سلطانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏تاریخچه: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB
Fatemibot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰) +مرتب+تمیز (۱۴.۹ core): + رده:شهرستان ابهر
خط ۲۴:
 
از روستاهای شهرستان سلطانیه استان زنجان می‌توان به سرخه دیزج، [[قره بلاغ]]، کاکااباد و قشلاق و وناون و چمه و [[چم رود]] اشاره کرد.
همچنین در چند کیلومتری این بنا معبد [[معبد_داش‌کسنمعبد داش‌کسن|داش کسن]] وجود دارد.
 
== تاریخچه ==
خط ۳۸:
برخی عقیده دارند که اولجایتو این بنا را به آرامگاه امامان شیعه اختصاص داده بود و قصد داشت تا پیکر [[علی]] و [[حسین]] را به این محل انتقال دهد که با مخالفت علمای [[شیعه]] مواجه شد.{{مدرک|نیازمند منبع}} اما با توجه به بناهای مشابهی که در این دوران ''ابواب‌البر'' نامیده می‌شدند و ایلخانان جهت آرامگاه خود در شهرهایی چون [[همدان]]، [[تبریز]]، شنب‌غازان بنا می‌کردند، می‌توان این نظر را پذیرفت که گنبد سلطانیه هم از این دسته بناها بوده و اولجایتو آن را به قصد آرامگاه خود بنا کرده‌است. در درون باروی شهر علاوه بر این عمارات بناهای دیگری چون مسجد، دارالضیافه، دارالسیاده، دیوان‌خانه و کاخ سلطنتی وجود داشته‌است. همچنین اولجایتو به هر یک از بزرگان دستور داده بود تا محله‌ای به نام خود در شهر بنا کنند. [[رشیدالدین فضل‌الله همدانی|خواجه‌رشیدالدین فضل‌الله]] و چلبی‌اوغلو از افرادی بودند که در سلطانیه محله‌ها و عماراتی ساختند. مجموعه مقبره و خانقاه چلبی‌اوغلو در این دوران ساخته شد که در ادامه درباره هویت شخص مدفون، دست‌اندرکاران ساخت و... بررسی تفصیلی صورت گرفته‌است.
 
در سال [[۷۱۰ (قمری)|۷۱۰ق]] کار ساختمانی شهر سلطانیه پایان گرفت و این شهر پس از تبریز بزرگ‌ترین شهر ایلخانان گردید.{{مدرک|نیازمند منبع}} اما با مرگ اولجایتو به سال ۷۱۶ ق تمامی افرادی که به سلطانیه کوچ داده‌شده‌بودند، آن‌جا را ترک گفتند. پس از آن در حمله تیمور به سال [[۷۸۶|۷۸۶ق]]ق بسیاری از بناهای شهر نابود شدند و با به حکومت‌رسیدن [[میرانشاه]] پسر [[تیمور]]، به دستور وی بسیاری از آثار و ابنیه سلطانیه خراب شد.
 
[[کلاویخو]]، سفیر [[کاستیل]] در دربار تیمور که در [[۸۰۵ (قمری)|۸۰۵ق]]/[[۱۴۰۴ (میلادی)|۱۴۰۴م]] از این شهر دیدن می‌کند چنین می‌نویسد: "روز سه شنبه ۲۶ ژوئن حدود ظهر بالاخره به شهر بزرگ سلطانیه رسیدیم و میرانشاه منتظرمان بود... شهر سلطانیه در دشت قرار گرفته و بارویی ندارد. در وسط شهر قصر بزرگی است که از سنگ ساخته شده و دارای برجهای فراوان است. در هریک از این برجها یک توپ جای دارد. سلطانیه شهری است بسیار پر جمهیت اما نه به بزرگی تبریز... به فاصله‌ای در خارج شهر، قصر بزرگی است با حجره‌های بسیار که زمان‌های گذشته توسط یک خان ساخته شده که در مقبره بسیار باشکوهی در همینجا دفن شده. میرانشاه دستور داده بود این بنا را خراب کنند و نقش قبر کرده، جسد را بیرون بیاورند...."<ref>Embassy to Tamerlane, ۱۴۰۳-۱۴۰۶, Ruy Gonzalez de Clavijo - Hardinge Simpole, Scotland - ۲۰۰۹</ref>
 
در دورة [[صفویه]] با آنکه از اهمیت پیشین شهر کاسته شده‌بود، باز یکی از منزلگاه‌های مهم میان راه تبریز و ییلاق پادشاهان این سلسله به شماربه شمار می‌آمد. در این زمان جهانگردانی چون اولئاریوس، شاردن، تاورنیه و... از این شهر دیدن کرده و توصیفاتی از آن ارائه داده‌اند.
[[پرونده:Soltanieh.jpg|بندانگشتی|چپ|دورنمای گنبد سلطانیه - تیر ۱۳۸۷]]
 
خط ۱۰۰:
{{پایتخت‌های ایران}}
{{شهرستان سلطانیه}}
 
[[رده:ایلخانیان]]
[[رده:ساختمان‌ها و سازه‌ها در ایران]]
[[رده:شهرهای شهرستان سلطانیهابهر]]
[[رده:شهرستان سلطانیه]]
[[رده:شهرهای استان زنجان]]
[[رده:شهرهای شهرستان سلطانیه]]
[[رده:گنبدها]]
[[رده:معماری ایرانی]]
[[رده:معماری دهه ۱۳۰۰ (میلادی)]]
[[رده:میراث جهانی یونسکو در ایران]]
[[رده:شهرهای شهرستان سلطانیه]]