محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دانیل (بحث | مشارکت‌ها)
جز روبوت: تصحیح غلط‌های املایی، انشایی، و نگارشی
دانیل (بحث | مشارکت‌ها)
جز روبوت: تصحیح غلط‌های املایی، انشایی، و نگارشی
خط ۱:
برخی از خانواده‌های روستایی ایران بویژه در مازندران به هنگام نوروز سفره عید نوروز را چند ساعت پیش از تحویل سال می‌چینند و در اشتیاق تحویل سال منتظر کسی می‌شوند که خود برای خود شگون آور قرار داده‌اند تا در نخستین ساعتهای سال نو به خانه شان بیاید و برایشان [[شگون]] بیاورد. هر یک از خانوادهای روستا، یکی از همسایه‌ها یا یکی از منسوبان به خود را برای خانه خود شگون آور می‌دانند و او را باصطلاح خودشان «سال‌مِج» مینامند. سال مج هر خانه ای، اولین کسی است که پس از تحویل سال به آن خانه وارد می‌شود.
{{ویکی‌سازی}}
او با خوشروئی و نشاط با ظرفی آب به خانه میآید. آب را در حیاط خانه میپاشند و سال نو را به اهل خانه تبریک می‌گوید. افراد خانه، با سرور و شادمانی باستقبال سال مج خود میروند و او را به کنار سفره عید و سینی دعوت می‌کنند. آنها از سال مج با [[کلوچه]]‌ها و [[حلوا]]‌ها و نان و عسل و آجیل و میوه به گرمی پذیرائی می‌کنند و اعتقاد دارند که از یمن حضور سال مج و از شگون این پذیرائی، [[سفره]] شان در سال جدید همیشه پربرکت خواهد بود.
{{بدون منبع}}
به این مراسم، شگون‌آوری گفته می‌شود.
'''شُگون''' به معنای خجستگی، برکت، یُمن، میمنت، بخت خوش، خوش‏شانسی و خوبیت داشتن است، یعنی زمانی که گفته می‌شود کاری شگون دارد و یا ندارد بدین معنی است که از انجام آن کار خوبی حاصل می‌شود و یا حاصل نمی‌شود.
برای مطالعه بیشتر [http://www.ichodoc.ir/p-a/CHANGED/66/html/66-19.htm به اینجا رجوع نمایید.]
 
شگون می‌تواند همچنین معنی فال بدهد. نتیجه خوب یک [[فال]] را شگون خوب و نتیجه منفی آن را شگون بد مینامند.
در خرافات عوام، امور بسیاری را آورنده شگون بد یعنی [[نحس]] و آورنده رویدادها و امور ناگوار می‌دانند. برای نمونه برخی شکستن آینه، گذشتن گربه سیاه از مسیر اشخاص، حرف از طلاق، گفتن واژه جن، حضور زن مطلّقه سر سفره [[هفت‌سین]] و جز اینها. همچنین در باور مردم عدد سیزده عددی بی‌شگون است یعنی احتمال رویداد امور ناگوار با عدد سیزده مرتبط دانسته می‌شود. در برخی فرهنگها [[جغد]] و در برخی دیگر [[کلاغ]] را جانورانی بدشگون می‌دانند.
همچنین برخی امور را خوش‌شگون یعنی آورنده نیکی می‌دانند مانند پوشیدن جامه نو در نوروز. روز [[نوروز]] را روز شگون نیز نامیده اند. بنابر روایت ابوریحان بیرونی در [[مهرگان]] مردم با روغن بدن خود را مرطوب می‌‌کردند که هم شگون و هم نتایج طبی و بهداشتی داشت.
 
 
'''همچنین نگاه کنید به:''' مراسم [[شگون‌آوری]]
 
[[da:Auspicier]]
[[en:Auspice]]