گاسپارو دا سالو: تفاوت میان نسخه‌ها

او در [[سالو]] کنار [[دریاچه گاردا]]، در خانواده ایخانواده‌ای با علائق حقوقی، هنری، موسیقی و صنایع دستی متولد شد. پدربزرگش سانتینو، صاحب مزرعه و گله که احتمالاً رشته‌های طبیعی سازهای زهی تولید می‌کرده‌است، از پولپناتزه به سالو، پایتخت [[ریوا دل گاردا]]، احتمالاً در جستجوی فرصتهای بیشتر از سالو که صحنه موسیقی آن بسیار غنی و پر جنب و جوش بود، نقل مکان کرد. گاسپارو پسر و برادرزاده دو موسیقیدان موفق، فرانچسکو و آگوستینو بود که نوازندگان ویولن و آهنگسازانی با بالاترین سطح حرفه ایحرفه‌ای بودند که طبق مدارک موجود به عنوان «ویولی» یا «ویولینی» شناخته می‌شدند.<ref>Documents are reproduced in A. M. Mucchi, “Gasparo da Salò” , 1940</ref>

بحث‌برانگیز است که چه کسی برای اولین بار ویولن را در قالب مدرن فعلی خود تولید کرد، گاسپارو داسالو یا دیگران مانند [[گاسپارو دویفوپرگر]] یا [[آندره آماتی]]؟ مطمئناً گاسپارو سازیگاسپاروسازی با ویژگیهایویژگی‌های مدرن را توسعه داد که بسیار قدرتمند بود ([[ویولا دا براتسو]]‌ها و ویولن‌ها در آن زمان با مخلوطی از کورنتو [نوعی شیپور] و ترومبون‌ها در فضاهای بازمانند [[میدان سن مارکو]] در [[ونیز]] اجرا می‌کردند) و بسیار سریع بود. به نظر می‌رسد الگوهای گاسپارو بعداً توسط [[استرادیواری]] بین سالهای ۱۶۹۰ تا ۱۷۰۰ برای نوعی که به عنوان "Long Strad" [استراد دراز، به ساخته‌های آنتونیو استرادیواری؛ استراد یا استرادیواریوس گفته می‌شود] شناخته می‌شود مورد استفاده قرار گرفته‌است. میزان تقاضای بالای سازهای بِرِشایی در جشنها و مراسمات سلطنتی دلیلی است بر این واقعیت که معتقد باشیم که آن سازها محبوب‌ترین و پرطرفدارترینها در سراسر اروپا در دوره رنسانس بودند. تا سال ۱۶۳۰ ساخت آلات موسیقی در بِرِشا رونق فراوان داشت تا اینکه همه گیریهمه‌گیری [[وبا]] باعث کشته شدن بیشتر سازندگان ماهر شد.

گاسپارو در دوره ایدوره‌ای که اندازه‌گیری‌های ویولن سازان هنوز استاندارد نشده بود ویولون‌های زیادی را ساخت که با مقیاسهای ویولن امروزی مطابقت داشت. علاوه بر ویولن، او ویولاهای مختلفی از کوچک تا بسیار بزرگ (۳۹ سانتیمتر تا ۴۴/۵ سانتیمتر، آلتو و تنور)، [[ویولا دا گامبا]]، [[ویولن سل|ویولنسل]]، ویولونس و … ساخته‌است.