قطب‌الدین شاه محمود: تفاوت میان نسخه‌ها

قطب‌الدین شاه محمود در جمادی‌الاول ۷۳۷ ق/ دسامبر ۱۳۳۶ م زاده شد. در توطئهٔ دستگیری و نابینا کردن پدرش [[امیر مبارزالدین|مبارزالدین محمد]] شرکت داشت. پس از آن که [[شاه شجاع]] بر تخت نشست، اصفهان و ابرقو به او سپرده شد<ref>عباس اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ص ۴۲۳، ۴۲۶، ۴۵۴ و ۴۵۶</ref>. وی در دورهٔ هفده‌ساله امارتش در اصفهان، زمانی مطیع فرمان شاه شجاع بود و برای مدتی نیز فارس را به کمک پدرزنش [[سلطان اویس جلایر|اویس ایلکانی]] در تصرف داشت. شاه محمود ۳۸ سال و ۵ ماه و ۹ روز عمر کرد. پس از مرگ ۷۷۶ ق/ ۱۳۷۵ م چون فرزندی نداشت، گروهی از اهالی اصفهان هوادار فرمانروایی سلطان اویس فرزند شاه شجاع و گروهی دیگر خواستار پیوستن اصفهان به قلمرو پادشاهی شاه شجاع شدند. بر اثر این دو دستگی شورشی در شهر درگرفت و مردم اصفهان چنان با هم به نزاع پرداختند که بیش از ۱۰ نفر بر جنازهٔ شاه محمود برای نماز حاضر نشدند. اما شاه شجاع پس از آگاهی از مرگ برادر به اصفهان رفت و آن شهر را رسماً به قلمرو خود افزود. او همانند شاه شجاع، فردی عیاش بود. <ref>حسن مکارمی، نگرشی دیگر بر راز حافظ، انتشارات اچ اند اس مدیا، لندن، ۱۳۹۲، ص ۲۷۲ و ۲۷۳</ref>.