حسن یوسفی اشکوری: تفاوت میان نسخه‌ها

یوسفی اشکوری در [[اشکورات|اشکور]] از توابع شهرستان [[رودسر]] [[گیلان]] متولد شد. پس از آموزش علوم مقدماتی در سال ۱۳۴۰ به عنوان طلبه وارد حوزه علمیه رودسر شد. در سال ۱۳۴۴ به [[حوزه علمیه قم]] رفت و تا سال ۱۳۵۷ در آن حوزه به آموزش اشتغال داشت. در این دوران دانشهای رایج در حوزه مانند ادبیات، منطق، تفسیر، کلام، فلسفه، اصول و فقه را آموخت. وی افزون بر تحصیل به مطالعه و تحقیق نیز اهتمام کرد و به نویسندگی نیز پرداخت. نخستین مقاله‌اش در سال ۱۳۴۹ در “[[مجله دانشمند]]” چاپ شد و تا سال ۱۳۵۷ با آن مجله همکاری کرد. در این دوران نیز با نشریاتی چون “[[ندای حق]]”، [[طلوع اسلام]]، ماهنامه مکتب اسلام، سالنامه معارف جعفری، سالنامه نسل جوان و سالنامه پیام اسلام همکاری کرد و مقالاتی در آن نشریات نوشت. چهار کتاب «علل جرائم و راه مبارزه با آنها»، «عدل در جهانبینی توحید»، «بت‌های شکسته» و «مردی از کویر» را در همین دوران نوشت. او از سال ۱۳۴۰ همزمانهم‌زمان با آغاز نهضت روحانیت به فعالیتهایفعالیت‌های سیاسی روی آورد و دوبار در سالهای ۱۳۵۳ و ۱۳۵۴ بازداشت شد.<ref name="yousefieshkevari"/>

اشکوری در [[دوره نخست مجلس شورای اسلامی|نخستین دوره]][[مجلس شورای اسلامی]] به عنوان نماینده دو شهرستان [[تنکابن|شهسوار]] و [[رامسر]] برگزیده شد اما پس از پایان مجلس در سال ۱۳۶۳ بیشتر به فعالیتهایفعالیت‌های فرهنگی و پژوهشی و قلمی روی آورد. از سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۸ در [[دانشگاه علامه طباطبایی]] به تدریس تاریخ اسلام و معارف اسلامی اشتغال داشت ولی پس از سخنرانی در مجلس ختم زنده یاد دکتر [[کاظم سامی]] در سال ۱۳۶۷ از تدریس در دانشگاه منع گردید. از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۹ به عنوان دبیر هیأت تحریریه [[شرکت سهامی انتشار]] فعالیت کرد. از سال ۱۳۶۴ تا کنونتاکنون به عنوان نویسنده با مرکز [[دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]] همکاری دارد و دهها مقاله در مجلدات آن مجموعه نگاشته است. از سال ۱۳۶۹ به دعوت مدیریت [[دائرةالمعارف تشیع]] به عنوان ویراستار و نویسنده به آن مرکز علمی پیوست و این همکاری تا سال ۱۳۷۷ ادامه پیدا کرد. از سال [[۱۳۶۷ (خورشیدی)|۱۳۶۷]] تا ۱۳۷۰ پنج شماره گاهنامه «احیاء» را با همکاری برخی هم‌فکران منتشر کرد. از سال ۱۳۷۱ به عنوان عضو هیأت تحریریه و عضو شورای سردبیری مجله [[ایران فردا]] و نویسنده، با مدیریت مهندس [[عزت‌الله سحابی]]، با آن مجله همکاری کرد که تا توقیف آن مجله در سال ۱۳۷۹ ادامه یافت. افزون بر آنهاآن‌ها در طول سه دهه اخیر، با نشریات و روزنامههای مختلف و دانشنامه هایدانشنامه‌های متعدد همکاری علمی و قلمی داشته استداشته‌است که از جمله آنهاآن‌ها می‌توان روزنامه‌های [[روزنامه کیهان|کیهان]] و [[اطلاعات (روزنامه)|اطلاعات]] (در دهه شصت)، [[روزنامه جامعه|جامعه]]، [[روزنامه توس|توس]]، [[روزنامه نشاط|نشاط]]، [[روزنامه خرداد|خرداد]]، [[روزنامه صبح امروز|صبح امروز]]، [[روزنامه مناطق آزاد|مناطق آزاد]]، [[هم‌میهن]]، [[عصر آزادگان]]، [[شرق (روزنامه)|شرق]]، [[کارگزاران (روزنامه)|کارگزاران]]، [[اعتماد (روزنامه)|اعتماد]]، [[آفتاب یزد]] و نشریاتی چون [[هفته نامه آبان|آبان]]، [[هفته نامه مبین|مبین]]، [[هفته نامه پیام هاجر|پیام هاجر]]، [[هفته نامه هاتف|هاتف]]، [[هفته نامه امید زنجان|امید زنجان]]، [[هفته نامه پیام هامون|پیام هامون]]، [[مدرسه (نشریه)|مدرسه]]، [[آیین (نشریه)|آیین]]، [[دانشنامه قرآن]] و [[فرهنگ آثار]] اشاره کرد. در عین حال کار اصلی وی همان همکاری علمی و پژوهشی مستمر با [[دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]] است.<ref name="yousefieshkevari"/>

