مهرنرسه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مِهرنَرسه''' یا '''مِهرنَرسی'''، [[وزرگ فرمذار|وُزُرگ فَرمَذار]] [[شاهنشاهی ساسانی]] در دورهٔ پادشاهی چندین شاه از جمله [[یزدگرد یکم]]، [[بهرام پنجم]]، [[یزدگرد دوم]] و احتمالاً [[پیروز یکم]] بوده‌است. وی از [[خاندان اسپندیاذ]] بود و در سدهٔ چهارم میلادی در [[اردشیر خوره]] به‌دنیا آمد و دارای ۳ پسر به‌نام‌های [[زروان‌داد|زُروان‌داد]]، کاردار و [[ماه‌گشنسپ|ماه‌گُشنَسپ]] بود.

مهرنرسه در زمان پادشاهی یزدگرد یکم به مقام وزرگ فرمذار منصوب شد و این انتصاب پس از آن بود که [[مسیحیت|مسیحیان]] به تخریب [[آتشکده|آتشکده‌های زرتشتی]] روی آوردند و آزار و اذیت مسیحیان در شاهنشاهی ساسانی گسترش یافت. مهرنرسه در دوران پادشاهی بهرام گور، در طول مذاکرات با رومی‌ها که به پیمان صلح سال ۴۲۲ میلادی انجامید، نقشی فعال داشته‌است. وی همچنین در دورهٔ پادشاهی یزدگرد دوم، نمایندهٔ شاهنشاهی ساسانی در مذاکرات با رومی‌ها برای پرداخت هزینه‌های [[دربند (روسیه)|گذرگاه دربند]] بود و هنگامی که یزدگرد برای مقابله با [[هپتالیان]]، محل اقامت خود را به شرق ایران انتقال داد، مهرنرسه عهده‌دار کارهای شاهنشاهی بود. وی در همین زمان به وضعیت مذهبی ارمنستان رسیدگی کرد که اقدامات او زمینه‌ساز بروز [[نبرد آوارایر]] بین ساسانیان ارمنیان شد. مهرنرسه در دورهٔ پادشاهی پیروز به‌علت گرایش به [[آیین زروانی]] مورد نقد قرار گرفته‌بود ولی از منصبش عزل نشد.

مهرنرسه چهار آتشکده در نزدیکی زادگاهش ساخت و سه باغ بزرگ بنا کرد که در هر کدام از آن‌ها ۱۲٫۰۰۰ اصله درخت کاشت و چهار روستا را بنیان نهاد و در درون هریک از آن‌ها آتشکده‌ای برقرار کرد. وی بر روی [[رودخانه تنگ‌آب|رودخانهٔ تنگ‌آب]] در [[استان فارس،فارس]]، پلیپُلی ساخت. این پل در پنج کیلومتری [[قلعه دختر (فیروزآباد)|قلعهٔ دختر،دختر]]، بر جادهٔ اصلی منتهی به شمال شهر گور که امروزه [[فیروزآباد]] نامیده می‌شود و در کنار سنگ‌نگارهٔ [[اردشیر یکمبابکان]] که در آن، مراسم اعطای نشان پادشاهی به او نقش شده‌است، قرار دارد و در کنار آن سنگ‌نوشته‌ای نوشت. وی از معدود افرادی در دورهٔ ساسانی است که شاه نبوده ولی سنگ‌نوشته‌ای از خود نوشته‌است.