اختلال اضطراب فراگیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بهترین درمان برای این بیماران ترکیبی از روان درمانی و دارودرمانی در کنار اقدامات حمایتی است.<ref>Benjamin James Sadock, Virginia Alcott Sadock, Pedro Ruiz. Kaplan and Sadock's Synopsis of Psychiatry Behavioral Sciences Clinical Psychiatry, 11E. 2015. Lippincott Williams & Wilkins, Wolters Kluwer. P: 410</ref> بهترین درمان دارویی<ref>Baldwin, DS; Allgulander, C; Bandelow, B; Ferre, F; Pallanti, S (Oct 2012). "An international survey of reported prescribing practice in the treatment of patients with generalised anxiety disorder.". The World Journal of Biological Psychiatry. 13 (7): 510–6. doi:10.3109/15622975.2011.624548. PMID 22059936.</ref> به عنوان درمان خط اول در این بیماران داروهای مهار کنندهمهارکننده اختصاصی بازجذب سروتونین (Selective Serotonin Reuptake Inhibitors SSRIs) هستند. در این دسته دارویی، داروهای مناسب برای درمان این اختلال، اس‌سیتالوپرام (escitalopram)<ref>Bech P, Lönn SL, Overø KF (2010). "Relapse prevention and residual symptoms: a closer analysis of placebo-controlled continuation studies with escitalopram in major depressive disorder, generalized anxiety disorder, social anxiety disorder, and obsessive-compulsive disorder". J Clin Psychiatry. 71 (2): 121–9. doi:10.4088/JCP.08m04749blu. PMID 19961809.</ref> و پاروکستین (paroxetine)<ref>Wagstaff, Antona J. ; Cheer, Susan M. ; Matheson, Anna J. ; Ormrod, Douglas; Goa, Karen L. (2002-01-01). "Paroxetine: an update of its use in psychiatric disorders in adults". Drugs. 62 (4): 655–703. doi:10.2165/00003495-200262040-00010. ISSN 0012-6667. PMID 11893234.</ref> هستند. کارایی این داروها حدود ۸۰٪ است. داروهای خط دوم درمانی عبارتند از: داروهای مهار کنندهمهارکننده بازجذب نوراپی‌نفرین و سروتونین (Serotonin–Norepinephrine Reuptake Inhibitors SNRIs) با کارایی حدود ۴۰٪ و پره‌گابالین (pregabalin) با کارایی حدود ۳۵٪. داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای مثل ایمی‌پرامین، نورتریپتیلین، کلومیپرامین و امی‌تریپتیلین به دلیل عوارض بالاتر و احتمال کشندگی در دوزهای بالا، به عنوان خط اول درمانی کاربردی ندارند.<ref>Benjamin James Sadock, Virginia Alcott Sadock, Kaplan Sadock Pocket Handbook of Clinical Psychiatry 5th Edition. 2010. Lippincott Williams & Wilkins. P: 214</ref>

شیوع اختلالات اضطرابی به طوربه‌طور کلی در زنان دو برابر مردان است.

شیوع ۱۲ ماهه اختلال اضطراب فراگیر در نوجوانان و بالغین جامعه عمومی آمریکا به ترتیب ۰/۹ درصد و ۲/۹ درصد و شیوع ۱۲ ماهه آن در سایر کشورها ۰/۴ درصد تا ۳/۶ درصد است. خطر ابتلای طول عمر بیماری ۰/۹ درصد برآورد شده استشده‌است. شیوع این تشخیص در اواسط عمر به حداکثر خود می‌رسد و در سال‌های بعدی عمر به تدریج کاهش می‌یابد.

افرادی که از تبار اروپایی هستند نسبت به کسانی که از تبارهای دیگر هستند بیشتر دچار اضطراب فراگیر می‌شوند (مثلامثلاً آسیایی، آفریقایی، بومی‌های آمریکایی و جزایر اقیانوس آرام). به علاوه ساکنین کشورهای پیشرفته بیشتر از مردم کشورهای توسعه نیافته ممکن است در طول عمر خود از علایمی که ملاک‌های تشخیصی اختلال اضطراب فراگیر را برآورده می‌سازند شکایت کنند.

معیارهای تشخیصی اختلال اضطراب فراگیر، در [[راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی]]<ref name="DSM-5">{{cite book|last1=Association|first1=American Psychiatric|title=Diagnostic and statistical manual of mental disorders: DSM-5.|date=2013|page=222|publisher=American Psychiatric Association|location=Washington, D.C.|isbn=978-0-89042-554-1|edition=5th}}</ref> توسط [[انجمن روان‌پزشکی آمریکا]] منتشر شده استشده‌است.