=== تاریخچهٔ تجاوز ===

 

خود واژه rape (تجاوز) از فعل لاتین rapere ریشه گرفته‌است: گرفتن یا ستاندن به زور. این کلمه ابتدا هیچ دلالت جنسی نداشت و هنوز هم در انگلیسی به معنای عام استفاده می‌شود. تاریخچۀ تجاوز و تغییرات معنایی آن واقعاً پیچیده‌است. در قانون روم، تجاوز به عنوان نوعی crimen vis «جرم تهاجمی» دسته‌بندی شده بود.<ref>Justinian, Institutiones</ref><ref>Adolf Berger, Encyclopedic Dictionary on Roman Law, pp. 66۷ (raptus) and 76۸ (vis) [2]</ref> برخلاف دزدی یا سرقت، یک «خطای اجتماعی» injuria publica دربرابر «خطای شخصی» injuria privitia نامیده می‌شد.<ref>George Mousourakis, The Historical and Institutional Context of Roman Law p. 30 [3]</ref> آگوستوس سزار اصلاحاتی در مورد جرم تجاوز را طبق مصوبه تهاجم Lex Iulia de vi publica قانونی کرد که [[نام خانوادگی]] اش Iulia را همراه دارد. طبق این مصوبه و نه مصوبه زنای Lex Iulia de adulteriis بود که روم این جرم را پیگرد قضایی می‌کرد.<ref>James Fitzjames Stephen, A History of the Criminal Law of England, p. 1۷ [۴]</ref> امپراتور [[ژوستینین یکم|یوستی‌نیانوس]] ادامهٔ استفاده از مصوبه این جرم جهت پیگرد تجاوز در قرن ۶ام در [[امپراتوری روم شرقی]] را تأیید کرد.<ref>Justinian Institutiones</ref> تا اواخر دورهٔ باستان، عبارت کلی raptus به ربایش، گریختن با معشوق، سرقت یا تجاوز به معنای امروزی آن اشاره کرده بود. ابهام در مورد این عبارت منجر شد مفسرین کلیسایی قانون، میان raptus seductionis (گریختن با معشوق بدون اجازه والدینی) و raptus violentiae (هتک ناموس) تفاوت قائل شوند. هر دو نوع raptus مجازات مدنی و احتمالاً طرد اجتماعی برای خانواده و روستایی که زنان ربوده شد را می‌پذیرفت به همراه داشت، گرچه raptus violentiae منجر به مجازات‌های [[قطع عضو]] و یا مرگ هم می‌شد.<ref>Basil of Caesarea, Letters circa 374 AD</ref>

 

از دوران کلاسیک مصر و [[یونان باستان]] تا دوره‌های استعمار، تجاوز جنسی همراه با ایجاد عمدی حریق، خیانت و قتل، از جمله جرم‌های پایتخت بودند. «آن دسته از ارتکاب تجاوزهای جنسی که به ظاهر بی‌رحمانه، اغلب خون‌آلود، و در مواقعی نمایشی(spectacular) بودند، طیف وسیعی از مجازات‌های پایتخت را تشکیل می‌داد.» در قرن دوازده، شاهمردان قربانیان(kinsmen of the victim) این پیشنهاد را به منظور اجرای مجازات خودشان می‌دادند: «در انگلستان در اوایل [[قرن چهاردهم]]، قربانیِ تجاوز می‌تواند در ازای جرم انجام شده، درآوردن چشم یا قطع بیضهٔ مجرم را طلب کند».<ref>The Medieval Blood Sanction and the Divine Beneficene of Pain: 1100 – 145۰", Trisha Olson, Journal of Law and Religion, 22 JLREL 63 (2006)</ref>

عالم الهیات قرون وسطی، [[توماس آکویناس]] استدلال می‌کرد که تجاوز جنسی، هر چند که گناه بود ولی بسیار کمتر از استمناء یا قطع مقاربت، پذیرفتنی بود، بدین علت که این جرم به ایجاد سکس می‌انجامد در حالی که سایر اعمال، هدف روابط جنسی را به خطر می‌انداخت.<ref>Alan Soble, Sexual Investigations, NYU Press, 1998, p.1۰–۱۱.</ref><ref>Vern L. Bullough, Bonnie Bullough, Human Sexuality: An Encyclopedia</ref><ref>Daphne Hampson, After Christianity</ref>

در طول استعمار آمریکا، تجاوز به زنان بومی که [[بت‌پرست]] یا غیر مسیحی بودند، تحت قوانین اسپانیا جرم محسوب نمی‌شد.<ref>Discover Haiti: Haiti History – The Conquistadors -Spanish Conquest</ref><ref>Hartmann, Thom (October 8, 2007). «Columbus Day — As Rape Rules Africa and American Churches Embrace Violent 'Christian' Video Games". Common Dreams NewsCenter. CommonDreams.org. http://www.commondreams.org/archive/2007/10/08/4398/.</ref>

