پروتئین: تفاوت میان نسخه‌ها

روش‌های تعیین ساختار پروتئین، کشف ساختار سوم و چهارم یک پروتئین راهنمای بسیار مهمی برای تعیین کارکرد این پروتئین است. از روشهایروش‌های معمول می‌توان به [[پراش اشعه ایکس]] و [[تشدید مغناطیسی هسته]] اشاره کرد<این دو روش اطلاعات اتمی خوبی دربارهٔ ساختار پروتئین مورد نظر جمع‌آوری می‌کنند.

از اطلاعات موجود در [[دی‌ان‌ای]] برای ساختن پروتئین‌ها استفاده می‌شود، اما جایگاه [[دی‌ان‌ای]] در [[هسته]] و جایگاه پروتئین‌سازی در [[سیتوپلاسم]] است. اندازه‌گیری‌ها نشان داده‌اند که در [[یاخته|یاخته‌هایی]] که در آنهاآن‌ها فعالیت پروتئین‌سازی چندان شدید نیست، مقدار [[آران‌ای]] نیز کم است. از طرف دیگر، [[آران‌ای]] هم در هسته یافت می‌شود و هم در سیتوپلاسم. بر این اساس دانشمندان به این نتیجه رسیدند که [[آران‌ای]] اطلاعات را از [[دی‌ان‌ای]] به [[ریبوزوم‌ها]] حمل می‌کند. به این نوع [[آران‌ای]] که اطلاعات را از [[دی‌ان‌ای]] به [[ریبوزوم‌ها]] حمل می‌کند، [[آران‌ای پیک]] یا پیامبر(mRNA) می‌گویند. نوعی دیگر [[آران‌ای ناقل]] (tRNA) است که [[اسیدهای آمینه]] را به [[ریبوزوم]] منتقل می‌کند، تا [[ریبوزوم]] [[اسیدهای آمینه]] را بر اساس اطلاعات موجود در mRNA کنار یکدیگر ردیف کند. نوع دیگر [[آران‌ای ریبوزومی]] (rRNA) است که در ساختار [[ریبوزوم]]‌ها شرکت دارد.

'''[[پریون]]''' یکی از پروتئین‌هایی است که بطور عادی در [[سلول]]‌های عصبی بیان می‌شود. [[جهش]] در این پروتئین می‌تواند باعث تغییر ساختار این پروتئین شده بطوری کهبطوری‌که پروتئین جهش یافته می‌تواند مجتمع شده و پلاک‌های پروتئینی را در سلول‌های عصبی ایجاد کند.

پروتئین‌ها مواد مغذی اصلی هر سلول زنده هستند. در ساختمان آنهاآن‌ها نه تنها کربن، هیدروژن و اکسیژن وجود دارد، بلکه ازت و گاهی گوگرد نیز موجود می‌باشد. پروتئین‌ها مسئول انجام اعمال گوناگونی هستند. نقش آنهاآن‌ها از تشکیل ماده انقباضی عضلات گرفته تا ساختن بعضی از هورمون‌ها، آنزیم‌ها و آنتی‌بادی‌ها، تبدیل انرژی شیمیایی به کار و انتقال اکسیژن و هیدروژن متنوع می‌باشد.

در ژانویه ۲۰۱۵ (بهمن ۱۳۹۳) دانشمندان [[آمریکا]]یی و [[استرالیا]]یی موفق شدند با استفاده از [[اوره]] و نوعی [[همزن]] مخصوص، تخم مرغ آب‌پز را دوباره به تخم مرغ خام تبدیل کنند. برای این کار ابتدا با استفاده از اوره سفیده جامد و پخته تخم مرغ را تبدیل به مایع کردند، اما هنوز رشته‌های پروتئین به نحوی نامطلوب در هم پیچیده بودند. برای رفع این مشکل دانشمندان با یک همزن مخصوص که جریان گردابی ایجاد می‌کرد بتدریجبه تدریج رشته‌های پروتئین را از هم باز و به آرامی جدا کردند تا اینکه دوباره در ساختاری مناسب تا بخورند. بازیافت پروتئین کاری گرانقیمت است و حدود چهار روز طول می‌کشد چون در واقع باید عملی مثل [[دیالیز]]، البته در سطح [[مولکول]]ی، انجام شود اما روش جدید در عرض چند دقیقه به نتیجه می‌رسد. این کار مثل این است که تای [[پیراهن]]ی را که بد تا شده باز کنیم، آن را اتو کنیم و چین و چروک‌های ناخواسته را از بین ببریم و بعد دوباره آن را تا کنیم.<ref name="bbc.co.uk" />