|
|جوایز =
|وب گاه رسمی =}}
'''آنتونی گادیگائودی ای کُرنت''' {{اسپانیایی|Antoni Gaudí i Cornet}} ([[۲۵ ژوئن]] [[۱۸۵۲ (میلادی)|۱۸۵۲]] - [[۷ ژوئن]] [[۱۹۲۶ (میلادی)|۱۹۲۶]]) معمار [[کاتالان|کاتالونیایی]] از بزرگ‌ترین معماران دو قرن اخیر شناخته می‌شود. عمدهٔ شهرت او به خاطر سبک منحصر به فرد و غریب و بسیار شخصی آثارش در شهر [[بارسلون]] است.
== زندگی ==
=== تولد، کودکی و تحصیل ===
گادیگائودی در منطقهٔ تاراگونیا از ایالت [[کاتالونیا]] به دنیا آمد. پدر، پدربزرگ و پدرجدش و همین‌طور خانوادهٔ مادرش، همه مسگر بودند. او تحصیلات دبیرستان را در سال [[۱۸۷۰ (میلادی)|۱۸۷۰]] در مدرسهٔ «پیاریست» در رِئوس به پایان رساند و سپس به «مدرسهٔ معماری» بارسلون رفت. خلق خوی پرهیجان و استعداد سرشار او سبب پیشرفت سریع او شد، چنان‌که سالوادور تاراگوی محقق در مورد او می‌گوید «همیشه تعلق خود به دیگ و تابه‌سازان مهم می‌شمرد، و بارها گفت که توانایی‌اش در دیدن اشکال در فضا و عدم نیاز به رسم نقشهٔ آنها از همین پیشینه ناشی می‌شود.» گادیگائودی در دو سال آخر تحصیل در پروژه‌های متنوعی با معماران بزرگی از جمله ''فرانسیس دل ویلار'' و ''فونتسره'' (Fontseré) کار کرد و در سال ۱۸۷۸ مدرک معماری خود را دریافت کرد و دفتری در بارسلون باز کرد. در همان سال نقشهٔ نمایشگاه بین‌المللی «ماتارو» در پاریس را تهیه کرد.
=== کار حرفه‌ای ===
Casa Vicens از اولین خانه‌های طراحی شده توسط معمار 'hnd می‌باشد. در سال ۱۸۸۳ گادیگائودی کار روی طرح [[کلیسای جامع]] خانوادهٔ مقدس (ساگرادا فامیلیا) در بارسلون را آغاز کرد، کاری که تا پایان عمر دست از آن نکشید. بین سال‌های ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۴ به [[اندلس]] سفر کرد و بناهایی در این منطقه ساخت که تأثیری عمیق بر بافت معماری شهرهایی چون لئون و آستوریا گذاشت.<ref>[https://www.tpbin.com/blog-details/00147 اولین ساختمان آنتونی گائودی]</ref>
اولین جایزهٔ تالار اجتماعات شهری بارسلون، در سوم سپتامبر [[۱۹۰۱ (میلادی)|۱۹۰۱]] برای عمارت کاسا کالوِت به گادیگائودی اهدا شد. همچنین در ۱۹۱۰ در نمایشگاه هنرهای زیبای پاریس موفقیت فراوانی به دست آورد. یک سال بعد با ابتلا به تب مالت وضع مزاجی وی تحلیل رفت و به شدت مریض شد، و برایش مراسم «ویاتیکوم» (مراسم «نان و شرابی» که بعضی فرقه‌های کاتولیک برای اشخاص در حال مرگ انجام می‌دهند) اجرا کردند. با این وجود گادیگائودی زنده ماند، و بیشتر وقتش را صرف اتمام طرح کلیسای خانوادهٔ مقدس کرد، هرچند با شروع جنگ جهانی اول اوضاع اقتصادی بارسلون نامساعد شد و اجرای طرح‌های گادیگائودی نیز متوقف گشت.<ref>[http://www.architect.nemoneh.com/mag/paper0247.asp Architect.Nemoneh.com]</ref>
=== زندگی شخصی ===
گادیگائودی زندگی‌اش را وقف حرفه‌اش معماری کرد و تا پایان عمر مجرد ماند. گفته می‌شود آنتونی یک‌بار در سال ۱۸۸۴ مجذوب معلمی به نام جوزفا موره شد، ولی این علاقه یک‌طرفه بود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی= http://www.ctv.es/USERS/ags/Pepeta_Moreu.htm | پیوند بایگانی= http://www.webcitation.org/62X3lrXi0 | تاریخ بایگانی =۱۷ کتبر ۲۰۱۱ |عنوان = El gran amor inalcanzado de Gaudí|تاریخ=۳ آگوست ۲۰۰۸ |ناشر= CTV.es |زبان = اسپانیایی}}</ref>
=== مرگ ===
او در دوم ژوئن ۱۹۲۶ بر اثر برخورد با [[تراموا]] راهی بیمارستان شد و پنج روز بعد جان باخت. گائودی در سرداب کلیسای ساگرادا فامیلیا به خاک سپرده شد.