وی از آغاز تحت تأثیر آموزههای نواندیشان مسلمان به ویژه [[اقبال لاهوری]]، [[مهندس بازرگان]]، [[آیت‌الله طالقانی]] و بیش از همه دکتر [[علی شریعتی]] بوده استبوده‌است. او در سال ۱۳۷۶ ” دفتر پژوهش‌های فرهنگی دکتر علی شریعتی” با همکاری چندی از همفکران تأسیس کرد و از آن زمان تا کنونتاکنون به عنوان مسئول دفتر فعالیت میکند، نیز وی در تأسیس «بنیاد فرهنگی مهندس مهدی بازرگان» همکاری داشته استداشته‌است. در یک دهه اخیر برخی مقالات ایشان در نشریات مختلف خارجی (انگلیسی، آلمانی، فرانسوی و عربی)، چاپ شده استشده‌است. در سال ۲۰۰۶ / ۱۳۸۵ کتابی تحت عنوان «{{lang-en|Islam and democracy in Iran/ Eshkevari and the quest for reform}}» به قلم و همت دکتر زیبا میرحسینی و ریچارد تپر به زبان انگلیسی در لندن انتشار یافته که شامل زندگینامه تحلیلی و فکری وگزیدهای از افکار و مقالات ایشان است.<ref name="yousefieshkevari"/>

اشکوری در طول سه دهه پس از انقلاب در محافل مختلف سیاسی و دانشگاهی به ایراد سخنرانی پرداخته و درباره موضوعات گوناگون سخن گفته است. او بارها به دعوت محافل مختلف ایرانی و غیر ایرانی به برخی کشورهای اروپایی و امریکا سفر کرده و در کنفرانسهای مختلف در باب موضوعات دینی و اجتماعی سخنرانی کرد. در آوریل ۲۰۰۰ / فروردین ماه ۱۳۷۹ به [[برلین]] رفت تا در [[کنفرانس برلین]] سخنرانی کند. در پی انجام سه روزه این کنفرانس، که جنجال سیاسی و تبلیغاتی گسترده در ایران و جهان به دنبال داشت، یوسفی اشکوری به همراه چند تن دیگر از سخنرانان ایرانی کنفرانس دستگیر و در [[دادگاه ویژه روحانیت]] تهران محاکمه و در دادگاه اول به اعدام محکوم شد ولی پس از نقض آن حکم در دادگاه دوم به هفت سال حبس محکوم شد. اتهام وی در دادگاه ارتداد بود و استناد قاضیان نیز به گفته هاگفته‌ها و عقاید ایشان مبنی بر تغییر پذیری احکام اجتماعی اسلام و از جمله آزادی حجاب زنان مسلمان بود.<ref>{{یادکرد وب |عنوان =کنفرانس برلین؛ ده سال بعد |نشانی=http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2010/04/100411_l17_berlin_confrence_10th_anniversary.shtml |تاریخ = ۲۳ فروردین ۱۳۸۹ |ناشر =بی بی سی فارسی}}</ref><ref>{{یادکرد وب |عنوان =هفت سال زندان برای طرح اختیاری بودن حجاب زنان |نشانی =http://asre-nou.net/1381/mehr/23/m-saba.html|ناشر =عصر ایران|تاریخ =۲۳ مهر ۱۳۸۱}}</ref> وی پس از طی دو سوم از مدت زندان، در بهمن ماه ۱۳۸۳ آزاد شد و پس از خروج از زندان گفت که همچنان همان مسیری را دنبال خواهد کرد که تا پیش از بازداشتش در پیش داشت.<ref name="yousefieshkevari"/><ref>{{یادکرد وب |عنوان =حسن یوسفی اشکوری آزاد شد |نشانی=http://www.bbc.co.uk/persian/iran/story/2005/02/050206_a_eshkevari.shtml |تاریخ = ۶ فوریه ۲۰۰۵ |ناشر =بی بی سی فارسی}}</ref>

|۱۳۵۳||علل جرائم و راه مبارزه با آنهاآن‌ها || {{بلی}} ||