استان سانتا کروس، آرژانتین: تفاوت میان نسخه‌ها

بین سالهای ۱۸۲۵ تا ۱۸۳۶ رشته اکتشافاتی در منطقه، از جمله توسط [[چارلز داروین]]، صورت گرفت . در سال ۱۸۶۰ فرمانده لوئیز پیدرابوئنا پایگاهی در جزیره پاوون در دهانه پوئرتو دسه آدو تاسیستأسیس کرد .

آغاز سدهٔ ۲۰ مقارن با مهاجرت اروپایی‌ها ( به ویژه اسپانیایی‌ها، آلمانی‌ها، بریتانیایی‌ها و اسلاوها ) به مناطق خالی از سکنه منطقه بود . غالب این مهاجران به سبب وقوع جنگ جهانی اول و علاقه به صنعت پشم به سانتاکروز آمدند . پایان جنگ موجب کاهش حجم صادرات شد که برای منطقه بحرانی جدی به شماربه‌شمار می رفت .

آرمان‌های ترقی خواهی و تجدد طلبی که از جانب مهاجران اسپانیایی بین مردم منطقه پراکنده شده بود، کارگران منطقه را، که در شرایط سخت و غیر انسانی کار می کردند،می‌کردند، تحت تاثیرتأثیر قرار داد . در سال ۱۹۲۲ سانتا کروز شاهد اعتصاب کارگران بود . این آکسیون که به سرکوب شدید دولتی و اعدام بسیاری از اعتصاب کنندگان انجامید، به تراژدی پاتاگونیا مشهور شد .

در سال‌های بعد و پس از نهادینه شدن دمکراسی در کشور ( ۱۹۸۳ ) چهره هاییچهره‌هایی چون نستور کرچنر به فرمانداری ایالت ( ۱۹۹۱ ) و پس از آن به سمت [[ریاست جمهوری]] (۲۰۰۳) رسید .

در غرب ایالت و در جنوب کشور، کوه‌های آند و توده‌های یخ با کوه‌های همیشه برفی وجود دارد . شیبی از مرکز ایالت تا ساحل اقیانوس اطلس وجود دارد . خط ساحلی اقیانوس اطلس نیز ( در شرق ) ترکیبی از ساحل شنی و صخره ایصخره‌ای می‌باشد . پست‌ترین نقطه ( نسبت به سطح دریا ) در [[نیمکره جنوبی]] و غربی زمین، لاگونا دل کاربون می‌باشد ( ۱۰۵ متر ) که در سانتا کروز قرار دارد .

رودهای عمده در این استپ خشک و سرد رودهای [[رود دسه آدو|دسه آدو]] ، [[رود سانتا کروز|سانتا کروز]] ، [[رود گایه گوس|گایه گوس]] ، [[رود کویل|کویل]] ، [[رود چیکو|چیکو]] و [[رود پینتوراس|پینتوراس]] میباشندمی‌باشند که دره‌های حاصلخیزی ایجاد کرده‌اند . از دریاچه هاییدریاچه‌هایی که در سانتاکروز قرار دارند می توانمی‌توان به [[دریاچه بوئنوس آیرس|بوئنوس آیرس]] ، [[دریاچه کاردیل|کاردیل]] ، [[دریاچه ویدما|ویدما]] ، [[دریاچه آرخنتینو|آرخنتینو]] ، [[دریاچه بلگرانو|بلگرانو]] و [[دریاچه سان مارتین|سان مارتین]] اشاره کرد که همگی در غرب ایالت قرار دارند و آب شان با ذوب توده‌های یخی تامینتأمین می‌شود اما به واسطه اقلیم خشک از انها برای کشاورزی استفاده نمی‌شود .

ایالت سانتا کروز با [[تولید ناخالص داخلی]] برابر ۳/۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و درآمد سرانه ۱۶۵۵۰ دلار با توجه به جمعیت کم و منابع طبیعی سرشارش، اقتصادی می‌باشد . بخش معدن و استخراج با تولید ۵/۴ میلیون متر مکعب نفت و ۳ میلیون متر مکعب گاز در سال عمده‌ترین فعالیت ایالت بهبه‌شمار شمار می آیدمی‌آید . در ضمن تنها معدن زغال سنگ ایالت در ریو توربیو با تولید سالانه یک میلیون متر مکعب می‌باشد . از دیگر معادن باید به معادن طلا، رس، سنگ گچ و نمک اشاره کرد .

دومین فعالیت درآمدزای سانتاکروز مربوط به پرورش گوسفند ( با ۷میلیون راس ) است . سانتاکروز پس از ایالت چوبوت دومین تولید کنندهتولیدکننده و صادر کنندهصادرکننده گوشت و پشم می‌باشد .

صید جانوران دریایی شامل میگو، ماهی روغن و ماهی مرکب در بندرهای پوئرتو دسه آدو، پوئرتو سان خولیان، پوئرتو سانتاکروز و ریوگایه گوس انجام می‌شود که غالب آنهاآن‌ها یخ زده و صادراتی میباشندمی‌باشند .

زراعت در ایالت سانتاکروز به واسطه طبیعت خشک خاک ناچیز است . همچنین صنعت تیر سازیتیرسازی از چوب درخت لنگا از صنایع محدود به حساب می آیدمی‌آید .

مراکز تفریحی – ورزشی برای فعالیت هاییفعالیت‌هایی چون کوهنوردی، ماهیگیری، قایقرانی