 

از سال ۱۹۷۰، در میزان درک تجاوز جنسی، تغییرات بسیاری روی داد که بخش زیادی از آن به دلیل جنبش‌های فمینیسمی و بازخوردهای عمومی تجاوز به عنوان یک جرم از سر قدرت و کنترل و نه صرفاً سکس، بوده‌است. در برخی کشور، پس از جنبش رهایی زنان در سال ۱۹۷۰، اولین مراکز بحران تجاوز جنسی ایجاد شد. یکی ازاین دو مرکز بحران تجاوز، به نام «D.C. Rape Crisis Center» در سال ۱۹۷۲، افتتاح شد. ایجاد این دست مراکز، به منظور ترویج حساسیت و درک صحیحی از تجاوز و همچنین نشان دادن اثرات آن بر روی قربانی، بوده‌است. اجرای قانون سال ۱۹۶۰، به میزان ۲۰ درصد گزارش دهی غلط، اشاره می‌کرد؛ که این آمار در سال ۱۹۷۳ به ۱۵ درصد کاهش یافت.

 

یونیسف در مورد تجاوز به زنان و کودکان در مناطق اخیر درگیر مناقشه در آفریقا عنوان کرده‌است که دیگر تنها جنگجویان مرتکب تجاوز نمی‌شوند، بلکه غیرنظامی‌ها هم دست به تجاوز می‌زنند. به عقیده یونیسف تجاوز در کشورهایی که تحت تأثیر جنگ یا [[بلایای طبیعی]] هستند معمول است که پیوند میان رویداد خشونت جنسی و ریشه کن شدن عمیق بنیان‌های جامعه و فروریختن [[هنجارهای اجتماعی]] را نشان می‌دهد. به نظر یونیسف تجاوز در مناطق درگیر مناقشه در سودان، چاد و [[جمهوری دموکراتیک کنگو]] شایع است.<ref>«Africa war zones’ ‘rape epidemic’». BBC News. February 13, 2۰۰۸. http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/7242421.stm. Retrieved January 4, 2۰1۰.</ref> تخمین زده شده‌است که بیش از ۲۰۰٬۰۰۰ زن که امروزه در جمهوری دموکراتیک کنگو زندگی می‌کنند در درگیری‌های اخیر مورد تجاوز قرار گرفته‌اند.<ref>«The Greatest Silence: Home". HBO. http://www.hbo.com/docs/programs/thegreatestsilence/. Retrieved 2۰۱۰-۱۲-۳۱.</ref> بعضی تخمین می‌زنند که تقریباً ۶۰٪ از جنگجویان در کنگو آلوده به HIV هستند.<ref>«Rape as a weapon of war". San Francisco Chronicle. June 26, 2005.</ref>

 

دادگاه کیفری بین‌المللی، تجاوز، بردگی و اسارتِ جنسی، تن‌فروشی اجباری، بارداری تحمیلی، عقیم‌سازی زوری، یا هر نوع خشونت جنسی نظیر این‌ها را، در صورتی که عمل مزبور بخشی از یک عمل گسترده یا سازمان‌یافته باشد، به عنوان جنایت علیه بشریت تشخیص داده‌است.<ref>As quoted by Guy Horton in Dying Alive – A Legal Assessment of Human Rights Violations in Burma April 2005, co-Funded by The Netherlands Ministry for Development Co-Operation. See section "12.52 Crimes against humanity"</ref><ref>«Rome Statute of the International Criminal Court". Untreaty.un.org. http://untreaty.un.org/cod/icc/statute/romefra.htm. Retrieved 2۰۱۰-۱۲-۳۱.</ref>

تجاوز جنسی نخستین بار زمانی به عنوان جنایت علیه بشریت شناخته شد که، دادگاه کیفری بین‌المللی حکم بازداشت برخی افراد را بر مبنای قرارداد ژنو و به دلیل نقض قوانین و مقررات جنگ در کشور [[یوگسلاوی سابق]] صادر کرد. به ویژه، از آن روی چنین موضعی اتخاذ شد که زنان مسلمان در شهر فوکا (Foca، در جنوب شرقی بوسنی و هرزگوین)، بعد از اشغال شهر در آوریل ۱۹۹۲، تحت اسارت، شکنجه، و تجاوزهای دسته‌جمعی گسترده و سازمان‌یافتهٔ سربازان صربِ [[بوسنی و هرزگوین]]، مأموران پلیس و اعضای گروهای شبه‌نظامی قرار گرفته بودند.<ref name=autogenerated8>Rape as a Crime Against Humanity. Haverford College</ref>

 

== تجاوز جنسی در نظام حقوقی ایران ==

 

== جستارهای وابسته ==