اسلیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

عبارت'' اسلیمی'' منسوب به ''اِسْلیم''، صورت [https://www.vajehyab.com/amid/ممال ممال] واژهٔ [[اسلام]] است و به این جهت گاهی آن را ''اسلامی'' نیز خوانده‌اند. اسلیمی یکی از هفت نقش اصلی در [[نگارگری ایرانی|نگارگری سنتی ایران]] است. اسلیمی نمودار تجریدی «درخت زندگی» یا صورت عام درخت به ویژه درخت [[انگور|تاک]] است که با گردش‌ها و پیچش‌های پی در پی و هماهنگ شاخه‌های آراسته به برگها و نیم برگ‌ها و گره‌های آن از پایه‌ای که [[بند اسلیمی]] خوانده می‌شود، می‌روید و با نظمی خاص و شکلی چشم‌نواز که میان اجزاء آن وجود دارد، طرحی ویژه از درخت را ارائه می‌دهد. تمام منحنی‌های اسلیمی جهتی به درون و جهتی به بیرون دارند که جزء ذات اسلیمی است که این گرایش به بی‌نهایت دارد و نشانی از جاودانگی در اسلیمی به‌شمار می‌رود. اسلیمی طرحی است متشکل از قوس‌های دورانی زیبا که با چنگ‌ها، ماهیچه‌ها، سرچنگ‌ها، گره‌ها و انشعاب‌های مناسب کامل می‌شود و زیبایی و شکوه خاصی را دربر می‌گیرد.

 

باستان‌شناسان و پژوهشگران غربی به هنگام بررسی هنر اسلامی، چون با نقش اسلیمی نخستین بار در سرزمینهای غربی اسلامی چون [[فلسطین]] روبه‌رو شدند، این نقوش را عربی پنداشته، آن را «اربسکو = عربانه» خواندند. در حالی که پس از مدتی دریافتند که این طرح‌ها هیچ گونه ارتباطی با عرب نداشته، و سرچشمه گرفته از هنر دیگر ملل و از همه بیشتر متأثر از هنر هلنی و بیزانس است اما به هر حال، اسلیمی نقوشی است که در دوره اسلامی به کمال رسیده‌است. طرحی که امروز به نام اسلیمی در هنر ایران شناخته می‌شود، طرحی تجریدی و انتزاعی (دور از طبیعت) و تکامل یافته از نقش مایه‌هایی است که در چند هزار سال کاربرد، دگرگونیهای بسیار به خود دیده، تا به صورت کنونی درآمده‌است.

 

== منابع ==

{{پانویس}}

* {{یادکرد وب|نویسنده = محمدحسن سمسار |نشانی = http://www.cgie.org.ir/shavad.asp?id=130&avaid=3453 |عنوان = اسلیمی| ناشر = وب‌گاه دائرةالمعارف بزرگ اسلامی|تاریخ = |تاریخ بازدید = ۱ مهر ۱۳۸۹}}