اثر هال-پچ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اثر هال-پچ''' {{انگلیسی|Hall-Petch effect}} یا '''رفتار هال-پچ''' که '''استحکام‌بخشی [[مرزدانه]]‌ای''' نیز نامیده می‌شود، به پدیدهٔ افزایش [[تنش تسلیم]] مواد با کاهش اندازه [[دانه (مواد)|دانه]]‌ی آنها گفته می‌شود. رابطهٔ بین این پارامترها اولین بار توسط هال<ref>E.O. Hall, ''Proc. Phys. Soc. London'', Vol. 643, p747, 1951.</ref> پیشنهاد شده و سپس توسط پچ<ref>N.J. Petch, ''J. Iron Steel Inst. London'', Vol. 173, p.25, 1953.</ref> بسیار گسترش یافت. این رابطه بصورت زیر بیان می‌شود:

 

مشخص شده‌است که این رابطه تا اندازه دانه حدود ۱۰ نانومتر برقرار است و با کوچک‌تر شدن اندازه دانه، با شروع [[لغزش]] مرزدانه‌ای استحکام ماده کاهش می‌یابد.

 

{{چپ‌چین}}

{{فهرست منابع}}

{{پایان چپ‌چین}}

 

<small>{{چپ‌چین}}

* K. Y. Wang, T. D. Shen. M. X. Quan and W. D. Wei, '' Hall-Petch relationship in nanocrystalline titanium produced by ball-milling'', Journal of Materials Science Letters, Vol. 12, pp. 1818-1820, 1993. {{Doi|10.1007/BF00539997}}