علیاکبر شیدا: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Ramin nami (بحث | مشارکتها) |
Ramin nami (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵۵:
پس از [[مشتاق علیشاه]] که سهتار امروزی به وی نسبت داده می شود، باید از یک نوازنده سرشناس دیگر سهتار در شیراز نام برد که واسطه رواج سهتار در محافل دراویش شیراز و همچنین رواج سهتار در شیراز آن زمان است: «میرزا محمد شفیع، ملقب به میرزا کوچک و متخلص به [[وصال شیرازی|وصال]]». چون دارای ذوق و مشرب عرفان بود دل در صحبت مشایخ صوفیه بست و به میرزا ابوالقاسم سکوت سرسپرد و از راه نوشتن کلامالله مجید عمر میگذرانید. مشحون در تاریخ موسیقی خود نقل میکند که: «وصال مردی خوش محضر و نیکو اخلاق و زیبا روی بود و علاوه بر فضل و دانش و هنر شاعری؛ خوشنویسی و صدایی مطبوع داشت، در فن نوازندگی نیز مهارت داشت و به طوری که مشهور است از سازهای موسیقی سهتار مینواخت.» [[وصال شیرازی|وصال]] در میان اهل ادب و عرفان دوستان بسیار داشته و اوقاتی را که [[قاآنی شیرازی|قاآنی]] در شیراز بودهاست اغلب با هم گذراندهاند. او در سال ۱۲۶۲ درگذشت.
چنانکه دیده میشود، شیدا که خود نیز به دنبال پدرش در سلک فقرا درآمده بود در سالهایی آهنگ و تصنیف میساخت که بهرهگیری از سهتار در میان هم سلکان او رواج یافته بود و او با بهرهگیری از این دستاوردها، فضای تصنیف را دگرگون ساخت. او هم مضامین تصنیفها را از روایتهای تاریخی و رخدادهای شایع در بین مردم خارج کرد و هم آن را به آهنگ و موسیقی متکی بر ردیفها نزدیکتر ساخت. در واقع او بازگشتی است به نسلی از موسیقیدانان ایرانی که هم شاعر بودند، هم نوازنده و هم آهنگ ساز. تجربهای که پیش از او در وصال شیرازی
== احیاگر تصنیف ایرانی ==
|