خولیو کورتاسار: تفاوت میان نسخه‌ها

|کتاب‌ها =لی لی،دروازه هایلی،دروازه‌های بهشت، امتحان نهایی

پس از بازگشت به آرژانتین، خولیو خوزه کورتاسار و ماریا هرمنیا ابتدا به طوربه‌طور غیررسمی از هم جدا شده و چند سال بعد رسماً طلاق گرفتند.<ref name="ReferenceA"/>. کورتاسار بیشتر دوران کودکی خود را در بن‌فیلد، محله‌ای در حومه جنوبی بوئنوس آیرس، با مادر و خواهر کوچکترش سپری نمود. حیات‌خلوت خانه بن‌فیلد، بعدها منبع الهام بعضی از داستان‌های او شد. علی‌رغم این حقیقت، او در نامه‌ای به گارسیلا م. د سولا (به تاریخ ۴ دسامبر، ۱۹۶۳) این دوره از زندگی‌اش را به عنوان دورانی سراسر «بیگاری، زودرنجی مفرط، و توأم با اندوهی عمیق و مکرر» توصیف کرده‌است. مادرش که نقش اصلی را در انتخاب کتاب‌هایی که او می‌خواند بر عهده داشت درباره او چنین می‌گوید: «او پسر مریض‌احوالی بود که بخش اعظم کودکیش را در رختخواب سپری می‌کرد.» او همچنین از اشتیاق و توجه پسرش نسبت به کتاب‌های [[ژول ورن]] یاد می‌کند کسی که کورتاسار تا پایان عمر دست از تحسینش بر نداشت. او در مجله پلورال (شماره ۴۴، [[مکزیکو سیتی]]، مه ۱۹۷۵) می‌نویسد: «کودکی من در هاله‌ای انباشه از ارواح خبیثه و شیاطین گذشت با احساسی از زمان و مکان یکسره متفاوت از دیگران.»

در ۱۹۴۴ به تحصیل ادبیات فرانسه در دانشگاه سرگرم می‌شود و سال بعد با روی کار آمدن [[خوان پرون]] در آرژانتین به مخالفت علنی با او و سیاست‌های ضدمردمی‌اش می‌پردازد و همزمانهم‌زمان اولین مجموعه داستان کوتاه خود را با عنوان «ساحل دیگر» انتشار می‌دهد. در سال ۱۹۴۶ داستان «خانه اشغال‌شده» را در مجله «رئالیداد» به مدیریت [[خورخه لوئیس بورخس]] چاپ می‌کند.

در سال ۱۹۵۱، کورتاسار، که از مخالفان دولت خوان دومینگو پرون بود<ref name="ReferenceA"/> به فرانسه مهاجرت کرد، جایی که باقی عمر و زندگی حرفه‌ای‌اش را در آن سپری کرد. از ۱۹۵۲ به بعد، وی برای سازمان یونسکو به عنوان مترجم کار می‌کرد. از پروژه‌هایی که کورتاسار بر آن‌ها کار کرد می‌توان ترجمه اسپانیایی [[رابینسون کروزو]]، داستان «[[خاطرات هادرین]]» نوشته [[مارگریت یورسنار]]، و داستان‌هایی از [[ادگار آلن پو]] را نام برد. او از آثار [[آلفرد ژاری]] و [[کنت د لاترمون]] تأثیر بسیار گرفت. کورتاسار بخش عمده‌ای از آثارش را در پاریس به رشته تحریر در آورد. در سال‌های بعد، او به طوربه‌طور فعال در مخالفت با سوءاستفاده از حقوق بشر در [[امریکای لاتین]] تلاش کرد، و از طرفداران انقلاب [[ساندنیستا]] در [[نیکاراگوئه]] بود.

کورتاسار در داستان رائیولا مکرراً به [[کوراتت اسکندریه]] نوشته [[لارنس دورل]] ارجاع می‌دهد. نگاشتن رمان یاد شده توسط کورتاسار همزمانهم‌زمان بود با ترجمه کوارتت اسکندریه به زبان اسپانیایی توسط نخستین همسرش آئورا برناردز.

* نیکاراگوآی بی نهایتبی‌نهایت عزیز (۱۹۸۳)