زحل: تفاوت میان نسخه‌ها

از روی زمین [[قطر زاویه‌ای]] زحل در [[نقطه مقابله]] حدود ۲۰ [[ثانیه قوسی]] است. مانند مشتری، زحل دارای جو پر از ابری است که به صورت جزئی می‌چرخد. از مشاهدات [[انتقالات دوپلری]] در عرض سیاره و با زمان‌بندی دقیق علامتهای جوی، دوره تناوب چرخش نجومی آن، در نزدیک [[استوا|استوایش]] ۱۰ ساعت و ۱۴ دقیقه و در [[عرض جغرافیایی|عرضهای جفرافیایی]] بالا ۱۰ ساعت و ۳۸ دقیقه محاسبه شده‌است. در اینجا هم مجدداً چرخش جزئی مشابه مشتری داریم. استوای زحل به اندازه ۲۶ درجه و ۴۵ دقیقه با [[صفحه مداری]] آن زاویه می‌سازد، بطوری‌کهبه‌طوری‌که قطبهای سیاره در فاصله‌های زمانی حدود ۱۵ سال یک بار سمت زمین متمایل می‌شوند. چرخش باعث [[پخی]] زیاد (۹۶٪) زحل می‌گردد، بطوری‌کهبه‌طوری‌که [[شعاع]]های [[مدار قطبی|قطبی]] و استوایی به نسبت ۱۰/۹ هستند.

مشتری و نپتون و اورانوس هم حلقه دارند اما حلقه زحل از همه بهتر دیده می‌شود. به باور دانشمندان دلیل درخشانتر بودن حلقه‌های زحل تازه ترتازه‌تر بودن و جوانترجوان‌تر بودن آن هاست. آن‌ها می‌انگارند که این حلقه‌ها در پی نزدیک شدن یک ماهک (قمر) به زحل و فروپاشی آن ماهک در اثر گرانش زحل پدید آمده‌اند.

نخستین کسی که به حلقه رازآمیز پیرامون کیوان علاقه‌مند شد و آن را کشف کرد گالیله بود. او در سال ۱۶۱۰ به این موضوع پی برد و در آغاز بر این باور بود که این حلقه از جنس جامد می‌باشد. اما امروزه ثابت شده‌است که این حلقه از قطعات سنگ و آب یخ زده تشکیل شده‌است که برخی از آن‌ها در اندازه‌های یک خودروی معمولی می‌باشند. مجموع [[گرانش]] (جاذبه) زحل و گرانش ماهک‌های آن حالتی را پدیدمی‌آورند که این قطعات همواره بصورتبه صورت حلقه‌های نازک به دور این سیاره به نظر ثابت ایستاده‌اند.

زحل از زمانهایزمان‌های بسیار قدیم شناخته شده‌است. در زمانهایزمان‌های قدیم این سیاره دورترین سیاره شناخته شده نسبت به زمین بود و در تمامی اسطوره‌های گذشتگاه تأثیر مهمی داشت. ستاره شناسان بابل قدیم حرکت سیاره زحل را شناسایی و ضبط می‌کردند. در روم باستان ایزد ساترنوس مرتبط با سیاره زحل و ایزد کشاورزی بود. رومیها اعتقاد داشتند که ساترنوس معادل خدای یونانی [[کرونوس]] است. در ستاره‌شناسی هندوها ۹ جرم سماوی وجود دارند که زحل یکی از آنان است شانی نام دارد و اعمال خوب و بد مردم را مورد قضاوت قرار می‌دهد.

مشاهده حلقه‌های زحل به یک تلسکوپ حداقل ۱۵ میلیمتریمیلی‌متری احتیاج دارد. اولین بار این حلقه‌ها توسط گالیله در سال ۱۶۱۰ مشاهده شدند؛ ولیکن گالیله تصور می‌کرد که این حلقه‌ها دو قمر زحل هستند. این باور تا زمانی که [[کریستیان هویگنس]] موفق شد با تلسکوپ قویتری آن را مشاهده کند ادامه داشت. [[کریستیان هویگنس|هویگنس]] قمر تیتان را کشف کرد. بعداً جیوانی کاسینی موفق شد این حلقه را مشاهده کند و چهار قمر زحل به نامهای [[رئا (قمر)|رئا]]، [[دیونه]]، [[تتیس]] و [[یاپتوس]] را کشف کرد. در سال ۱۶۷۵ کاسینی شکاف کاسینی را برای اولین بار مشاهده نمود.

در سال ۱۸۹۹ ویلیام هنری پیکرینگ قمر فیبی را کشف کرد که دارای شکل بسیار نامنظمی است و چرخش آن به دور زحل همزمانهم‌زمان با گردش آن نیست. فیبی اولین قمری بود که دارای این ویژگی بود و چرخش آن به دور زحل حدود یکسال طول می‌کشد. در قرن ۲۰ مطالعات بر روی تیتان نشان داد که این قمر دارای اتمسفر ضخیمی می‌باشد که ویژگی منحصر به فردی در تمامی منظومه شمسی می‌باشد.