=== برخی از افتخارات وی ===
[[پرونده:Zagrada familia.jpg|بندانگشتی|در امید ساگرادا فامیلیا]]
[[پرونده:Sagrada familia spiral staircase.JPG|بندانگشتی|راه‌پلهٔ یکی از برج‌های نمای تولد مسیح در ساگرادا فامیلیا]]
کلیسای [[ساگرادا فامیلیا]] (خانوادهٔ مقدس) بی‌شک بزرگ‌ترین اثر گادیگائودی است. او کار بر روی این بنا را در سال [[۱۸۸۴ (میلادی)|۱۸۸۴]] آغاز کرد و تا زمان مرگش در ۱۹۲۶ دست از آن برنداشت. ساخت نمای مصائب (Passion Façade) در سال [[۱۹۵۲ (میلادی)|۱۹۵۲]] تحت نظارت سه تن از هم‌دوره‌ای‌های گادیگائودی آغاز شد. نمای تولد مسیح (Nativity Façade) با چهار برج سر به فلک کشیده‌اش چشمگیرترین قست بناست، بیشتر سطح آن با مجسمه‌های بسیاری که تولد و زندگی مسیح را به تصویر می‌کشند پوشیده شده‌است، و یکی از شناخته‌شده‌ترین مناظر بارسلونا در سراسر جهان به‌شمار می‌آید. ارتفاع برج‌های ساگرادا فامیلیا ۱۰۰ متر است و به رغم ساخت ساختمان‌های بلند در این سال‌ها، در افق شهر کاملاً مشخص است. طبق برنامه ساخت و تکمیل این کلیسا تا سال ۲۰۲۶ طول خواهد کشید.
این کلیسا به سفارش اتحادیهٔ روحانی پیروان سان خوزه که مالک آن هستند با هدف ترویج بیشتر مذهب [[کاتولیک]] آغاز شد و لئوی هشتم بعدها نیمی از هزینهٔ آن را از محل اعتباراتی که از سراسر جهان جمع‌آوری می‌کرد و به [[واتیکان]] می‌پرداخت، تقبل کرد.
در ورودی کلیسا که «در امید» {{اسپانیایی|Puerta de la Esperanza}} نام گرفته در سمت چپ نمای تولد مسیح قرار دارد و با تصاویری از خانوادهٔ مقدس تزئین شده‌است و سنگی از کوه مونت‌سرات در بالای آن جا گرفته‌است. «در نیکوکاری» {{اسپانیایی|Puerta de la Caridad}} در وسط نما قرار گرفته و با تصاویر گیاهان که نمادی از سرود عشق به خالق است و همچنین با صحنه‌هایی از زندگی مریم مقدس و درخت اجدادی مسیح تزئین شده.
=== کازاکاسا باتیو ===
گادیگائودی کار بر ساختمان خانهٔ خانوادهٔ باتیو که از تولیدکنندگان متمول پارچه بودند را در سال [[۱۹۰۴ (میلادی)|۱۹۰۴]] آغاز کرد و دو سال بعد بازسازی آن را به پایان رساند. در این زمان شهرت و محبوبیت گادیگائودی به اوج رسیده بود و او به عنوان معمار نابغه‌ای که از همهٔ هم‌عصران خود برتر است شناخته می‌شد. این بنا مثال خوبی از طراحی‌های شهری این معمار به دست می‌دهد.
خلاقیت گادیگائودی نه فقط در خود ساختمان، که در طراحی داخلی و اثاثیه و مبلمان آن نیز به چشم می‌خورد و نشان از حساسیت و دقت معمار دارد. مقداری از اثاثیهٔ طبقهٔ اول و اتاق پذیرایی که اکنون دیگر وجود ندارد، در موزهٔ گادیگائودی در پارک گوئل نگهداری می‌شوند.
سرامیک‌های آبی رنگی که دیوارهای داخلی بنا را پوشانده و راه‌پلهٔ خارق‌العاده و همچنین دودکش‌هایی با اشکال بدیع هر بیننده‌ای را به شگفت می‌آورد.
شایان ذکر است که اتاق زیر شیروانی و تراس ساختمان توسط گادیگائودی طراحی به بنا اضافه شدند. این قسمت از بیرون به شکل پشت اژدهایی دیده می‌شود که از فلس پوشید شده و ستون فقراتش از یک برجک به صلیبی پنج‌شاخه منتهی می‌شود.
<gallery>
[[پرونده:Gaudi p2.jpg|بندانگشتی|کازا میلا در بارسلون]]
=== کازاکاسا میلامیا ===
{{نوشتار اصلی|کازا میلا}}
[[پرونده:Barcelona Sculptures.jpg|بندانگشتی|راست|قسمتی از تراس کازا میلا]]
بسیاری کازاکاسا میلامیا را موفق‌ترین و اصیل‌ترین ساختهٔ غیرمذهبی گادیگائودی می‌دانند. او این بنا را در سال‌های ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۰ ساخت. خود گادیگائودی آن را «لایه‌ای از سنگ که گل‌ها و گیاهان روندهٔ بالکن‌هایش به آن غنا بخشیده‌اند و همواره رنگ آن را تغییر می‌دهند» توصیف کرده‌است.
زیبایی و بدعت کازا میلاکاسامیا نه تنها در نمای ساختمان، که در اتاق‌ها و پاسیوهای آن نیز به چشم می‌آیند. دودکش‌ها و مجسمه‌های متعدد روی تراس ساختمان هم از مناظر فراموش‌نشدنی شهر بارسلون است.
== منابع ==
| 